Umuuga Ang Kama 2

Ang maikling nobelang inyong mababasa ay naglalaman ng mga salitang sekswal, horror at mga tagpong hindi angkop sa mga batang magbabasa. Striktong patnubay ng magulang ang kailangan (kung marunong sila magfacebook ay kailangan niyo muna silang turuan at ipalike ang page na ito). Sana'y ang positive thoughts ang makuha niyo sa akdang ito at hindi ang mga hindi na dapat ginagaya pa. Ang mga pangalan, lugar o ang mismong kwento ay kathang-isip lamang, kung may pagkakapareho sa inyo o sa storyang ito ay hindi sinasadya. Salamat po sa magbabasa.

Chapter 2

Madaling araw pa lang ay tumayo na si Arianne para mamalengke. Wala pang pagkain o anumang pwedeng iluto na laman ang ref nila. Kinumutan niyang maige ang nobyo habang hubad niyang tinungo ang banyo para magpalamig. Ramdam pa rin niya ang sensasyong bumabalot sa kanyang katawan. Mapapawow ka na lang sa alindog niya na kahit kadiliman ay paliliwanagin ng maputi at makinis niyang balat. Talo pa niya ang bote ng softdrinks sa kurba sa katawan. Swerte ang lalakeng kanyang paliligayahin at si Anjo iyon.

Umuuga Ang Kama

Ang maikling nobelang inyong mababasa ay naglalaman ng mga salitang sekswal, horror at mga tagpong hindi angkop sa mga batang magbabasa. Striktong patnubay ng magulang ang kailangan (kung marunong sila magfacebook ay kailangan niyo muna silang turuan at ipalike ang page na ito). Sana'y ang positive thoughts ang makuha niyo sa akdang ito at hindi ang mga hindi na dapat ginagaya pa. Ang mga pangalan, lugar o ang mismong kwento ay kathang-isip lamang, kung may pagkakapareho sa inyo o sa storyang ito ay hindi sinasadya. Salamat po sa magbabasa.

Chapter 1

"I've been waiting for this for years..."

Umuuga ang kama sa sobrang bilis at lakas ng ritmo ng dalawang magkasintahan. Halos dalawang taon ring hinintay ni Anjo ang pagkakataong ito, ang maramdaman ang pagpapaligaya ng kanyang kasintahan. Mga impit na ungol lamang ang iyong maririnig galing sa magkadikit na labi ng nagmamahalan. Mga hawak at haplos na talaga namang nakakapang-init ng katawan. Napapa-arko pa ang likod ni Arianne sa bawat pagdausdos ng isang bisita. Hawak ni Arianne ang kanyang buhok at gustong sabunutan ang sarili at ang katipan sa nakakabaliw na sensasyon na kanyang nararamdaman. Nalilito rin siya kung sa likod ba nito siya kakapit para lalong magdikit ang kanilang katawan o sa balikat nito upang makontrol niya ang bilis ng paggalaw nito. Talaga namang hindi matatawaran ang sarap na dulot kapag mahal mo ang iyong kapareha. Tirik matang inilabas ni Arianne ang kanyang pinipigilang ungol kasabay ng pagsambit ng pangalan ng kapareha ay siyang pagputok ng daan papuntang langit.

Your Mountain

What can I do for  a person like you?

You won't cry like how rain falls unto me.

I can protect you from storms, tidal waves,

I can shelter you through trees and caves.

I am here staring at your every smile,

I see you even you're in distant mile,

Even I can't move, I'll watch over you,

Feel my caress, my care for you is true

Even if white clouds cover your brown eyes,

Still you would feel my heart where our love lies,

I won't move by your side, hold in my vow,

I will hold your hand, forever from now.

Every moment as sweet as toblerone,

As you reach my peak, you deserve your throne.

Allow me to be your highest mountain,

I'll shower you love more than a fountain.

Teenage Destiny 5

Online...Chapter 5

Dapat bang magselos ang isang boyfriend ng isang babaeng one-of-the-boys dahil lagi niyang kasama ay mga boys din kagaya niya? Do you have to change her to what you want her to be, or let her linger with other guys but make sure she understands her limits? Gagayahin mo ba si dating pangulong Marcos na iproklama ang martial law para lang ikulong sa bisig mo ang mga taong mahal mo, sa tingin mo magtatagal kayo `pag gano'n? Minahal mo siya kung sino siya `di ba so intindihin mo siya ng hindi siya nagsasalita. Explanation? Love is not complete without trust, not the condom brand but it makes sense. Siguro naisip rin ng management na trust ang ipangalan sa product nila dahil na rin hindi kumpleto ang pagmamahalan kung wala kang dalang tiwala. Tiwala lang!

Tropang Magnum's Love Notes

Dear Tropang Magnum,

Pigilan niyo akong magpakamatay dahil habang hawak ko ang bolpen na panulat ko ay nais ko na itong isaksak sa baga ko. Habang inilalahad ko ang aking kwento ay parang bumabalik lahat ng nangyari noon. Napakalalim po ng idudulog kong problema sa inyo. Hindi naman ako si Sadako na nahulog sa balon kaya malalim ang problema, hindi po. Lyndon na lang po ang itawag niyo sa akin. Third year ako sa kursong BS Architecture sa edad na 19.

Teenage Destiny 4

Online...Chapter 4

Sa chapter na ito ay lilituhin ko kayong mabuti kaya `wag kukurap at basahing mabuti ang kwento. Walang patawaran sa mga hindi matiyaga magbasa at mahina pumick-up sa storya. Malalaman natin ngayon kung sino ang magaling sa mga puzzle at mga brain twisters. Malamang nagets niyo na rin na ineexaggerate ko lang dahil baka malito kayong mga mambabasa. Maraming salamat sa pag-abot sa ikaapat na kabanata.

Pacquiao-an 2012

Matagal ko na ring hindi ginagamit ang key ng letter Q sa aking keyboard pero ngayon ay mukhang masusulit ko ang pagpindot rito. Alam ko hindi lang ako ang nagulat, nahulog sa upuan at napatili sa pagbagsak ni Manny facedown. No one expected this to happen pero a sport or a game is a win or lose battle. In boxing, the first to blink an eye will lose. Ngayon, proud ka pa rin bang Pilipino ka? Kasi dati kapag nanalo si Manny ay kulang na lang isigaw mo sa tainga ng katabi mo na Pilipino ka.

Teenage Destiny 3

Online...Chapter 3

Yesterday is the day before today. Tommorow is the day after today. Today is the day. Hindi Monday, Tuesday, Wednesday, Thursday, Friday, Saturday, Sunday, Holiday, Independance Day o Thanksgiving Day. Today is the day. Gaano ka ba nagiging excited kapag may nakaset kang date? Bumibili ka ba ng bagong damit at isusuot ito kahit may tag pa o pipili ka na lang sa mga damit mo at aabutin ng siyam siyam dahil doon ay malelyt ka sa usapan ninyo? Excited, masaya, hindi mapakali at excited; masarap ang pakiramdam pero kapag ang nameet mo ay bumaba sa expectations mo para kang nakakita ng alien sa sobrang bad trip pero kapag above expectations ay aba, para kang nakakita ng anghel na bumaba sa langit sa sobrang saya.

Expectations ang may sala kung bakit nadidismaya ka at minsang dahilan ng pagtatampo. Dismayado ka kasi expect mo 1.5 ang grade mo pero flat 1 pala, pakiramdam mo hindi mo deserve. Magtatampo ka kasi isang boquet red na rose lang ang regalo sa iyo ng bf mo pero expect mo isang white rose lang. Kailangan ring mag-expect ng tao sa mga pangako ng isang presidente o pulitiko, pero nakakadismaya at nakakapagtampong ipagmalaki ang lahi mo. Expect the unexpected na lang.

Everyday in the Rain 17

Under The Rain

"Joyce!" tawag ko kay Joyce nang makita siyang palayo mula sa kumpanya. Tambay pa kasi ako habang hinihintay si Angelica. "Huh?" Liningon niya ako pero hindi siya lumapit kaya ako na mismo ang lumapit. "Saan ka pupunta? Hindi na kagaya ng school ang trabaho na pwedeng mag-cutting." ngiti kong sabi sa kanya.

Teenage Destiny 2

Online...Chapter 2

Nakakapanibago ang barkada kapag tahimik ang isa. Para kang nasa Inuman Sessions ng Parokya ni Edgar pero hindi nagtutugma ang mga tinutugtog. Napakaboring ng inuman na`yon. Alam ng lahat na si Andrei ang unang aakbay kapag dumarating ang chicks pero noong gabing `yon, wala siyang ibang hawak kundi ang basong may yelo. Magkatabi sila ni Dinia pero wala man lang itong imik kahit dati rati kapag may ganitong inuman ay laging siya ang napagtitripan ni Andrei, hinahanap niya `yon.

Teenage Destiny 1

Online...Chapter 1



"Kuya Ben! Pa-open itong number 10!" sigaw ni Dinia.

"Ayoko! Wala namang sira ang number 10 para buksan ko!" sagot ni Kuya Ben ang may-ari ng shop.

"Sira ka kuya! Dali na, maglalaro ako ng 3 hours." landi ni Dinia sabay kindat dito.

"Ayan na. Ihahanda ko na ba ang miryenda mo?" asikaso naman ni Kuya Ben ng pabiro.

"Hindi ako gutom. Loko ka talaga, gusto mo muna ng kindat ko eh." maangas na asta ni Dinia habang hawak na ni Kuya Ben ang isang skyflakes.

Si Dinia, ang only girl ng grupo pero hindi nila siya tinuturing na babae kapag kausap ito. Pormahan nito ay parang pang-emo, sabi niya retired emo siya. Nasubukan na niyang mag-eyeliner na makapal, maglaslas, at magpatugtog ng mga screa-emo na kanta na madalas binubulyawan ng nanay. Madalas nag-uusap ang mga boys ng mga experience nila noong nakaraang gabi kahit nandoon ito dahil parang lalake na rin siya mag-isip gaya ng mga dabarkads niya pero nandoon pa rin ang respeto para sa kanya. Adik siya sa mga online games hindi gaya ng idate o audition kundi cabal, ragnarok, at special force. Kung tinatanong niyo kung nagdodota ba siya, oo ang isasagot ko pero hindi niya ito tipo, mas tipo niya ng mga online games. Aba meron din palang hindi nahuhumaling sa DotA. Kaya naman kasi itong pigilan at tamang disiplina sa sarili, walang maidudulot na masama ito.

Pagkakamali

Pakiramdam ko'y merong sa aki'y nakatingin,

Napalingon ako't nagulat sa'king napansin,

Ika'y nakangiti, galing sa malayong bitwin,

'Di inasahang, ika'y magpapakita sa'kin.

"Ano'ng ginagawa mo rito?"

Matapos kitang masaktan ika'y naririto,

Ang lungkot sa mata mo'y pilit mong tinatago,

Parang dinudurog pa ang tunaw ko ng puso,

'Di inaasahang, ako pala'y iiwan mo.

"Hindi mo na ba ako mahal?"

Ngunit ang iyong pagkawala'y aking pagtamlay,

Ang pagmamahal ko sa iyo'y hindi nahimlay,

Tanging pakiusap ko'y magbalik sa'king buhay,

Iparamdam sa'king muli ang init mong taglay.

"Huwag kang lalapit!"

Mahal kita! Sigaw ng nag-iisa kong puso.

Iwan mo na siya kundi tatalon ako rito!

Araw-araw minamahal, kahit kasal ka na,

Mahalin mo ko ngayon, bukas at sa bukas pa!

"`Yun lang naman ang gusto ko eh. Bakit hindi mo magawa?"

Kasabay ng pagtulo ng ating mga luha,

Pakiramdam ko ako'y nasa alapaap na,

Bago ko maramdaman ang pagbagsak sa lupa,

Boses mo, aking narinig ngunit huli ka na.

"Mahal pa rin kita..."

Discreet Whisper

As the questionnaire touches my old rusty desk,

My world and my brain starts searching for every sect.

When everyone can't stop stealing and panicing,

There's this unidentified voice I am hearing.

These quite strong words, pushes my faith and inspires me,

Aside from lessons I learned from my family,

The influence of discreet voice touching my ear,

Trying to cast a trusted spell then, I should hear.

When I confuse myself, close to loosing my way,

The voice guided me as I hear what it might say.

I believe this isn't called cheating but a calling;

A calling worth listening, much worth caressing.

As I pass my answers away from this table,

I explore to thank for the whisperer's novel,

Discreet whisper dragged me before I was rotten,

Created great ending on how it was written.

Everyday in the Rain 16

Joyce's Chapter

Hindi malaman ni Joyce ang gagawin. She has to choose between life of her dad, whispers of her heart or the doubts of her pride. Mabilis natapos ang araw niya dahil na rin sa kakaisip ng pangyayari sa kanyang buhay at sa kanyang pipilliing desisyon. Parang nasa kasalukuyan ka ng strip game, tabla ang labanan at nakapusta ang natitira mong saplot sa katawan. Kapag natalo ka, mahuhubo ka pero kapag nanalo ka mabubusog ang mata mo. Try to connect to her situation kahit mahirap.

Ni-rape Dito, Minolestya Doon

Sandamukal na ang mga artikol tungkol sa virginity, erotic stories, hot poems, balitang rape at mga forums tungkol sa mga nymphomaniac, at usapang virginity na talaga namang kaakit-akit basahin pero naaabsorb ba natin ang gustong sabihin o iparating ng mga author na gumawa ng mga ito? O lalo lamang napapasama slash nagpapababa ng puri ng kababaihan? Dahil sa mga kwentong erotika ay nakakatulong sa init ng mag-asawa pero para sa mga nasosobrahan, baka hindi na maganda ang magagawa ng mga ito.

Hindi na ako magpapaliguy-ligoy pa dahil naiinis na ako sa nangyayari sa mundo. Nakapagtapon na ako ng mesa, nambato na ako ng cellphone at sumuntok ng hindi ko kilala dahil sa mga paulit-ulit na mga balitang ito. Malapit na nga ang December 21, 2012 pero lalo lang gumagawa ng masama ang tao. Masama yata ang epekto ng kinalat na balita ng barkada kong Mayan sa katapusan ng mundo, imbes na maging mabuti. Sana gumawa na lang ng mga bagay na kapaki-pakinabang para paghandaan ang nalalapit na judgment day.

Kaya Lang Single Mom

"Oy!"

"Oy! Paulo, bakit?"

"Penge katext."

`Yan ang madalas na conversation ng dalawang lalake marahil o taong katatapos lang sa isang magulong ugnayan o MU. Halos lahat ng teenager na lalake ay gusto ng ka-fling o ka-flirt. Ako? Ako si Paulo. Naghahanap ako ng future wife ko. In short, naghahanap ako ng girlfriend.

"Meron kaya lang single mom."

Everyday in the Rain 15

Bahagharing May Lamat

Tinignan ko uli ang mukha ni Princess, baka may kung anong senyas o anumang kilos niya para maging basehan ng sagot ko. Ahh! Wala! Nakatingin lang siya sa'kin. Relax. Inhale. Exhale. Inhale...

"Ano na Victor? Itanan mo 'ko." biglang sabi ni Angelica. Inhale uli. Mali! Exhale muna. Hindi ko na alam ang isasagot. I need more time.

"Ayoko..." bigla kong sagot. "Hindi natin matatakpan ang mali ng isa pang mali." sabi ko. Naalala ko ang sabi ni nanay, gawin ko ang alam kong tama.

Minesweeper

"Hey James, I invited you to play Sim City."

Nakakainis na mga game requests na 'to akala ko nagwall post na si crush sa akin. Mapapamulagat na lang ako ng mata at napasipsip ulit sa tumutulo kong laway kasi hindi pala siya ito. Ang nakakdismaya pa ay hindi naman ako naglalaro ng ni-request nitong babaeng `to.

"Pinilit kong maging bakal ang puso ko.. Hindi ko naman alam, gawa pala sa magnet yang sa'yo. " sabi ng status nitong Abby. Parang na-magnet din ako ng bakal na ito para pumindot sa keyboard at sabihing "Kaya pala, dumidikit din ang puso ko sa'yo."

Noong Bata Ako 7

Muntik na akong hindi makatulog kagabi dahil sa mga huling kataga ni Ed sa'kin. Wala akong nareply kundi 'sige..gudnyt.' Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko kung nagta-tumbling ba ako o magpapagulong-gulong sa daan. Pilit kong pinakiramdaman ang puso ko kung kaya ko bang tapatan ang pagmamahal na ibibigay niya sa akin. Napangiti ako. Heto ako ngayon, nakahiga sa kama naghihintay ng text galing sa kanya habang nagmumuni-muni at nakikipagtitigan sa butiki sa kisame.

Tumayo ako at tinignan ang sarili sa salamin. "Ok naman ang figure ko at malinis naman ang mukha ko." sabi ko sa sarili at umikot pa ng isang beses sa harap ng salamin. Cute pa rin akong tignan kahit bagong gising, sabi nila ay kahawig ko si LJ Reyes. Napawi ang ngiti ko nang makakita ng imahe sa gilid ng salamin kaya agad ko itong nilingon pero wala naman akong nakita at pagbalik ng mga mata ko sa salamin ay wala na rin ang imahe. Napatigil ako sa pagpapantasya dahil dito at inasikaso na ang pagpasok sa eskwela.

Excited akong pumasok sa eskwela sa umagang iyon dahil natapos na ang katatakutang nangyari sa akin noong mga nakaraang araw. Tinigilan na ako ng babaeng may hiwa pero alam kong hindi ko malilimutan ang mga pangyayaring ito.

Sepultorero

Isang patay pinatay, patay! boses ni Mike Enriquez.

Araw-araw may naibabalitang namatay pero bihira ang binabalitang nabubuhay o ipinapanganak. Ang newscaster nga raw ay ang taong magsasabi ng magandang gabi at iuulat kung ano ang hindi maganda sa gabi. Ok pwede na `yan para sa intro.

Ang sepulturero ay isang salitang espanyol na kapag natranslate sa ingles ay grave-digger, kung may trabaho na ang isang paa ay nasa hukay, ang trabaho namin ang buong katawan ay nasa hukay.

Hanapbuhay ko ay ang mga namamatay. In demand ang trabaho ko ngayon dahil sa dami ng namamatay dito sa Pilipinas. Gusto ko mang hilingin na sana ay wala na lamang namamatay hindi ko rin magagawa, hindi lang dahil dito ang trabaho ko kundi imposible rin ito sa mata ng tao. Mahirap hanapin ang kaluluwa ng patay pero kusang lumalapit sa amin ang mga namamatayan. Trabaho namin ito na dapat gampanan.

Noong Bata Ako 6

"Maganda ba ako?" ang tanong na gumugulo sa isip at panaginip ko. Mas malala pa ito kaysa mapanaginipan ang algebraic expressions, problema sa pera at lovelife ko. Wala nanaman ako sa sariling nagbyahe sa umagang iyon. Pinoproblema ko rin ngayon kung paano ko ikukwento sa iba ang pangyayari sa amin ni Ed. Maniniwala ba sila sa akin na pinagbibintangang salarin ng pagpaslang at ng pagkawala ni Ed. Alam ko rin na naibalita na ni Tina ang nangyari kay Ed sa mga kaibigan at barkada nito. Hindi na rin siguro ako bibisita kay Ed gawa ng sinabi sa akin ni Aling Rina.

Noong Bata Ako 5

"Siya pala si Naida." sabi ni Aling Rina kay Tina.

"Opo." maikling sagot ni Tina.

"Pagaling ka Ed. Mabibigyan natin ng katarungan ang pagkamatay ni Anet." sabi ko para palakasin ang loob ni Ed.

Nagsulat siya sa papel at ipinakita sa akin, "Mag-iingat ka. Kung may paraan lang para mailayo natin sa kanya ang gunting niya. Mag-iisip ako para makatulong. Sorry kung napagbintangan kita."

Noong Bata Ako 4

Hindi ko man lang maiurong ang ulo ko para makaiwas sa babaeng ito. Kung pwede lang akong higupin ng lupa sa sitwasyon ngayon sana'y nangyari na lang ito. Nanlilisik ang mga mata nitong nakatitig sa akin. Kitang-kita ko ang pupil ng mata niya, paano ko ba ito idedescribe, hindi naman matamlay kundi wala ng buhay. Napapikit ako. Ayokong makita ang mga matang 'yon. Ayoko na!

"Aaaaaaaaaaaaaaaahhhhh!!!" sigaw kong muli para mailabas ang takot sa aking dibdib pero kahit isigaw ko pati lalamunan ko'y hindi nito maibsan ang nanginginig kong katawan. Ayoko ng magmulat, panaginip lang ba ang lahat? Paano kung pagmulat ko ay si Prince Charming pala ang nasa harap ko? Paano kung pagbukas ng mata ko ay may nakaharap pang babae sa akin?

Noong Bata Ako 3

"Sira ka ba? Gusto mo ring mamatay?!" sabi ko pero tingin pa lang alam ko na. May mali sa sinabi ko, alam ko ang iniisip nila at kahit ako'y ganoon din ang maiisip pero nag-aalala lang ako baka ikamatay ni Ed ito, hindi lang ni Ed kundi pati ako. Hindi pa ako handa, virgin pa ako at gusto kong makauna si crush bago man lang ako mamatay. Hindi ko pa natatapos ang kurso ko at ang pangarap ko noong bata ako na maipagluto si inay ng special recipe ko ng chicken teriyaki. Napakanegative ko talaga, sinong nagsabing mamamatay na ako?

"Sige. Payag ako." seryoso kong sabi matapos ang ilang minutong paghihintay ng sagot nila sa akin.

Noong Bata Ako 2

"Maganda ba ako?" tanong ng babae kay Anet habang nakatingin sa palayo nang si Naida.

"Teka lang miss may hinahabol ako." sagot nito sa babaeng nakasurgical mask at dali niyang itong tinalikuran, hindi niya na ito pinansin habang nakatingin kay Naida at mabilis na naglalakad. "Naida!" tawag nito pero parang hindi siya nito naririnig.

Bumagsak siya sa gulat nang harangan siya ng babae sa dadaanan niya. Takot na takot si Anet nang makita ang nakangising bibig ng babae. May hiwa ito hanggang tainga, kita dito ang gilagid, dila at ang mga ngipin. Paatras siyang gumapang nang ilabas na ng babae ang kanyang gunting, "Maganda ba ako?" kasabay nito ang nakakalokong ngiti.

Dahil sa takot ay nanginginig siyang sumagot, "O-oo. Oo!"

Noong Bata Ako 1 (GhostStory)

"Maganda ba ako?" tanong ng babae.

"Paano ko malalaman? Nakatakip ang bibig mo?" supladang sagot ng dalagang tinanong.

Tinanggal ng babae ang face mask at tumambad sa dalaga ang mukha ng babae. Kinabukasan, natagpuang patay ang dalaga, pugot ang ulo at may hiwa sa bewang. Pinaniniwalaang ginupit ito gamit ang grass cutter o anumang malaking gunting.

>

"Pare, anong ginagawa ng sexy'ng babae dito sa ganito kadilim na eskenita?" tanong ni Badong na kilalang manyak sa lugar sa kasamang si Merto.

"Ano pa? Edi naghahanap ng aliw. Hahaha!" tawa pa ni Merto. Hindi niya alam na ito na ang huli niyang halakhak.

Napatingin sa kanila ang babae, nilapitan nila ito. "Miss may problema ba?" tanong ni Badong.

"Maganda ba ako?" tanong ng babae.

"Oo naman!" mabilis na sagot ni Merto na sinang-ayunan naman ni Badong.

Mula sa dibdib ng babae lumabas ang kanyang kanang kamay na may hawak na gunting mula sa suot na blouse. Malaking gunting na kayang puputol ng isang kamay sa isang kisap lang. Walang anu-ano, biglang pinugot ng babae ang ulo ng dalawang manyak na nakausap niya. 

Sa kaparehong lugar mula noong dalawang magkasunod na araw na may natagpuang patay ay hindi na pinadaan dito ang mga bata, babae, at kahit na sino ng malalim na ang gabi. Pati ang mga bahay malapit dito ay inabandona na rin.

Everyday in the Rain 14

Payong

"Ano'ng ginagawa mo dito?" sabay uli naming sabi.

XGF

"Pare, may sasabihin ako sa'yo, gusto kong malaman ang reaksyon mo." wika ng barkada kong si Gabyael habang nakasakay kami ng jeep pauwi.

"Aba depende 'yon." biro ko sa kanya. "Kung nasira mo 'yong cellphone ko na hiniram mo. Mapag-uusapan natin 'yon." pagpapatuloy ko.

Everyday in the Rain 13

Chapter 13: Malakas na Ulan


"Galing na dito si Angelica. Kung siya ang hinahanap mo." maangas na panimula sa akin ni Ken.

"Ilabas mo si Angelica! Angelica! Angelica!" hindi ko na siya pinansin at dire-diretso ako sa loob ng malaking bahay. Nang may mabigat na kamay ang pumatong sa kaliwang balikat ko ay agad nag-init ang ulo ko. Nilingon ko muna siya saka sumugod ang kanang kamay ko. Mahirap na baka ibang tao ang masapak ko.

Saranggolang Walang Hanggan Ang Pisi

Ang saranggola ay matayog, mataas ngunit nakatali ito at hindi makawala. Napakagandang pagmasdan kung ito'y malaya gaya ng ibon, na nakakapaglakbay kung saan-saan.

Everyday in the Rain 12

Parating na ang Ulan

"Pasensya ka na Victor. Nagselos ata sa atin si Angelica." sabi ng babaeng tumapik sa balikat ko.

"Bitiwan mo nga ako! Kita mo ng nagalit, itatanong mo pa. 'Di ba ganyan naman talaga ang gusto mong mangyari! Mabuti pa, umuwi ka na lang!" pabigla kong sagot kay Joyce. Nagulat ako dahil napagtaasan ko ng boses ang isang babae. "Sorry, nadala ako." sambit ko na lang ng makita ang maluha-luha niyang mga mata.

Ano ba itong nangyayari sa'kin? Kapag talaga galit ang isang tao mahirap pigilin ang mga salitang lumalabas sa labi mo. Nakakasakit tayo ng hindi natin nalalaman, o alam man natin pero nabibigla tayo at hindi na natin maibabalik at mabubura ng mga salitang ating nasambit. Mabilis na tumalikod sa akin si Joyce at naglakad palayo. Ilang hakbang pa lamang ay tumakbo na ito. Wala na akong ginawa, pinanood ko na lang lumayo sa akin ang isang mabuti sanang kaibigan.

Si Magnum Sa Mapaglaro Niyang Mundo (3)

Blog ng mga Frustrated Writers Presents: Si Magnum sa Mapaglaro niyang Mundo
Click niyo. :D
Ako ang gumawa ng chapter 3..:D

A Tropang Magnum Series

Chapter 3

- breaker

Sapat na ba ang isang oras na tulog upang ipahinga ang mata kong nag-uumpisa ng mahumaling sa nakakapang-akit na kagandahan ni Christine? Pilit kong sinusubaybayan ang mga puting guhit sa daan upang maiiwas ang aking atensyon sa kanya ngunit nagulat ako ng bigla siyang magsalita.

Friends Forevermore

Walking alone doesn't mean I got no friend,

But walking lonely really needs to end.

Encumbrance in my heart I need to confess,

That I have sinned and created this mess.

Staring at nowhere doesn't mean I'm alone,

Something's bothering me in our friend zone,

Our friendship is at sake but's lost in my mind,

A mistake that is done and I can't rewind.

I miss the old times, and your smile, and your jokes,

The way you react everytime I poke,

It hurts when reality says, "those were last"

Knowing that could be a part of my past.

I'm still looking forward whatever maybe,

You know how important you are to me,

Hoping to be friends as we were before,

Praying we'll be friends forevermore.

Manhid Na Ata Ang Ari Ko

"Magkano ang usapan?"

Lungkot at luha sa aking mata ay nakaukit,

Isip ay ginugulo ng sensasyong nakaipit,

Unti-unting nagustuhan, tinatanong kung bakit?

Hanap kong pagmamahal hindiko na makakamit.

"Pumasok na ba?"

`Di ko namalayan na ang aking pinagplanuhan,

Sa isang kisap mata'y nawala na ng tuluyan,

Taong inalagaan para sana'y sa asawa,

Ngunit ako'y nabigo, aking sarili'y nasira.

"Teka lang, nangangawit ako."

Mga ala-ala ng pasakit na aking dinanas,

`Buti pa ang larawan at maong ay kumukupas,

Ganoon pala ang pakiramdam ng hinahalay,

Konting-konti na lang ay gusto mo ng magpalamay.

"Sige lang. Sulitin mo ang binayad mo."

Pangangailangan ng buhay sa akin ay nag-udyok,

Wala ng mawawala kaya't tinanggap ang alok,

Sariling ligaya't pangarap tinapos sa tuldok,

Ng salapi ng lalaking hayok na hayok.

"Sa uulitin"

Tuluyang nahulog sa dilim at lalim ng bangin,

Ito'y naging bisyo't propesyon sa aking paningin,

Puso't ari'y manhid at tanging pakikipagtalik,

`Di maiwasan, buhay ko'y dito na nakahalik.

Buhay o Mga Buhay

"Nay! Dito maraming bote saka plastik na baso." pagtawag ni Nilo sa kanyang ina.

"Dalin mo dito nak, mukhang may pambili tayo ng masarap na pagkain mamaya." masayang tugon ni Aling Rita sa anak.

"Nay oh! May pera pa ata." sabay abot ng papel na kulay dilaw at may nakasalong-baba na taong nakadrawing dito.

"Anak..." gulat na tugon ni Rita. "Limangdaan ito." pagpapatuloy niya.

"Marami po ba tayong mabibili dyan?" inosenteng tanong ni Nilo.

"Oo. Salamat po Diyos ko." maluha-luhang sabi ni Rita.

Si Nilo ay lumaki sa lansangan kasama ang kanyang ina na si Rita. Nabubuhay lamang sila sa pamumulot ng basura, bote at bakal. Sa edad na walo ay hindi pa siya nakakatuntong ng isang hakbang sa kanyang pag-aaral. Tanging si Rita lamang ang nagtuturo sa kanya. Gamit ang mga napupulot nilang lapis at papel, naturuan siya ni Rita kung paano sumulat. Dahil sa lansangan sila namamalagi ay naturuan din siya nitong magbasa, tagalog pa lamang ang kaya ni Nilo kasi nahihirapan siya sa ingles. Ngunit mabilis matuto si Nilo, malayo ang mararating ng bata.

Everyday in the Rain 11

Misteryosong Gabi



"Saan ba tayo pupunta?" inip na tanong ko kahit wala pa naman kaming labing-limang minuto na nagbibyahe. Naiinip ako kasi parang nagsisi pa akong sumama sa kanya. 'Di mo naman ako masisisi kasi lalake rin ako mag-isip. Tatanggi ka ba sa isang napakagandang babae ang sasamahan ka kahit sinabi ko ng magpapakalasing ako. Paniguradong alam niya ang kahahantungan ng gabing ito kung nanonood man siya ng pelikula.

"Heto na. Nandito na tayo." sabi niya habang nagpalinga-linga upang maghanap ng mapagpaparkingan.

"PartyLand?" pagbasa ko sa pangalan ng restobar. Panandaliang nawala sa isip ko si Angel dahil si Joyce lang ang tinititigan ko ngunit dahil naisip kong hindi ko siya naisip ay naalala ko siya uli. Para akong timang na nakangiti pero biglang sumimangot at tumamlay.

How To Make A Poem For Your Lover

I'll start with some illustrations,

Which came from nature's visions,

To show you how wonderful I see,

While staring at you, my wife to be.

From here I'll compare you to the surroundings,

Realizing my thoughts and my findings,

That I can't search you one nice copy,

Because for me you're one and only.

Holding my precious dictionary,

I'll try to think some hyperbole,

Like how I put meaning to the mystery,

That you're my greatest destiny.

This part contains sweet corns,

Saying 'I Love You' with roses with thorns,

Loving you 'coz you're my only honey,

Living with you until I have zero money.

Closer to end is the saddest part,

Collecting the rain of love in a cart,

Guessing how you'll end this art,

Knowing you made it deep from your heart.

Ending a poem is like sweet goodbyes,

Waving your hands with teary eyes,

Expressing everything and anything you have,

Plus promising of faithful and eternal love.

Dance With My Father

Paano ba talaga maging ama? Ang maipangako sa sarili at sa Diyos na ipagtatanggol ang pamilya sa lahat ng pagkakataon? Ang maging haligi nitong tahanan at panindigan ng buong puso at dugo ang pagmamahal sa pamilya?

~~

0.0247% Chance of Meeting You

That single chance you glanced my way,

When I fell in love, that's the day,

If you'll tell me your lovely name,

There'll be nothing to be ashamed.

If I may hold your tender hand,

A wishing star will surely land.

If I may see your cheerful smile,

I'll feel everyday in an aisle.

If you'll forever be with me,

No one is merrier than you and me,

Again, if you and I will meet,

I'll grab the chance and go for it.

I'll kiss your lips and hold your hips,

If you slap my face, I'll lose my chips,

But kiss me back and close your eyes,

I will love you a million miles.

Debtor's Sonnet

I have plenty of dreams, dreams through years that I kept,

Success and gratitude, in my childish mind set,

My personal goal is pay disbursable debt,

Dedication, fatigue, after all things you met.

Walls on my achievements, awkward difficulties,

With tough barriers and hurdles preventing me,

Insecurity wrap my improvements and deeds,

How could I repay your lost happiness and spree?

You endured all wounds, you suffered and you felt pain,

Despite difficulties, I owe you what I gain.

To stop reaching thy dream, to fail makes me feel maim,

"Quench your fear!", listen to persuasive voice I aim.

My chosen destiny - my token to future,

My appreciation Dad, thanks for the lecture.

Greatest Sins

You are the root of all evil,

You're compared to a writer's quill,

Life's unfair without your presence,

Wise men use you in a great sense.

You can break the strongest friendship,

You can kill long relationships,

And can make rain of tears freely,

And you were named after envy.

You are the cause of greatest sins,

You catch darkness in a basin,

Crime, concupiscent, seduction,

Yes! You are called the temptation.

Lies in head is bewilderment,

You are conscience's worst infringement,

The evil voice's whispers your cry,

And proudly shout your words as lie!

But God raised faith and summoned streams.

He built a bridge on broken dreams.

He clarified our vision on life.

Vanish! Earth's worst and sharpest knife.

I'll Never Cry

I'll never ever cry because of you,

Whatever you think, you are free to do,

You and I know I cared when you left me,

But I promise I won't cry you'll see.

But why do my sight gets dull and blur?

Are these cold droplets coming from the sky?

Do these clear tears would make me feel better?

If you mean saying our final goodbye.

As I stare, I can't stand these pretending,

The longer I see your beautiful face,

The more this lonely heart feels much aching,

But now our love's nothing but broken string.

Rain falls first as my tears reaches the ground,

Droplets from green leaves fall without a sound,

I never thought I'll be sad without you,

And never imagined I'll cry for you.

Forever Alone?

One day, I’m staring at something,

Wind is blowing, caressing my skin,

Thinking something that’s bothering me,

Why in this world my lovelife’s empty.

Roses are red and I have a phone,

No one texts me, forever alone?

Am I a modern tranquil disease,

Invisible thing that nobody sees?

Despite everyone’s snobbish manner,

Deep in my heart is serene exposure,

Live my sober life for who I am,

God is my sentinel, my fate’ll come.

Un-owned

This story is based on true to life fiction. All characters are real in our imagination. Reading this story will make you live in your dreams not in this world. Make sure to get back from the other dimension to your home. Thank you.

Everyday in the Rain 10

Rejected

Dali-dali akong tumakbo pabalik at kinatok ko ang pinto. "Angel..." bulong ko sa pinto dahil dinig ko pa rin ang paghikbi niya. "Nandito lang ako para sa'yo pero hindi ko maintindihan bakit hindi mo ako pwedeng mahalin? Ano ba'ng ibig sabihin no'n?" sabi ko at narinig ko lang siyang tumahan saglit. "Angel..." pahangos na sabi ko, iniisip kung nagtatago pa sa likod ng pinto ang aking kausap.

"Wala yun. Kalimutan mo na ang sinabi ko." ganun lang ba kadaling kalimutan ang lahat? Matapos kong maramdaman ang sikip ng dibdib at problema niya, kakalimutan na lang basta-basta ng hindi nareresolba? Siyempre gusto ko siyang mahalin niya ako pero higit doon, gusto ko siyang maging masaya.

"Kailangan kong malaman Gel. Tutulungan kita sa problema mo. Mahal ki..." hindi na niya pinatapos ang sinasabi ko.

"Sinabi ng wala eh! Umalis ka na Victor! Umalis ka na at huwag ka ng magpapakita sa'kin! Please!" biglang pagbago ng mood niya habang humahagulgol pa rin.

"Hindi ang paglayo ko ang makakapagpasaya sa'yo Gel. Alam ko, mahal mo rin ako. Gusto ko maging masaya ka. Angelica..." pakiusap ko sa kanya, gusto kong malaman ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito.

"At kailan ko sinabing mahal kita? Hindi kita mahal! Wala kang pag-asa! Masaya ka na? Umalis ka na Victor! Pakiusap..." pasigaw at biglang hagulgol niyang sabi na ikinagulat ko. Talagang natameme ako, natulala. Ano na ang gagawin ko? Parang lalala lang ang sitwasyon kung kukulitin ko pa siya. Basted na ako? Umiiyak pa rin siya. Ano na?

>

Tinahak kong tuliro ang daan papunta sa aking silong sa ulan ng problema, ang aming tahanan, kung nasaan si Inay. Pagagaanin nanaman niya ang loob ko. "Nakauwi na ko." matamlay kong bati.

"Aba. Dati pag-uwi mo may magandang kwento ka para sa'kin. Hindi ko na nga kailangan manood ng teleserye kasi sa mga kwento mo pa lang kinikilig na ako pero ngayon. Tsk. Ano anak?" sabi ni mama.

"Nandito na ako." matamlay ko uling sabi. Naulit talaga, hindi mali ang pagkabasa niyo.

"Alam ko nandyan ka na. Hindi ako bulag, nakikita kita. O siya, ayaw mo muna bang kumain?" alok ni mama.

"Papasok na 'ko sa kwarto." matamlay ko pa ring sabi. Nawala ang tamlay ko nang batukan ako ni Mama.

"Wag ka ngang overacting dyan loverboy." at ayun nga, nakwento ko na lahat kay nanay. Lumuwag na ang paghinga ko, ok na uli ako dahil nailabas ko na ang problema na dinadala ko. Da best si nanay.

"Basta, gagawin ko ang alam kong tama diba?" sabi ko matapos matauhan sa mga naganap.

"O sige ikaw na ang bahala." pasinghap na sabi ni nanay. "Ang teleserye talaga, kapag hindi mo nasubaybayan, hindi mo malalaman ang kwento. May mga magandang parte na puro kilig at may parteng pagsubok para sa bida. Ganyan ang buhay, anak." pagpapaliwanag ni mama sa'kin. Ngayon alam ko na kung kanino ako nagmana para magsalita ng makahulugan.

>

Binisita ko uli si Angelica sa trabaho at gaya rin ng inaasahan makikita ko rin si Joyce. "Good afternoon!" masiglang bati niya sa'kin.

Kinawayan ko lang siya at sumenyas para pumunta kay Angelica. Pagtalikod ko sa kanya ay hindi ko inaasahang hahawakan niya ang kamay ko, "Dito ka muna. Nasa meeting siya." sabay tingin sa akin na parang nang-aakit.

"Kailangan pang hawakan ang kamay ko?" pabiro kong sabi sa kanya.

"Masama ba? Ang damot naman nito, kamay lang ayaw ipahawak." pagngunguso pa niya na parang batang nadadabog. May kung anong dumi nanaman sa isip ko sa pagkasabi niya. Napatingin tuloy ako ng malagkit kay Joyce. Sexy, maganda at malambot ang mga kamay.

Ngumiti na lang ako at iniwas sa luntiang parang ang aking pag-iisip. "Baka kasi makita ni Angelica, galit kasi siya sa'kin ngayon. Kakausapin ko sana siya at sasabay na pauwi."

"Bukambibig mo talaga si Angel." malungkot niyang sabi. "Para kang kabayo. Nakatakip ang mata sa gilid kapag sinasakyan ng hinete, yan tuloy hindi mo nakikita ang nasa tabi-tabi kung hindi ka susunod sa hinete mo." matalinhaga niyang sabi.

Sa una ay hindi ko maintindihan ang kanyang nais ipahiwatig, "Ano'ng ibig mong sabihin?" napatanong na lang ako.

"Wala. Manhid ka Victor." sabi niya, hindi ko maintindihan. Meron siyang nais ipahiwatig, kaya titignan ko siya sa mata at babasahin ang mga kilos nito. "Sabagay, si Angelica pala ang gusto mo kaya siya lang ang nakikita mo." pagpapatuloy pa ni Joyce.

Brain blast! May gusto siya sa'kin! Teka, si Joyce? May gusto sa'kin? "Wag mong sabihing may gusto ka sa'kin?"

"Edi hindi ko sasabihin." pilosopong sagot niya. Umugong ang bell, uwian na. "Sige puntahan mo na si Angel mo. Ipaparamdam ko na lang." pagpapatuloy niya at umalis. May ngiti sa labi ko, may napupuwing din pala akong magandang dilag.

Naglakad ako papunta kay Angelica, walang buhay sa office niya kundi ang mga computer at ang ilaw, at ang mapupulang rosas sa kanyang mesa. Kanino galing ang mga ito? Gusto kong kunin ito at itapon.

Naunang dumating si Ken na may ngisi sa mga labi. "What are you doing here?"

Humarap ako sa likuran kung ako ba ang kausap niya. Wala namang ibang tao rito kundi ako. "Oh me? I just wanna throw those roses from the table of my Angel." pag-iinglis ko matapos mapagtanto na galing kay Ken ang mga ito.

"No. No. No. Today is our 6th Monthsary so stop acting like you're a boyfriend because I am the boyfriend!" nagulat ako sa sinabi niya. Nagulat. Nashock. Stunned.

"Ok pretender. I believe in you jerk!" walang suntukan, mga salita namin ang nag-aaway. Parang games na Ancient Empires na lulusob ang bawat sundalong letra at mauubos ang kalaban.

"Why don't you ask her?" sabi ni Ken at itinuro si Angel na mapatigil sa paglalakad pagkakita sa akin at waring nagbago ng aura at mabilis uling naglakad. Hindi niya ako pinansin, paglampas niya sa akin, lumabas na ang mga tanong sa aking bibig. "So 6th monthsary niyo daw sabi ng kolokoy na 'to?"

Tumingin muna siya ng matalim kay Ken at maamong tingin sa akin. "Oo, tama siya." sagot niya.

Para akong nahulog sa isang malalim na balon at ang babagsakan ay salamin na siguradong mababasag pagbagsak ko. "Ok. You win." sabi ko at tumalikod. Nakita ko pang inakbayan niya si Angel pagkatapos nitong sumagot. Kung babae lang ako, tumatakbo na akong lumuluha at binabangga ang mga nakaharang sa dadaanan ko. Pero lalake ako, naibulsa ko na lang ang mga kamay habang naglalakad sa tuwid na hallway. Pakiramdam ko spiral ang nilalakad ko, nakayuko at pumipintig ang pulso sa ulo ko. Gusto kong sumigaw pero mamaya na.

Nag-aabang akong masasakyan sa tahimik na shed nang dumaan si Ken sakay ang kanyang kotseng nakabukas pa ang bintana. Inilabas niya ang kanyang kamay at kumaway sa'kin. Nanggagalaiti ako sa yabang ng lalakeng to. Kung kaya ko lang ihagis ang 5-inch diameter na bato rito ay ihahagis ko sa mukha niya.

Nakita ko ang malungkot na mukha ni Angelica sa front seat ng kotse. Hindi ko siya maintindihan, pinagmukha niya akong tanga! Gusto kong ulitin ang ginawa ko noong saktan din ako ni Gladys. Magpakalango sa alak, magpa-ulan, at sumuntok sa semento pero alam kong walang maidudulot na mabuti sa akin 'yun. Sino naman kaya ang magmamagandang loob na pagaanin ang loob ko at saktan din ako sa bandang huli?

Nasa puntong hindi ko na mapigilang bumagsak ang luha ko noong magdilim ang langit. Sasabayan nanaman ako sa isang malungkot na takipsilim. Eksaktong bumagsak ang isang patak ng aking luha, pumatak ang malalaking patak ng ulan at tumabi sa akin ang isang dilag sabay alok ng panyo sa lumuluhang mama.

"Joyce?" sabi ko pag-angat ng mukha ko sa dalagang ito.

"Nakita kung paano ka pinag-mukhang tanga ni Angel. Nandito ako para damayan ka, samahan ka." pag-abot niya ng panyo sa akin.

"Edi mukha na akong tanga ngayon? Hindi pala, tanga na pala talaga ako. Hindi ko naman kailangan ng karamay eh. Ok lang ako. Aanhin ko yang panyo mo?" pagsusuplado ko sa kanya.

"Suplado ka nga pala. Kahit nakikita kong umiiyak ka diyan, suplado ka parin." sabi niya at tumabi sa'kin. Maarte naman akong lumayo sa kanya kunwari.

Napangiti naman ako nung lumapit siya sa'kin. "Sasamahan mo talaga ako?"

"Oo." matipid niyang sagot.

"Gusto kong uminom. Magpakalasing."

"Tara. May alam akong lugar." walang alinlangang sagot ni Joyce.

itutuloy...

Kulang ba ang Pakiusap?

"Sorry na. Wala ka namang dapat ikagalit eh. Magkaibigan lang kami. Wag mo namang hayaan ang selos mo ang manaig sa pagmamahalan natin. Kung ang pag-iwas sa kanya ang huhupa sa galit at selos mo, gagawin ko para sa'yo." pakiusap ko kay Hanna dahil umuusok sa galit ang kanyang ilong dahil sa selos. Nabasa kasi niya ang pinakaiingatan kong text sa akin ni Carla.

"Magkaibigan pero may gusto ka sa kanya! Magtatatlong buwan na itong text niya para itago mo! Hindi naman ito quotes o jokes katulad ng mga iniipon mo, bakit hindi mo pa burahin ang pagbati niya noong birthday mo?! Ginto ba yan? Pagkain, ha?!" pagbunganga niya sa'kin pero wala akong magawa dahil may bahid ng katotohanan ang mga sinasabi niya. Crush ko kasi si Carla mula highschool at nagkalabuan kami matapos niyang malaman ito. Itinago ko pa sa morse code ang pangalan niya para hindi mahalata sa keychain ng bag ko pero hindi ko akalaing nakakabasa pala ng ganitong code si Ron. Hindi ko magawang burahin ang pagbati niya kasi iyon ang unang text niya sa akin mula noong magkaayos kami at kausapin niya na ako.

Tripped By a Poltergeist

Marami ang nagsasabi na kapag nagising ka ng ala una hanggang alas tres ng madaling araw, may nakatitig sa iyo na kung ano man. Sabi nila lagi ka ring maghanda ng papel at bolpen para isulat ang napanaginipan mong numero dahil sa paniniwala na maswerte raw yun. Nasa pagitan rin ng ala una hanggang alas tres nagaganap ang mga malabangungot nating panaginip dahil sa oras na ito gising ang mga kaluluwa. May narinig akong kwento ng isang manunulat na namatay dahil sa di maipaliwanag na dahilan. Si Elmer, isa siyang writer at kalilipat lang niya ng tirahan. Naghahanap siya ng tirahan na natatama sa kanyang pagsulat.

Nagising si Elmer ng alas dos at naisipan niyang gumawa ng kwento, kapag ganitong oras kasi maganda ang mga ideyang lumalabas sa isip niya. Dahil sa bahay na ito, napakatahimik raw. Importante para kay Elmer na tahimik ang lugar dahil ito ang mood na nagpapagana sa kanya para sumulat.

Bumangon siya at sinindi ang laptop para makagawa ng storya. Nasa kalagitnaan na siya ng kwento nang walang anu-ano ay bigla na lang nahagis ang mga damit niya na nakasabit sa sampayan ng kwarto nito. Napatingin siya kung saan yun nahagis. Nagtataka siya dahil wala namang nakabukas sa kanyang pinto at bintana.
Pumikit si Elmer at nagdasal ng walang humpay. Kumakabog ang dibdib. "Ano yun?!" May kalabog sa yero. Bumilis ang paghinga nito. Nilapitan niya ang mga damit para pulutin pero pakiramdam niya may nakatitig sa kanya. Luminga-linga siya pero walang nakita. Matapang niyang nilapitan ang mga damit. Nabangga siya sa kanyang paglapit na parang may napakalaking katawan na tao ang nabangga niya. Bigla siyang nahagis ng napakalakas kasama ang mga gamit pati ang kama niya. Para siyang nabangga ng kotse sa lakas ng pagkakahagis sa kanya. Doon pa lang ay nabali na ang kanyang binti. Hindi na niya pinilit bumangon pero nahagis siyang muli na dahilan upang mabali ang kanyang likod.
Hindi na siya nakabangon. Lumagutok ang kanyang mga buto na parang papel siyang tinutupi. Malaking pagsubok ang madaling araw na iyon para kay Elmer.

Kinabukasan natagpuan patay si Elmer, bali-bali ang buto at pinaniniwalaan poltergeist ang may gawa. Hindi na tinirhan ang bahay mula noon at hanggang ngayon may mga ingay pa ring naririnig dito.

Mabuti na lang at nagawan ko ng paraan para maipublish ang kwentong ito. Salamat sa pagbasa ng huling storya ko. Ako nga pala si Elmer.

Everyday in the Rain 9

Pagtataka at Luha

Lalapitan ko na sana si Angel, "Excuse me lang." wika ko kay Joyce at bahagyang tinapik sa balikat dahilan para tumalsik ang isinusubo niya sanang sabaw sa kutsara. "Ay! Sorry." sabi ko na lang at nang aktong pupunasan ang labi niya ay inilayo niya ang panyo ko hawak ang aking kamay. Wala lang sa kanya ito pero para sa'kin, parang ibang parte ng katawan ko ang nahawakan. Napakagaan ng kamay niya at tama lang para maging sweet at malambing, if you know what I mean. Tinignan ko siya at sumenyas siya na ok lang siya matapos ng isang maasim na ngiti. "Sorry talaga. Excuse me." at tuluyan na akong lumapit kay Angel.

"Mukhang nagkakamabutihan na kayo ni Joyce ah." patalikod na sabi niya sa akin. Hindi man niya sabihin, ramdam ko na may konti ring epekto sa kanya ang pagkasulyap niya sa amin ni Joyce na nagkakatuwaan. Hindi maitatago sa mga mata niya, parang mapungay at nangungusap. Madalas ko itong ginagawa sa babae kapag alam kong may nais silang iparating, tinitignan ko sa mata at doon ko nahuhulaan ang kanilang nararamdaman.

"Nagseselos ka?" sabi ko at ngumisi, akala ko ituturing niya itong biro pero lumayo siya sa'kin. Ayaw ata niya ng sinasabihan ng katotohanan o umiiwas lang siya sa akin dahil ayaw niya itong aminin?

Sumabay ako sa kanyang paglalakad, napakatahimik at napakabagal. Yumuko lang ako kasi hindi ko alam ang sasabihin, baka lalo lang itong makasama sa amin. Lumingon ako sa malawak na sakop ng kumpanya nang mabangga ako sa kanya. Bigla kasi siyang tumigil. "Oops. Sorry." sabi ko sabay hawak sa braso niya upang maglambing at para ipahiwatig na hindi ko sinasadya.

"Nilingon mo pa ata siya." sabi ni Angelica.

"Hindi ah. Napatingin lang ako sa laki ng kumpanya. Teka, nagseselos ka ba?" sabi ko pero hindi pa rin siya humaharap sa'kin. "Alam mo, ikaw lang ang mahal ko. Saka, bago pa lang kami magkakilala kasi nagtanong ako kung saan kita matatagpuan. Akala ko, pakikiramdaman ko lang ang puso ko malalaman ko. Pero hindi naman masama ang magtanong kaya kinausap ko siya."

"Baka naman sa kanya ka dinala ng nararamdaman mo?"

"Hindi rin. Kasi wala namang sinabi ang puso ko na siya na. Mabuti pa ngayon, pakinggan mo, binubulong ang pangalan mo."

"Akala ko normal ang maririnig kong sagot sa'yo gaya ng ibang bolero. Pero iba sa inaasahan ko, pinagaganda mo ang pakiramdam ko sa mga bola mo!"

"Alam mo naman kapag inlove. Hindi ko na binibili ang bulaklak, kasi kusa itong lumalabas sa mga salita ko."

"Oo na! Lalo lang akong kinikilig eh!" napatawa ko na uli si Angelica, iba talaga ako, akala ko magagalit na siya ng tuluyan sa'kin. Sana naman hindi na-minus ang points ko para sagutin na niya ako. Ang puti ng ngipin niya, ang pula ng labi niya, para talaga siyang perpekto para sa'king paningin. Ano ba yan? Lahat na lang nasisita ko, ganito pala pag umiibig. Pati nunal natatandaan.

"Hey! Sir is looking for you." sabi ng epal na si Ken. Panira ng rainbow!

"Ah. Victor, salamat sa pagbisita." sabi niya, "Asahan mo, babantayan kita." sagot ko dahil nandoon si Ken.

Nakangisi itong si Ken na umalis kasama si Angel ko pero wala akong magawa, inakbayan pa siya nito pero hinayaan lang siya ni Angel na parang hindi nararamdaman ang tsansing ng mayabang na lalakeng ito sa kanyang balat. Hindi ko alam kung ano ang namamagitan sa kanila. Hindi ko alam kung sino ang paniniwalaan ko. Hindi ko alam kung totoo ba ang sinasabi ni Angel. Hindi ko naman maiiwasan ang mainis dahil sa aking nakita. Ano ba'ng kaguluhan 'to?

Lumabas ang usok sa tainga ko dahil sa init ng aking ulo. Hinintay ko na rin ang uwian dahil malapit na rin naman. Sabay kaming umuwi ni Angelica at nabalot lang ito ng katahimikan. "Ano ba talaga ang meron sa inyo ni Ken? Pwede ko bang malaman?" matapang kong tanong sa kanya upang basagin ang katahimikan pagdating namin sa bahay nila.

"Ha? Bakit bigla mo namang naitanong?"

"Wala. Para alam ko kung saan ako lulugar."

Natahimik siya pero naghihintay pa rin ako ng sagot galing sa kanya. "Sa akin na lang yun. Pwede?" hindi ko inaasahang sagot niya.

"Kung may problema ka. Sabihin mo lang at baka matulungan kita." masigasig na sabi ko kasi pakiramdam ko malalim ang napasok kong sitwasyon.

"Paano kung isang araw bigla na lang akong mawala? Mawala ng hindi mo nalalaman? Ano ang gagawin mo?" tanong niya bigla na ikinagulat ko. Kailangan ko ng magandang sagot, yung tama lang at swabe para sagot sa kanyang mga tanong. Maraming posibilidad ang pumasok sa isip ko. Mahirap na, baka isa dito totoo pala na sitwasyon niya.

"Hahanapin kita. Kahit ano pa man ang dahilan mo, hahanapin kita. Magtitiyaga ako na halughugin ang gilid ng bilog na mundo."

"Paano kung hindi mo ako makita?"

"Makikita kita, dahil yun ang paniniwalaan ko."

"Sabihin na nating nahanap mo ako, paano kung hindi tayo pwedeng magsama?" tanong na may tusok sa puso ko. Matutunaw ata ito sa lamig ng haplos nito. Iba ang pakiramdam ko sa tanong na ito, dahil ito ang pinaka-ayaw kong mangyari sa ngayon sa buhay ko.

"Sabi nga nila, kung gusto maraming paraan at kung ayaw maraming dahilan. Kung makakaya kong ipaglaban ka, gagawin ko. Ipapakita ko at papatunayan ko ang pagmamahal ko sa iyo, anumang hadlang upang tayo ay magsama ay bubuwagin ko. Kung hindi man kita mapilit, iiwan ko sa iyo ang desisyon kung ano ang gusto mo at least, ipinahayag ko ang aking nadarama at hindi ako sumuko ng basta na lang."

Sinandal niya ang katawan sa akin hawak niya ang kanyang puso sa kaliwang kamay at nakadampi ang kanang palad niya sa aking dibdib. Tinamaan pa ng matigas niyang ulo ang baba ko nang isiksik niya ang mukha sa aking dibdib. Nagulat ako at napa-aray sa loob loob ko pero balewala ito para kay Angelica.

Dahan-dahan kong inangat ang aking mga kamay upang ikulong siya sa aking bisig upang madama niya ang kaginhawaan at kalayaan. Sinikipan ko ang pagkayakap sa kanya upang iparamdam na ayaw ko siyang pakawalan at nais ng isang libong ako na siya ay makasama. Naramdaman ko ang paghikbi niya at unti-unting humarap sa akin. Gamit ang aking palad na sandaling kumawala sa mahigpit na paggapos sa kanya ng aking pag-ibig ay hinaplos ko ang luha na pumapatak at umaagos sa kanyang pisngi. Ayaw ko siyang makitang lumuluha dahil sa bawat patak ng luha na sumisilip sa kanyang mata ay parang bumabagsak ang napakalakas na ulan sa aking paligid at humahampas ang galit na hangin sa aking magaang katawan.

"Sana ikaw na lang. Sana pwede kitang mahalin. Sana malaya ako gaya ng tubig na naghahanap ng daan patungo sa kanyang dagat." pagkasabi nito ay bahagya niya akong naitulak at pumasok ng kanyang bahay.

Napakalaking palaisipan sa akin ng mga salitang kanyang ginamit. Hindi na ako nakaimik, gumalaw mag-isa ang aking paa palayo kay Angelica kahit alam kong nasa likod lamang siya ng pinto. Rinig ko ang kanyang pag-iyak pero mas pinili kong iwan siya, baka mas makakabuti kung siya'y mapag-iisa. Konting espasyo para makapag-isip o ayaw ko lang siyang makitang lumuluha? Paano ko siya ipaglalaban kung ang kahinaan ko ay ang kanyang mga luha? Paano ko siya babantayan kung ngayon ko siya iiwan?

Tumigil ako sa paglalakad palayo. " Kailangan niya ako. Babalik ako!"

...sa next chapter..itutuloy..