tag:blogger.com,1999:blog-54708012747174347592024-03-04T21:56:43.184-08:00Kapag Ang Curious Ay Sumulat"I have no special talent. I am only passionately curious. - Albert Einstein"Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.comBlogger168125tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-41767114556896523892014-09-26T06:08:00.000-07:002014-09-26T06:08:34.670-07:00Call It Night<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pillows thrown out, bed sheet on stain,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Wet minds and sweat from his bed,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sweet caress, moans with her breath,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Raindrops falls while she gives him a head.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Waking up in a wet dream,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Alone in an empty sheet,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Can't sleep again while the night's off,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Needs to wind up from all that shit!</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">This night she goes wherever she wants</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Her rouge covers this fragile weak flower</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">She wants to be attractive as she can</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">As she finds a man who will be her lover.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dance in the crowd with freedom,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Show them what's behind those tears,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Her sparkling eyes attracts his</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">While she smiles falsely to cover her fears.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">He said good words for her to smile</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And felt his gentle touch on her skin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It feels so great but why is she confused?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It's cold outdoors but it's hot within.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">He grabbed her hand, walked out the door</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Under the pouring rain, he kissed her lips,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">She wants to break free, she won't protest</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">As she clung at his neck, he hugged her hips.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Just right there, hopes no one sees,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Under her soaking clothes is smooth and clean</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">He found a girl with a broken smile,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Made some love that can't be seen.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">At that moment he broke her into two</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Planted a seed will soon to be free</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">He left her alone while crying aches</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">She thought her love will grow up like a tree.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<br />Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-69680010846625546622014-09-26T06:04:00.001-07:002014-09-26T06:04:28.365-07:00That Dream<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Last night, I had a dream,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">With your face covered with black,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Your voice in realm,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Your heart was locked.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I stepped closer to reach your hand,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But I can't move, my feet were stuck,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">If I pull harder I could break my all,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But for you I'll try everything, wish me luck.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Chains released you, I saw your smile,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But dark hole appeared and you were sucked,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I kept crying, knowing you're gone,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Then, just beneath me you're released, untucked.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Darkness fades, as green fields start to glow,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">You wear sleeves with tie, and brownies slack,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I saw your face, the moment I felt was love,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But I woke up startled, and looked at the clock.</span><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
[made for a friend :D]</div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-37966970438208146672014-05-31T05:08:00.001-07:002014-05-31T05:08:31.180-07:00Special's Poem<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I want to be unique</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But I don't want to be weird</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I need not much attention</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But not too much to be feared.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I want to stare on anybody's eyes</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And smile at them every time</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But they're avoiding eye contact</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Like I did something like a crime.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">My hand moves on its own</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">As my heart shouts what it feels</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">My brain has overflowing words</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">As my body itself slowly kills.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I'm afraid to lose everyone</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And I'm having a hard time finding new</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">A friend who will be with me forever</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And cheer me up when I feel blue.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Just like how the sun shines</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Every morning up the sky</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">You can't stare at it too long</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Can't reach for it to fly.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It seeks for attention</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">That's why it's getting hot</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Yet you feel so scared</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And wished that it is not.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I'm the sun which can be so hot</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I'm the lonely moon up above</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I'm not as normal as you are</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But I also need some love.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wonder why I did a poem</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Something I don't usually do</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">After a burst of emotion</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It's this poetry to all of you.</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-73110043449028007772014-04-30T20:59:00.001-07:002014-04-30T21:15:17.297-07:00Left<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.walltor.com/images/wallpaper/left-alone-187372.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.walltor.com/images/wallpaper/left-alone-187372.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Whenever I look at the moon</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It smiles brighter just like you</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And the dark sky surrounds the view</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">While my tears won't stop falling for you.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">My teary eyes can't see</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">What's hiding under my knee</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Falling from a nightmare I can't defy</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">While sadness kills me in a bad slow spree.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">If writing this poem</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Would leave me smiling</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I'll write and read it each day</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Even my heart feels suffocating.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">How can I ever be happy</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">If you left me too early</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pending every dreams we made</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dragging everything down to your cemetery.</span></div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-35720069871776635442014-01-20T04:25:00.003-08:002014-01-20T04:27:44.929-08:00Past Episode<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-yzqh39lUEv4/Tam6Uuo47YI/AAAAAAAAFlE/IvhgDBUJvzI/s1600/MadDoctor33.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-yzqh39lUEv4/Tam6Uuo47YI/AAAAAAAAFlE/IvhgDBUJvzI/s1600/MadDoctor33.jpg" height="303" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">Before and after reading a horror story, you should pray and ask for His guidance.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">> </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mommy! Tignan mo 'to." sabay ipinakita ni Alice ang isang manika, it's a Minnie Mouse stuff toy to be specific. Naistretch pa ng limang taon na bata ang kanyang mga kamay para lang ipakita sa kanyang nanay ang napakagandang manika para sa kanya. Mukhang bago ito at walang kasira-sira, parang regalo talaga ito sa kanya. "Binigay sa akin no'ng matandang babae na `yun oh." Sabay nguso sa isang direksyon. Napakacute tuloy niyang tignan habang nakapout ang kanyang nguso.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Honey, don't talk to strangers! Saka ang panget panget naman ng manikang `yan, gusgusin na saka tagpi-tagpi na. Ayokong iuuwi mo `yan! Maliwanag?!" sermon ng kanyang ina. Hindi maipaliwanag ni Alice ang sinabi ng ina. Napakaganda naman ng manika, mukhang bago pa nga ito eh pero bakit ang sinabi niya ay gusgusin na ang manika? Maaari kayang siya lang ang nakakakitang malinis ito?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ma! Ok naman ang manika para kay Alice eh. Mukha namang bago. Maganda siya at alam naman natin na favorite ng Alice si Minnie Mouse." Singit naman ni Aldrich, ang pitong taong gulang na anak din ni Beth. Mukhang malinis din ang pagkakakita nito sa manika. Nakita ni Aldrich ang pagnguso ni Alice at tinignan niya ang direksyon na `yun pero wala siyang nakitang matandang babaeng nandoon. Naisip na lang niya na baka hindi niya ito inabutan sa direksyon na `yun.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Bahala nga kayo. Ang kukulit niyo." Inis na sabi na lang ng kanilang ina na si Beth. Pwedeng pinagtitripan lang ni Aldrich si Alice kasi mahilig itong mang-asar. Hindi maintindihan ni Beth pero parang masama ang kutob niya. "At huwag niyong ilalapit sa'kin `yan."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Yey!" masayang sigaw ni Alice at isinayaw pa ang manika habang umiikot. Ayaw din nilang nagiging malungkot si Alice, parang nakikita kasi ni Beth ang sarili dito noong bata pa siya. Si Aldrich man ay natutuwa sa kanyang kapatid dahil napakamasayahin nito, nakakahawa. Si Alice ang sigla nilang buong pamilya kaya kapag malungkot si Alice ay napakatahimik ng aura nila.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">> </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Inuwi nga nila ang manika, doon napag-isip-isip ni Beth na parang pamilyar ang manika sa kanya. Parang nakita niya na ito dati, hindi lang niya alam kung saan at kailan. Inisip na lang niya na deja vu ang lahat. Malamang imahinasyon lang niya ito dahil lagi niyang sinasamahan manood ng cartoons si Alice.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mommy, can I watch it again?" Hiling ni Alice with matching sparkling eyes.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"That again," sabay kuha nito sa DVD ng Disney. "Napanood mo na `yan ng maraming beses eh."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"I want to watch it with Minnie saka ipapakilala ko siya kay Mickey Mouse. Tapos, titignan ko din kung kamukha niya talaga `yung nandyan." Habang sinasabi ito ni Alice ay hindi makatingin si Beth sa manika. Natatakot siya sa ngiti nito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Muli, sinamahan niya si Alice na manood pero dahil paulit-ulit na ito ay parang nagsawa na siya. Alam na niya ang mga susunod na pangyayari at kaya pa niya itong ikwento sa kanyang anak ng sunud-sunod ng walang mali. Kung may patalastas lang ito ay kaya rin niyang hulaan ang kasunod.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">15 minutes lang ang favorite episode ni Alice dito at iniiwan na lang niya ang palabas pagkatapos ng episode na `yon. As usual gano'n nga ang ginawa ni Alice, expected na rin ni Beth ito kaya paglabas ni Alice dala si Minnie ay pinatay niya ang TV.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bzzzzt...</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sumindi muli ang TV pagtayo niya at nagplay ang isang episode kung saan si Minnie ay nahulog sa hagdan. Napalingon si Beth pero hindi na umupo. Hindi buo ang scenario dahil noong magplay ito ay nahuhulog na si Minnie sa hagdanan. May dugo sa noo nito na tumutulo. Ang nakakaawa at sabay na nakakatakot ay ang posisyon nito dahil ang kaliwa nitong kamay ay bali habang ang kanyang mukha ay parang nakatingin sa'yo na parang humuhingi ng tulong. Gusto mo man siyang tulungan ay hindi mo magawa dahil sa nasa loob lang siya ng kahon na tinatawag na TV.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maya-maya ay narinig ni Beth ang tili ni Alice. "Moooooommmyyyyyyy!!!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dali-dali siyang tumakbo dahil bihira lamang tumili ng ganoon si Alice, baka kung anong aksidente na ang nangyari. "Honey what's wrong?" dinatnan niya itong masayang naglalaro sa tabi ng hagdan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Madali namang napalingon si Alice. "Ah, wala mommy. Natakot kasi ako, parang may galos kasi kanina si Minnie sa noo. Akala ko lang pala." Pagtingin nila sa noo ng manika ay wala naman itong gasgas sa paningin ni Alice pero sa paningin ni Beth ay meron. Tinignan din niya ang kaliwang kamay nito at nakitang may tagpi ito doon na wala noong una nilang makita pero sa mga mata ni Alice ay maganda at maayos pa itong manika.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Give me that doll," pag-agaw ni Beth sa manika.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mommy, saan mo dadalin si Minnie," habang hinahabol ng bata ang kanyang ina. Mabagal pa itong tumatakbo para lamang mahabol ang mabilis na paglakad ni Beth. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nang nasa labas na siya ng pinto ay parang pamilyar sa kanya ang hagdan nila dito kaya napatigil siya. Semento ito na parang `yung hagdan na pinaghulugan ng manika sa TV. Kanina lang ay hawak niya ang manika pero ngayon ay wala ito sa kanyang mga braso. Walang anu-ano ay nakaramdam siya ng mahinang pagtulak mula sa kanyang likod dahilan para magstep siya ng isa sa hagdan. Dumulas ang kanyang paa at sinubukang habulin ang pagkapit sa hawakan pero nahuli siya. Patalikod siyang bumagsak sa hagdan una ang kanyang kaliwang kamay kaya nabali ito. Kita rin niya ang tumulak sa kanya, walang iba kundi ang manikang Minnie Mouse, bago siya gumulong sa hagdan at magkaumpog-umpog ang kanyang ulo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Haaah!" singhap niya paggising. Nakatulog pala siya sa panood ng kanyang anak. Nasa 30 minutes din siyang nakatulog at nandito pa ang kanyang anak, kalaro ang Minnie Mouse na stuff toy, habang kasalukuyang nagpplay ang DVD.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Agad niyang kinapa ang kanyang noo at hinagilap ang sugat sa kanyang kaliwang kamay pero walang bakas ng anuman kundi pawis. Tinignan niya uli ang manika, gusgusin ang itsura nito pero niyayakap ito ng kanyang anak. Nagtataka siya. May mali sa manikang ito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">> </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It's the worst time na hindi umuwi ang asawa ni Beth dahil kinabukasan ay hindi na normal ang nangyayari sa kanila. Bago matulog ay sigurado siyang napatay niya ang TV pero ngayong umaga ay nakabukas ito. Wala naman siyang narinig na kaluskos noong nagdaang gabi kaya nagtataka siya kung bakit ito bukas ngayong madaling araw.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nakakatakot ang tunog na ginagawa ng TV na walang palabas, yung gasgas lang na channel. Tapos napakatahimik ng paligid mo at tanging `yun lamang ang iyong naririnig. Nilapitan niya ang TV at sinubukang i-off. Napaatras siya nang biglang nagflash ang puro puting palabas. Parang iniilawan siya ng flashlight sa sobrang liwanag. Maya-maya ay luminaw na ang imahe at nakita niya ang manikang Minnie Mouse na nasa gitna ng daan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">This time, sinugurado niyang hindi siya nananaginip. Pero matapos ang tatlong segundo ay namatay rin ang TV. Walang nagpatay, walang pumindot ng switch, meron namang kuryente at walang ibang tao siyang kasama. Maya-maya ay may dumaan sa pinto, maliit na bagay lang ito na parang pusa ang laki. Dahil na rin sa curiousness ay sinundan niya ang nakita niya kahit may posibilidad na imahinasyon lang nila yun.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nakita niya itong sumuot sa ilalim ng mesa, ngayon kumpirmado na siya na tunay ang nakita niya. Sinundan pa rin niya ito, at laking gulat niya ng bumungad sa kanyang mukha ang stuff toy. Tapyas ang tagping bahagi ng kaliwang pisngi nito. Dahil sa gulat ay dumiretso sa mukha niya ang manika sa pagtumba nito at naging dahilan para matumba din siya. Hindi siya tumitili kahit gusto ng lumabas ng kanyang tonsil sa pagpigil ng pagtili sa sobrang gulat. Ayaw niyang magising ang kanyang mga anak.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napatingin siya sa mukha ng manika, may bungo ito kaya napahagis na lang siya habang hingal na hingal na nakasandal sa pader. Buong tapang na lang niyang hinanda ang sarili para sa anumang pwedeng mangyari. Pagtayo niya ay napatingin siya uli sa manika, wala na ang bungo. Bumalik ito sa pagkagusgustin niyang kanyang itsura. Baka imahinasyon lang niya pero pakiramdam niya kaya pa ba?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">> </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dali-dali niyang niluto ang kanilang almusal at hinintay na magising si Alice. Pinulot rin niya ang manika at ibinalik sa tabi ni Alice. Agad namang niyakap ni Alice ang manika. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">`Di nagtagal, papasok na sila sa eskwela. "Mommy, pwede ko bang dalin si Minnie?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi pwede. Masisira kapag nilagay mo na dyan eh," sagot niya at inilapag ang manika sa sofa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"`Ma alis na kami," paalam ni Aldrich.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Parang nagdadabog na tumakbo papunta sa pinto si Alice. Alam naman niyang may mga bagay dito sa bahay na hindi niya pwedeng ipilit. Dali-dali namang buhat ni Beth ang mga bag ng anak. Kawawa ang may dala ng mga ito dahil sa laki parang kalabaw kang may pasan na maraming gamit. Nakakabilib maging nanay eh, kailangan mong maging maid at helper ng sabay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"`Ma may naiwan lang ako," ani Aldrich.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Bilisan mo."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pagbukas ni Beth ng pinto palabas ay nakita niya si Alice. Napabitaw si Beth sa mga dalang bag nang makita si Alice. Hawak `yong Minnie Mouse na manika na tumatawid sa highway sa tapat nila. Dati-rati sila pa ang sabay-sabay na tumatawid doon dahil minsan ng may nangyaring eksidente rito pero ngayon ay nauna siya. Nasa gitna ng highway si Alice nang tumigil sa gitna na parang kinakausap ang manikang Minnie Mouse. "Huwag ka diyan delikado dyan. Sumama ka na lang sa'min," sabi nito habang nakaharap sa manika.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Alice! `Wag ka dyan! Tawid ka na dito iwanan mo na `yan," sigaw ni Beth habang palapit sa kanyang anak.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mommy, ayaw akong bitawan ni Minnie... ang bait bait pa naman niya. Baka mapahamak siya dito," sagot ni Alice. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hayaan mo na dyan yan!" ang alam ni Beth ay bubuhatin lamang ng bata ang manika pero nang makita niyang parang nahihirapan itong umalis ay napatakbo siyang muli. Tinangka niyang buhatin ang manika pero sobrang bigat nito na para bang poste o mabigat na bagay na nakafix doon. Binuhat na lang niya ang kanyang anak at biglang nagflashback ang mga nangyari noon. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">> </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mommy! Tignan mo 'to," wika ng isang magandang batang babae. Siguro ay nasa edad 10 years old raw, hawak ang isang laruan at ipinapakita sa magulang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Beth talk to strangers! Saka ang panget panget naman ng manikang `yan, gusgusin na saka tagpi-tagpi na. Ayokong iuuwi mo `yan! Maliwanag?!" `Yong mga dialog niya kanina d'yan ay parang katulad din ng mga sinabi niya kahapon lang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ma! Ok naman ang manika para kay Beth eh. Mukha namang bago. Maganda siya at alam naman natin na favorite ng Beth si Minnie Mouse." sabi naman dito ng kanyang ama.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Walang anu-anu ay biglang nailipat ang scenario, naalala niya ang mga panahon bago pa mamatay ang kanyang ina. "Mommy, pwede ko bang dalin si Minnie," tanong ng batang Beth.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Beth! `Wag ka dyan! Tawid ka na dito iwanan mo na `yan," mahinahong sabi ng ina ni Beth.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">> </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Biglang naalala ni Beth kung paano namatay ang kanyang nanay, ang lola ni Alice. Napatay ito sa bangga ng isang kotse habang inililigtas siya sa gitna ng mismong highway kung nasaan siya ngayon. Naalala niya kung paano pa niya naging favorite ang Minnie mouse noon. Lahat ay bumabalik, ang mga alaalang itinago niya sa kanyang sarili para manatiling masaya ay nakawala.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">May natanggap din siyang manika ni Minnie Mouse noon at kahawig ito ng manika ni Alice ngayon. Alam niya kung paano sila napunta sa gitna ng highway. Hinila siya ng manika na para bang nagsasabing "Samahan mo ako, dito may makikita kang nakakamangha." Maglalakad ka pagdating sa gitna ng daan ay bigla na lamang bibigat ang manika kaya babagsak ito at hahawakan ang isa mong kamay. Hinding-hindi ka nito pakakawalan hanggang sa may isang kotse ang bumangga sa kanila sa gitna ng daan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngayon lang niya naalala ang lahat kung kailan, siya na mismo ang nasa sitwasyon. Kung kailan nakahandusay na siya sa aspalto at unti-unting tumutulo ang dugo. Ramdam niya ang pagtulo ng dugo na para bang dahan-dahang inuupos ang kanyang buhay. Napangiti siya nang maalalang yakap siya ng kanyang ina noong mamatay ito gaya ng ginagawa niya ngayon sa walang malay na si Alice.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kita sa gilid ng mga mata ni Beth na may isang matandang babae ang dumaan at kinuha ang manikang Minnie Mouse, may lamat ang kaliwang bahagi ng mukha nito at may bungo. Ito na nga ba ang senyales ng kanyang kamatayan? Tinignan lamang siya ng matandang babae at nilagpasan sa daan. Kasunod na ito ng napakaraming mga tao na gusto ng tumulong. Inistretch ni Beth ang kanyang mga kamay upang ipakita sa mga tao ang kanyang napakagandang anak na si Alice.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kita ni Aldrich ang buong pangyayari mula sa TV dahil kusang bumukas ang TV pagbalik niya at ipinalabas ang buong pangyayari mula dito. Napatakbo na lang si Aldrich nang makarecover. Kita sa TV ang isang tragic na pangyayari sa isang pamilya, napakagandang panoorin. Hanggang sa magflash muli sa TV ang mukha ng Minnie Mouse stuff toy na may bahid ng dugo ang kaliwang bahagi ng mukha.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~enD</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-77058834296196323232013-12-14T08:39:00.001-08:002013-12-14T09:00:55.476-08:00Crying Moon<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://lparchive.org/Tsukihime/Update%201/opening04.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://lparchive.org/Tsukihime/Update%201/opening04.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Who ever cared when the moon cries?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Who ever thought it has its eyes?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Who ever realized it needs help?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Who ever loved the moon itself?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">The moon is always alone,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It makes itself happy on its own.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Alone to reflect the sunlight,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To prove its love at a great dark night.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But the moon never gets tired of asking,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Why does it feel so empty and sobbing?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Why does it need to be the only one?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And why not share its life with that someone?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Never tired of asking why was it alone,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hearing no voice nor single tone? </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Or does its lonely life really exist?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Is it a dream or nightmare it can't resist?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">The moon is lonely, it's home alone,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To prove that the moon is not alone,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Astronauts joined it, in its faraway space,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Then, when is the time someone'll fill my space.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Yes, the moon gets lonely sometimes,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Do anyone realizes this plenty of times?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">That there is only one moon we got,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">There is only one me, where my life is at.</span></div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-70983211012073134172013-11-20T03:31:00.001-08:002013-11-20T03:39:00.572-08:00Noong Bata Ako Book 2 Chapter 3<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1170848_656475157697536_36278598_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1170848_656475157697536_36278598_n.jpg" width="204" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Chapter 3</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naririnig ko si nanay na nagsasalita. Nakahiga pa rin ako pero nakapikit ang mga mata ko, nagkukunwari kasi akong tulog. Parang hindi tagalog ang sinasabi niya. Noong bata ako, lagi akong kinakausap ni nanay habang natutulog. Madalas sinasagot ko ang mga tanong niya kahit na tulog ako. Tapos kinabukasan no'n sasabihin niya sa'kin ang mga pinagsasasabi ko pero wala akong matandaan. Nasabi ko rin sa kanya na crush ko si Gel-gel habang natutulog! Nakakainis noon kasi daw nananaaginip ako na may kausap kaya tinanong ako ng tinanong. Ewan ko ba kung bakit nangyayari `yun. Parang nakahipnotismo ako nun dahil totoo ang mga sinasabi ko habang natutulog. Hindi ko alam kung ako lang ba ang ganito o pati ang ibang tao.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi ko talaga maintindihan ang sinasabi ni nanay. Pabulong pa ang sinasabi niya. Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko para hindi niya mahalata na gising ako at nakikinig pala sa kanya. Madilim pa ang paligid at nakahiga si nanay sa tabi ko. Hindi naman siya ang nagsasalita pero sino?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Unti-unting nagbago ang boses ng nagsasalita. Mula sa boses ni nanay ay naging malaki at parang matigas ang boses. Parang lalakeng nakakatakot. Nacurious ako at hindi ko napigilan ang sarili ko na mabilis na lumingon. Laking gulat ko na lang nang makita ang isang nakakatakot na nilalang na malapit sa mukha ko! Kitang kita ko ang mukha niya. Kulubot ang mukha niya, nanlilisik ang mga mata, matangos ang ilong, may isang pangil sa kaliwang bahagi ng kanyang bibig, at hindi natin kakulay ang kanyang balat yung medyo mapula na medyo maitim siya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngayon nagsimula ko ng maintindihan ang mga sinasabi niya. "Kukunin kita. Mapapasa'kin ka. Walang makakatulong sa'yo. Kukunin kita. `Di magtatagal, mapapasa'kin ka. Gusto mo ba ng kasiyahan? Sumama ka sa'kin. Gusto mo ba ng pera? Bibigyan kita. Laruan? Meron ako doon. Tara."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Umiiling lang ako. Nararamdaman kong tumutulo ang pawis ko. Hindi ako makaalis. Naramdaman ko na lang na hinawakan niya ang kamay ko. "Ayoko. Ayoko. Ayoko..." sigaw ng isip ko pero hindi ko masabi. Nakakatakot ang hawak niya. Nakita ko ang kamay niya na may mahahabang kuko, napakalaki ng kamay niya kaya niyang hawakan ng buo ang ulo ko. Wala akong nagawa kundi ang sumunod sa kanya. Nakita ko ang daan na tinatahak niya. Parang binutas niya ang sahig ng bahay namin at naglagay ng hagdan doon. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napakadilim ng daan. Napakalayo pa ng dulo. Bigla kong naalala si nanay. Hinila ko ang kamay ko sa kanya at tumakbo pabalik. Bigla na lang sumasara ng mabagal ang butas na gawa niya. Mabilis kong tinakbo ang butas pero hindi ako makaalis sa kinalalagyan ko. Napakalapit ko na lang, abot kamay ko na dapat matapos ang tatlo o apat pang hakbang sa hagdan pero tumatakbo akong hindi lumalapit. Natakot akong baka hindi na ako makabalik kaya tinalon ko ang butas.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Isang kamay ang nahawakan ko at kumapit ako ng husto. Hinila niya ako at nasabi ko na lang. "Lord, huwag ninyo akong bibitawan."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagising akong hinihingal at basang-basa. Napalingon ako kung nasaan ako. Nasa Kalye 19 ako. May hawak akong kutsilyo at isang katawan ng tao ang nasa harapan ko. Lalake siya, tadtad ng saksak sa leeg at sa baga. Sadyang hindi pinatamaan ang puso at kita sa mata nito na naghirap siya bago mamatay. Hindi ako maaaring magkamali. Si Mang Boyet. Ang ama ni Boy-boy.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Malamang pati si Sleeping Beauty ay gugustuhing magising kahit hindi pa dumarating ang kanyang Prince Charming dahil sa panaginip na ito. Ang magising na may bangkay sa harap mo at puno ka ng dugo, tapos ikaw pa ang may hawak ng kutsilyo, ay hindi ko mapaniwalaang nangyari sa akin. Inaamin kong nakakatakot ang ama ni Boy-boy dahil kapag naglalaro kami ay pinapalo niya si Boy-boy sa harap namin. Sinisigawan pa niya ito kapag nagkamali siya sa utos ng ama. Madalas na lasing umuwi si Mang Boyet at napagtitripan niyang pagbuhatan ng kamay si Boy-boy.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naisip ko na noon na ipagtanggol si Boy-boy pero wala akong magawa dahil sa laki ni Mang Boyet. Isang hamak na kaklase lang naman ako, pero bilang kaibigan, gusto kong maging normal na bata si Boy-boy. Oo nakakapaglaro kami pero kapag nandyan na ang ama niya ay iniiwan niya na kami. Gusto kong nakangiti lang siya. Gusto kong nakangiti lang ang mga kaibigan ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hingal na hingal pa rin akong umuwi sa amin. Napadaan ako sa salamin at nawala ang bahid ng dugo sa akin. Isinoli ko rin ang kutsilyo sa kusina na parang hindi man lang ito nagalaw. Ngayon ko lang napagtanto, "Ako ba ang gumawa noon?" bulong ko sa sarili ko. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napatingin ako sa orasan, 2:34 am. Mahimbing pa ang tulog ni nanay. Habang naglalakad ako palapit sa papag namin ay naalala ko ang panaginip ko. Dito mismo sa lugar na ito nagpakita sa akin yung lalakeng nakakatakot. Dahan-dahan kong nilapat ang likod ko sa higaan at tumalikod kay nanay. Dito mismo sa pwesto kong ito ko nakita ang bawat detalye sa mukha niya. Walang kasing hirap sa pakiramdam ko ang pagpigil ng emosyon ko. `Di ko na napigilang umiyak.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ako ba?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Bakit si Mang Boyet?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Paano na si Boy-boy?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Bakit nangyayari ito?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi ko magagawang ... pumatay."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi ko matanggap na ako nga ang gumawa. Hindi ko maisip kung paano ko nagawa. Hindi ko maintindihan ang nangyayari. Noong bata ako, marami akong tanong kay nanay. Lahat ng isagot niya sa akin ay sinusundan ko ng tanong na "Bakit?" at matiyaga naman akong sinasagot ni nanay. Sasabihin ko ba kay nanay ang nangyari at sasagutin ba niya lahat ng "Bakit?" ko?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Magdamag akong gising at umiiyak. Takot na akong matulog at takot akong magmulat ng mata. Nakapikit man ako ay hindi ako nakatulog kahit na sobrang aga pa. Pilit bumabalik sa alaala ko ang mga nangyari, ang bangkay sa harap ko, ang dugo at ang panaginip ko. Hindi ko namalayan na inabot na ako ng paggising ni nanay. Nakapikit pa rin ako kaya ginising niya ako. Nagkunwari na lang akong nagising, gusto kong sabihin lahat sa kanya ang nangyari pero natatakot ako sa pwedeng mangyari kapag nalaman niyang nakapatay ako. Siguradong hindi lang palo ang maaabot ko o sermon, baka makulong pa ako. Ayokong mangyari `yun.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pido, gising na't baka malate ka pa." sabi lang ni nanay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dahan-dahan akong umupo at pinunasan ang mata, baka kasi may bakas pa ng luha dito. Hindi naman halata na napuyat ako.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa eskwela, inasahan ko ng hindi papasok si Boy-boy. Nagsimula akong umiwas sa mga kalaro ko dahil parang nawiwirduhan ako sa sarili ko at ayokong mapansin nila ito. Nakita kong nagbubulungan sina Larry, Rick at Jay habang nakatingin sa'kin. Nilapitan ko sila para sumali sa kanilang topic pero habang palapit ako, narinig ko si Jay na nagsabing, "Biglang tumahimik si Pido no? Hindi na siya nakikipaglaro." sabi niya dahil hindi niya nakita ang paglapit ko dahil nakatalikod siya sa akin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ano'ng pinag-uusapan niyo? Parang narinig ko kasi ang pangalan ko?" tanong ko sa kanila.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ah wala." sabay tipid na ngiti ang isinukli sa akin. Ngumiti rin naman ako pero iba ang pakiramdam ko sa ngiti niya. Magkalaro rin kami ni Jay pero wala siya noong gabing naglaro kami ng taguan. Kung nandoon lang siya malamang ay hindi ako mapupunta sa Kalye 19 kasi siya ang magiging taya. Lagi ko kasi siyang ginagawang front line ko `pag taguan, mas madali kasing bigkasin ang pangalang Jay kaysa Pido, tapos nasa likuran niya ako lagi.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tara sama ka, puntahan natin si Boy-boy." aya ni Rick. Si Rick naman ay mabait na bata. Nakikipaglaro siya kapag hapon pero kapag gabi na ay uuwi na siya at kahit kailan ay hindi pa namin siya nayayang tumakas at maglaro ng gabi. Salutatorian kasi siya at gusto niyang mahabol si Larry.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Si Larry ang valedictorian. Hindi namin siya madalas makalaro dahil agad siyang umuuwi pagkatapos ng klase. Nakakalaro lang namin siya kapag school o ang teacher namin ang nagsimula ng laro. Hindi ko masabi ngayon kung sino ang magiging valedictorian sa kanila ngayong taon dahil mas matataas ang grades sa recitation at scores sa exams ni Rick sa lahat ng subject.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ok lang. Sasama ako." sabi ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sino pa ang sasama?" sabi ni Jay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Akala ko ba pupunta kayo? Bakit tinatanong mo pa kung sino pa ang sasama?" taka ko naman.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hehe. Tara na. Sama ka Lar, saka ikaw Rick." nakangiting sabi niya at inakbayan ang dalawa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kala ko makakauwi na ako." sabi ni Larry. "Wala ka naman kasing sinabi na pupuntahan natin siya eh pero ok na rin. At least mabibisita natin ang kaibigan natin."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oo nga. Bakit ba dumating lang s-"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tara na! Hehehe!" malakas na kabig ni Jay kay Rick kaya napatigil ito ng pagsasalita. Sumabay na lang ako sa kanila sa paglalakad. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Noong bata ako, pinipilit kong hindi maapakan ang pagitan ng bawat tiles sa mall o kahit saan man ako maakit na may tiles ay iniiwasan ko. Minsan nga sa banyo naman, sinusundan ko ang patak ng tubig kung saan dadaan tapos kapag nainip ako, papatakan ko pa para bumilis. Sana lang ang buhay hindi gano'n, walang sinuman ang may karapatan pabilisin ang buhay ng tao maliban kay God. Sabagay, kahit saksakin ka sa dibdib ay hindi ka mamamatay kung hindi mo pa oras. Maaaring mabitin ang saksak mo at hindi umabot sa puso.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pssst!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pssst!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pilit kong pinipigilang lumingon dahil baka hindi naman ako ang tinatawag. Mahirap pigilan ang ulo mo sa adrenaline niya na lilingon kapag tinatawag.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pssst!" muli ko nanamang narinig ang pagtawag. Wala naman sigurong mawawala sa akin kung lilingunin ko sandali.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Waaaaaaaaaaaaaaaahhh!" paglingon ko ay may nakita akong ulo na lumulutang sa malapit sa balikat ko kaya napatakbo na lang ako palayo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Anong nangyari doon?" takang tanong ni Larry.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ewan ko, gayahin na lang natin para hindi mapahiya." sagot naman ni Rick.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Waaaaaaaaaaaaaaaaaa..." sigaw nila na parang walang kabuhay buhay habang tumatakbo at hinabol ako. Akala ba nila nagpapatawa ako? Ang hirap ng ako lang ang nakakakita. Mahirap dahil walang maniniwala sa akin. Wala akong mapagkukwentuhan. Walang malalapitan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mga sira ulo. Hindi ko kilala ang mga `yon." mahinang bulong ni Jay habang mabagal pa ding naglalakad.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Puno ng dugo ang mukha ng ulo. Nakakainis lang dahil hindi ko mamukhaan dahil talagang uupakan ko ang may ari ng ulong iyon. Nanginginig pa ang mga tuhod ko habang humihingal sa tapat ng burol ng tatay ni Boy-boy. Napalingon na lang ako sa isang kubo `di kalayuan dahil sa isang matanda na nakatitig lang sa akin. Nakipagtitigan din ako dahil baka magkaintindihan ang mga mata namin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kumurap siya at kumurap na rin ako pero hindi ko pa rin maisip ang iniisip niya. Hindi pa nagtagal ay sinenyasan niya akong lumapit sa kanya. Tumingin ako sa likod ko pero ako lang naman ang nakatingin sa kanya kaya sigurado na ako ang kanyang sinenyasan. Bumalik ang mga mata ko sa kanya pero wala na siya doon. Lumakad ng mabagal ang kuryente sa katawan ko mula sa kaliwa papuntang kanan. Nakakakilabot pero hindi ko maiwasang humakbang palapit sa kanya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oh saan nanaman pupunta `yan?" tanong ni Jay sa hangin habang hingal na hingal ang dalawa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hayaan na natin siya. Trip niya `yan." sagot ni Rick.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pido!!! Dito ang bahay nina Bo-" sigaw ni Larry, hindi man lang naisip na nakakahiya ang ginawa niya kaya agad tinakpan ang bibig niya ni Rick.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Loko ka talaga no? Tignan mo, sa atin na ang atensyon ng lahat ngayon. Hayaan mo na kasi siya." sabi ni Rick.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi ko alam kung bakit hindi ko sila narinig noong mga oras na iyon. Ang tanging nasa isip ko lang ay makita ang matanda na tumawag sa akin. Siya rin kaya ang pumapaswit sa akin kanina? Bahala na! Curious ako eh. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~ itutuloy</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-59508813559698049452013-10-18T07:49:00.001-07:002013-10-18T07:49:27.113-07:00I Fell Badly<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I just stared in your mysterious eyes,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Now I can't say any sad goodbyes,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Because your eyes are as cold as ice,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To make it glow is the greatest prize.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I just imagined your cutest smile,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">And if memories can be compiled,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I want to see it once more, again,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Then I'll be guessing what's hiding behind.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I just held your trembling hand,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To prove our eternal bond,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Holding you will be my life,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Releasing you will be my knife.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I just heard your lovely voice,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I felt intense and much rejoice,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">After you said my name so gently,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">No one thought me to jump happily.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I just fell badly... in love,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I know it's a message from above,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Where the signs came from a dove,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Loving an angel, I'll give everything I have.</span><br />
<div>
<br /></div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-6621569496616366822013-10-13T02:29:00.000-07:002013-10-13T02:40:21.543-07:00Ligaw<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><i><span style="line-height: 115%;"><br />
</span></i></b><i><span style="line-height: 115%;">Mainit
ang pakiramdam ko, may nakikita akong apoy. May sumigaw, kaya hinanap ko. Tapos
nagdilim ang lahat.</span></i><br /></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Aaaaaaaaaaaaaaaahhhh!" nagising ako sa ilalim
ng puno ng Narra dito sa isang eskwelahan.Hindi ko alam kung saan ito at kung
dito nga ba ako nag-aaral. Tinignan ko ang isang babae mula ulo hanggang paa,
nagulat ako sa reaksyon niya marahil akala niya ay hinuhusgahan ko ang
pananamit niya. Napasinghap na lamang ako, tinignan ko rin ang suot ko at
magkapareho kami ng suot ng babae. Malamang ay dito nga ako nag-aaral. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagulat ako nang mapansing palubog na ang araw. Laking
pagtataka ko na lang dahil wala akong maalala. Wala akong matandaan kahit ang
aking pangalan. Kung saan ako nakatira at kahit na ano tungkol sa sarili ko.
Ang alam ko lang ngayon ay babae ako dahil sa paldang nakasuot sa akin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa aking daan pauwi, kahit hindi ko naman alam talaga kung
saan ako pupunta, napadaan ako sa isang palaruan. Hindi ko alam kung ilang taon
na ba ako kaya napaisip ako kung dapat pa ba akong maglaro sa lugar na iyon.
Sabi ko na lang sa sarili ko na, "Bahala na." Wala naman sigurong
masama dahil wala rin namang age limit ang paglalaro. <br />
<br />
Tumakbo ako papalapit sa duyan at idinuyan `yon agad-agad. Nakaka-enjoy
maglaro, ang sarap ng masaya pero parang may kulang sa'kin. Parang may kulang
sa mga ngiti ko. Malamang ay dahil sa hindi ko matandaan ang tungkol mismo sa
sarili ko. Unti-unti kong binagalan ang ugoy ng duyan habang nakapwesto ang
aking kamao sa aking baba, tanda na nag-iisip ako.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maya-maya ay may narinig ako na umiiyak. Batang umiiyak.
Nakaramdam ako ng awa kaya hinanap ko kung saan nanggagaling ang boses. Habang
nakaupo pa sa duyan ay tumingin ako sa ilalim nitong duyan sakto sa pagitan ng
mga paa ko. Hindi ko mahagilap kung saan ang tunog na naririnig ko kaya tumayo
ako. Tahimik akong naghanap hanggang sa makita ko ang isang batang babae na
umiiyak sa ilalim ng slide. Napakacute niyang bata pero hindi niya bagay ang
umiiyak.<br />
<br />
"Bata, may problema ba?"<br />
<br />
"Hik! Hik! Si ate..." paghagulgol niya. <br />
<br />
Hingod ko lang ang likod niya, ramdam ko ang init ng kanyang katawan.<br />
<br />
"Kasalanan ko." sabi niya. <br />
<br />
"Anuman ang kasalanan mo sa ate mo, alam ko na hindi siya galit sa'yo. Ang
magkapatid ay nagmamahalan at nagkakaintindihan. Kausapin mo lang siya at
mapapatawad ka no'n. Ang magkapatid ay hindi dapat nagkakasamaan ng loob. Kung
may kasalanan ka man sa kanya, sigurado `yon, mapapatawad ka agad niya. Wala
namang mawawala kung kakausapin mo siya, luluwag pa ang pakiramdam mo at
mawawala ang bigat sa puso mo." sabi ko sa kanya. Sana lang ay
naintindihan niya ang mga sinabi ko dahil mukhang nasa lima hanggang sampung
taong gulang pa lamang siya.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
"Talaga ho?" sabi niya at lumingon sa akin. <br />
<br />
"Oo naman." sagot ko pero bigla siyang tumakbo at lalong umiyak.<br />
<br />
"Waaaaaaaaaaaaaaaaahhhh!!! May multooooooooooo..." sigaw niya. Wala
naman kaming ibang kasama noong lumingon ako sa paligid namin. Siya lang ba ang
nakakakita ng multo o ako ang multo? Napatakbo rin ako ng mabilis at nang
hingalin ako ay napag-isip-isip ko na hindi pala ako naniniwala sa multo.
Napanguso ako at nag-isip. Maya-maya ay napangiti na lang ako kasi nawala na
siguro sa isip ng bata ang iniisip niyang problema dahil nabaling na sa multo
ang isip niya.<br />
<br />
Muli akong naglakad ng masaya, sinubukan ko ring sumipol kahit hindi ako
marunong. Ngumiti ako kahit na gusto kong sumimangot dahil hindi ko talaga
matandaan ang daan pauwi.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kailangan ko ng masisilungan o kaya ay matututluyan
pansamantala. Sino kaya ang mapagkakatiwalaan ko? Saan ako pwedeng tumuloy
ngayong wala akong maalala? Gusto ko ng umiyak dahil lumalalim na ang gabi at
nasa labas pa ako. "Mama... Papa..." paghangos ko. Gusto ko ng
kalinga, ng yakap mula sa magulang pero hindi ko sila matandaan.<br />
<br />
`Di kalayuan ay may nakita akong bahay na tinupok ng apoy. Marahil wala ng tao
rito kaya pwede muna siguro akong magpalipas ng gabi. "Kinabukasan,
babalik ako sa eskwelahang 'yon, baka may nakakakilala sa'kin." bulong ko
sa sarili habang pinahihinahon ang mata ko sa hindi ko mapigilang pagpatak ng
mga luha.<br />
<br />
Gusto kong mahanap ang pamilya ko. Ang tahanan kung saan ako lumaki. Ang mga
taong nakahalubilo ko. Ang mga kaibigan ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">><o:p> </o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Nagising ako nang makita ang liwanag ng araw na tumatama sa balat ko. Hindi ko
rin napansin ang pag-ulan noong nakaraang gabi. Makikita mo lang ang bakas nito
na nabuo sa isang mababang parte ng bahay na tinuluyan ko. Tumatama ang sinag
ng araw dito kaya nakikita ko ang repleksyon ng mukha ko. Kung tatantyahin ko
ay nasa labing-anim na taong gulang pa lamang ako base sa mukha ko.<br />
<br />
Naalala ko na kailangan ko palang pumasok sa eskwelahan at wala akong dalang
bag o mga kwaderno. Napasimangot ako. "Saan ko ba kasi iniwan 'yon.
Aaaahhh!" gusto kong magdabog, magwala at mag-eskandalo pero wala akong
mapapala kung gagawin ko 'yon kaya kahit na nakasimangot ay naglakad na ako
palabas.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Muli akong napaatras nang maalala ko na wala akong pamalit
na damit, ni hindi rin ako nakaligo o nakapagsipilyo. Nakakahiya man ay
kailangan kong kumilos. Ngayong umaga ko malalaman ang tungkol sa sarili ko.
Napangiti ako dahil sa excitement kaya tumakbo na ako papunta ng eskwela.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Huminga ako ng malalim nang makita ang main gate sa
eskwelahan. Agad akong dumiretso sa puno kung saan ako nagising kahapon,
nagbabaka sakaling makita ko ang bag ko at ang ilang parte ng nahulog kong
alaala. Ilang beses na akong nagpaikot-ikot, split at tambling pero walang
parte ng alaala ko ang bumalik. May nakita akong bag na nakasabit sa puno,
marahil sa akin. "April pala ang pangalan ko." napanguso ako nang
makita ang pangalan mula sa isang notebook. "Pwede na rin, pero gusto ko
Jane." ngiti ko habang nakatingin sa malayo.<br />
<br />
Iniisip ko tuloy kung ano pa ang mga pangalang nakarehistro sa utak ko. Nawala
ang ngiti sa labi ko. Sakto akong nahimasmasan at naisip na baka magsisimula na
ang klase. Isang hakbang pa lamang ang naisusulong ko ay napatigil agad ako.
"Saan ba ako pupunta?" pagkamot ko sa ulo at ginulo ko ang buhok ko
sa inis.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ang dami ng pumapasok pero nakakapagtakang walang
tumatawag sa akin dito sa pwesto ko. Nasa tabi lang naman ako ng entrance at
kunwaring may hinihintay pero walang pumapansin sa'kin. Wala ba akong mga
kaibigan?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Tumunog na ang bell at wala pa ring lumalapit sa'kin kaya napagdesisyunan ko na
ako na ang lalapit. Sinubukan kong lapitan ang isang babae na sa tingin ko ay
malapit lang ang edad sa akin. Gusto ko na syang batukan dahil sa pagpapapansin
na ginagawa ko ay talagang hindi man lang ako inismiran.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Excuse me miss." sabi ko. Lumingon lang siya sa
likod at parang hindi ako nakikita kaya nagpatuloy sa paglalakad at diretsong
nakatingin sa harap. Pakiramdam ko naging takure na ang ulo ko sa sobrang init
kaya akmang hihilain ko ang kamay niya ay tumagos lamang ito.<br />
<br />
Napatigil ako habang patuloy lang sa paglakad ang babae nang biglang may
lumusot mula sa likuran ko tagusan sa katawan ko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Madilim na pero hindi ko pa rin alam kung saan ako uuwi. Malamang ay bumalik
muli ako sa bahay na nauna kong pinuntahan. Ginugulo ang isip ko ng mga
pangyayari. "Patay na ba ako?"<br />
<br />
Habang nasa daan at parang zombie na naglalakad ay may nakita ako na lamay sa
isang bahay-ampunan. Gusto kong lapitan ang mga naroon pero nahiya ako dahil
baka gawin nila 'yong ginawa no'ng bata. Pero ano ba ang pinag-aalala ko dahil
hindi naman ako naniniwala sa mga multo. Lumapit ako, "Mukhang tatlong
araw pa bago siya ilibing." Napatingin ako sa harapan.<br />
<br />
Mayroong isang ale na hindi tumitigil sa pag-iyak. Mag-isa lamang siya doon sa
harapang parte ng mga upuan. Naalala ko ang Mama ko. Ano kaya ang itsura niya?
Sigurado lang ako na maganda siya gaya ko. Hindi ko matiis ang ale kaya
nilapitan ko siya mula sa likuran. "Kayo ho ba ang magulang niya?"
tanong ko at umupo.<br />
<br />
"Oo. Mabait naman siyang bata eh. Hindi naman niya kailangang ibuwis ang
buhay niya para sa'min. Pwede naman kaming mamatay lahat doon pero..."
paghangos niya. Sinagot niya ang tanong ko ng hindi lumilingon kaya medyo
napanatag ang loob ko na hindi siya matatakot.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Alam ko ho mahirap ang mawalan ng mahal sa buhay
pero base sa kwento niyo, pinili niya na mabuhay kayo imbes na mabuhay siya.
Ibig sabihin, ang buhay niya ay nasa inyo na. Ialay niyo rin ang mga bagay para
inyong mga iniligtas niya. Kaya huwag niyo pong sayangin ang buhay na inialay
niya para sa inyo. Mabuhay kayo para sa kanya. Mabuhay kayo kung paano kayo
dati." hindi ko na napansin na tumulo na pala ang mga luha ko.
Nararamdaman ko kasi na parang sinasabi ko ito sa magulang ko.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">May kung anong pwersa ang humila sa akin para tignan ang
nasa loob ng ataol. "Aaaaaaaaaaaaaaahhhh!!!" Biglang sumakit ang ulo
ko nang makita kung sino ito. Umihip ang napakalakas na hangin, tinangay nitong
lahat ng magagaan na bagay. Ang mga plato ay nagkandabasag, ang mga tela ay
nilipad at ang mga kalat ay lalong nagkalat. Nakakatakot para sa ibang mga
taong naririto pero ang gusto ko lang ay mawala ang sakit sa ulo ko ngayon.
Hawak at idinidiin ko ang ulo ko para mabaling sa mga kamay ko ang sakit na
nararamdaman ng ulo ko pero walang epekto. <br />
<br />
Ilang segundo pa ay bigla na lang akong nagbalik sa nakaraan.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Naaalala ko na.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ilang araw pa lang ang nakalipas mula noong ilibing ako.
Kita ko kung paano humagulgol ang mga mahal ko sa buhay, kita ko kung paano
tumulo ang kanilang mga sipon at kita ko kung paano ako inilibing. Noon, hindi
ko alam kung bakit pero hindi pa ako pinatawid sa langit. Ngayon alam ko na,
nais lang ng kaluluwa ko na makauwi. Isang kasunduan na makitang ligtas lang
ang aking pamilya, ang makita silang buo pa rin kahit na wala na ako, at ang
makita lamang sila, ito lang ay masaya na ako. Maaari ko na silang iwan.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kita ko ang kapatid ko, siya `yong umiiyak sa park at
tumawag sa akin na multo. Sa ganda kong ito tinawag akong multo? Kung hindi ko lang
siya kapatid sinakal ko na siya ngayon eh. Napangiti ako habang binabantayan
sila. Ito ang tahanan ko, ang aking pamilya. Saan man kami mapunta, basta
kompleto kami ay tahanan ko nang maitatawag iyon. Kaya pala dito ako nakaburol
sa ampunan. Naging pamilya na rin nila ako. Kasama sila sa tahanan ko. Ang
tahanan kung saan mararamdaman nila na may nagmamahal sa kanila.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />
Niyakap ko ang aking kapatid, sunod si nanay, tapos si tatay. Niyakap ko silang
lahat upang iparamdam sa kanila na binantayan ko sila noong mga nakaraang araw.
Na ako ang nagligtas sa kanila mula sa kapahamakan, na ako ay kasapi ng
pamilyang ito sa loob nitong nag-iisang tahanan.<br />
<br />
Ang sunog na tumupok sa aming kagamitan at ginawang abo ang ilang parte ng
aming bahay ay hindi kayang sunugin at ubusin ang kalinga sa loob ng aming
tahanan. Walang kahit ano, kahit kamatayan ay hindi kayang supilin ang
pagmamahalan dito sa aming tahanan.<br />
<br />
Ang tahanan ay isang lugar kung saan nag-aalaga tayo, inaalagaan, lugar kung
saan tayo ligtas, lugar kung saan natin mararamdaman ang tunay na ligaya, at
ito ay lugar na maaaring isang bahay, paaralan, simbahan, ampunan o sa kalsada.
<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naligaw lang ako marahil hinulog ako mula sa langit dahil
sa kakulitan ko. Ngayon, babalik akong muli. Bukal sa puso ko at tanggap ko na
na patay na ako.<br />
<br />
^_^<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~ wakas<span style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-size: 10pt;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"></span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">Ang kwentong ito ay opisyal na lahok sa <a href="http://www.saranggolablogawards.com/">Saranggola Blog Awards 5.</a></span></div>
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="http://www.saranggolablogawards.com/2013/09/2013-saranggola-blog-awards.html"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAHme-EmV4PATV6iZ6wNwRObaoUSNURcFBN3DGpmV7KfW70lXc17mUFEO7ZRnPjjBBs9p3oVIj0RFT1oECn6bhlabORb0yVh_c_eYmmuWRppCCKtK3HHHfnNLLlfnUAa2NkIxh2iA5FXU/s1600/Saranggola+336x280.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">ay inilunsad sa pakikipagtulungan ng</span></div>
<div class="" style="clear: both;">
<span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 21.59375px;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcAMgQxwqb3-kZarRAdBlBYoLce6VNZMJYR1UOqEOTkl5pXxAFC7xcXwxkbxpq0gfbKqfOOZed9b5x8Kk_PpQ5peaOCZiWGd68RYFykz1JrWY6oRnd9EH5Vxvty0aiy6qUHUa9Pjw3Ts/s1600/dmci+homes+logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcAMgQxwqb3-kZarRAdBlBYoLce6VNZMJYR1UOqEOTkl5pXxAFC7xcXwxkbxpq0gfbKqfOOZed9b5x8Kk_PpQ5peaOCZiWGd68RYFykz1JrWY6oRnd9EH5Vxvty0aiy6qUHUa9Pjw3Ts/s1600/dmci+homes+logo.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/XTJ4b3zMStw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Auoq29asiP0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/EmnN1tBiFoA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/2nKRyuEGU1k?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-51480190313058113252013-10-10T07:50:00.001-07:002013-10-13T02:05:30.324-07:00Alaala sa Sulok ng Eskinita<br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Naaalala ko pa noon, isang gabing umuulan. Isang gabing napakalamig at ang kidlat ay katabi ko lang. Dito sa sulok ng eskinita 'di kalayuan sa tirahan nila, dito ko siya unang nakilala. Ngayong napakatagal na naming magkasama, ang tanging hiling ko lang ay laging ligtas siya. Utang na loob ko sa kanya ang buhay ko, ang mga naranasan ko at ang lahat ng sa akin mula noon.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi ko alam kung gaano katagal na niya akong tinititigan noon kasi daig pa niya ang taong napasailalim ng isang hipnotismo sa pagtitig sa akin. Hindi naman ako nagpapakita ng motibo sa kanya, hindi rin naman ako gano'n kacute para pansinin niya. Hindi ako maputi o sexy para maakit siya. Hindi rin ako malinis dahil sobrang dumi ko na sa paghiga dito sa eskinita.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Siguro ay nasa tatlong buwan na rin akong dito nagpapalipas ng gabi. Sa umaga ay naghahanap ako ng makakain sa iba't-ibang basurahan sa bayan. Swerte na kapag ang makakain ko ay Chicken Joy o Chicken Inasal. Nakita kong umalis siya pero pagbalik niya may dala siyang tinapay. Ginutom ako sa pag-iisip ng mga pagkaing swerte na para sa akin kapag nakita ko pero ang tinapay na galing sa kanya ay maituturing kong ginto sa lahat ng tansong napulot ko na.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pinutol niya ito at hinagis sa akin ang kalahati na para bang ayaw niya akong lapitan. Kinain niya ang kalahati na nasa kanya, parang senyales na kainin ko rin ang bigay niya. Hindi ko siya masisisi marahil ay pinagbawalan siya ng kanyang magulang na lumapit sa akin. Hinila ko at inamoy muna ang tinapay na parang sinisipat kung masarap ba ito o kung dapat pa bang kainin ito. Dahil na rin sa gutom ay kinain ko na lang ang pandesal na bigay niya. Akala ko aalis na siya pero bumalik siya na may dala pang isa. Noong pagkakataon na iyon ay malapit lang sa kanya ang tinapay. Mukha naman siyang mabait kaya lumapit ako at kinuha ang tinapay. Kinain ko ito sa harap niya habang sinasabi sa isip ko na "Salamat."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ipinakita rin niya na meron pa siyang isa pang plastik. Sinenyasan niya rin ako na sumama sa kanya. Hindi ko malaman kung anong mahika ang ginamit niya upang mapasunod ako pero laking pasasalamat ko dahil tama ang naging desisyon kong sumama sa kanya. Hindi ako umiimik habang kinakain ang bigay niya. Malamang may special sa tinapay na ito, parang may basbas ni Lord. Hindi ko nga namalayan na napasok na pala ako sa isang bahay, nasa bakuran na ako nang mapansin kong hindi na semento ang aking nilalakaran. Liningon niya ako at sinabing, "Dito ka na lang tumira." sabay ngiti niya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi maipiprint ang itsura ko sa sobrang tuwa. Pilit sinisigaw ng puso ko na "May bahay na ako! Hindi na ako mahirap!" Hindi naman gaanong malaki ang bahay nila pero malaki ang bakuran nila at kahit gano'n ay hindi siya nagdalawang-isip na isama ako. Kaya kahit na walang nagtatanong ay walang alinlangan kong sasabihin na "Ako ang poprotekta sa inyo. Pangako `yan!" </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mula noon, wala na akong ibang hiling kundi ang makasama sila nang mas matagal pa araw-araw. Kung may magic arinola man akong mapulot at may genie na lumabas, kung bibigyan niya ako ng tatlong kahilingan ay hihilingin kong magkasama kami habambuhay, maging masaya lagi at magkaroon pa uli ng tatlo pang kahilingan kasi kulang ang tatlo, lima o sampung kahilingan upang hilingin lahat ng makakabuti sa pamilyang kumupkop sa akin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hala, Batik, nasaan na tayo?" dinig kong sabi niya kaya bumalik ako sa kasalukuyan. Akala ko totoo ang time machine dahil bumalik lahat ng masasayang alaala namin ni Aboy. Ayaw ko mang maligaw pero kasama ko naman siya kaya masaya pa rin pero dapat pa rin kaming makauwi. Alam kong hindi niya naman ako maiintindihan kaya tinitigan ko lang siya habang winawasiwas ko ang aking buntot, tanda na naiintindihan ko ang sinabi niya. Inaamin kong nanghihinayang ako dahil hindi kami magkapareho, tao siya at aso ako pero sapat na ang nariyan siya upang maging masaya ako.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ipinagpatuloy namin ang paglalakad kahit hindi namin alam kung saan kami mapupunta. Gusto kong magpasalamat sa kanya dahil sa napakasayang buhay na ibinigay niya sa'kin, pati ang walang katulad na kalinga na ipinadama nila sa akin. Pinatuloy niya ako sa tahanan niya, itinuring akong isang kasapi ng pamilya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi ko pa rin makita kung saan ang dulo ng daan na aming tinatahak kaya humarang ako sa daan niya upang yayain na siyang bumalik. Pero mali yata ang pwesto ko dahil nadapa siya sa paglalakad dahil sa pag-iwas sa akin. "Aray ko po." sabi ni Aboy. Aboy ang tawag sa kanya ng kanyang mga magulang kaya ito na rin ang tawag ko sa kanya. Sa tahanan nila rin ako nabigyan ng pangalan, tinawag nila akong Batik dahil daw puro batik-batik ang balahibo ko. Hindi lang pangalan ang naibigay nila kundi ang buo kong pananaw sa buhay ay nahubog dahil sa kanila. Kita ko ang maliit na gasgas sa tuhod ni Aboy pero nang umungol ako ng mahina para sana humingi ng tawad ay bigla niya akong hinimas. Kinamot-kamot niya ang leeg ko at hinaplos ang katawan ko habang nakangiti ang mga labi niya. Kapag ginagawa niya ito, talagang hindi ko maitanggi na nararamdaman ko ang pagmamahal niya sa akin. Hindi ko rin maikakaila na alam niya ang kiliti ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige, balik na lang tayo sa pinanggalingan natin." sabi niya. Hindi ko alam kung naintindihan ba niya ako o nagkataon lang? Tumayo siya at sa kanyang kanan naroon ako, nakatingin lang sa mga labi niyang may bakas pa rin ng ngiti kahit na naliligaw na kami.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maya-maya ay hinaplos niya ang ulo ko, nagulat pa ako ng konti at muntik ng mapatalon sa malapit na kanal. Buti na lang ay muntik lang, nagsalita siya matapos magpatuloy sa paglalakad. "Alam mo, may pakiramdam ako na may gusto kang sabihin sa'kin pero alam naman natin na hindi tayo makakapag-usap. Kapag nandoon ka sa bahay, pakiramdam ko walang makakapanakit sa'kin dahil alam kong ipagtatanggol mo 'ko. Wala akong maaaring ikapahamak dahil binabantayan mo ako. Parang kapatid na kita Batik. Sana naiitindihan mo."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pasipol-sipol pa siya ngayon at masiglang masigla. Pamilyar na rin ako dito sa lugar kaya hindi magtatagal ay maaabot din namin ang aming tirahan. Hindi na ako nagtatakang lumaking masigla at mabait si Aboy dahil napalaki siya ng maayos ng kanyang mga magulang. Napakabait din ng mga magulang ni Aboy kaya sa loob pa lamang ng tahanan ay nahubog na siya ng husto upang maging isang mabait na bata.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa aming paglalakad pabalik ay napadaan kami sa eskinita kung saan niya ako unang nakita. Ito ang una kong tahanan, hindi ko alam na ang dati kong tulugan ay may natutulog rin pala ngayon. Isang malaking kahon lang ang bahay niya, protektado na siya nito sa ulan, sa init ng sikat ng araw at sa lamig ng ihip ng hangin tuwing gabi.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Naaalala mo ba ito?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Arrff!" masigla kong sagot habang tumigil ako sa harap niya at winasiwas muli ang buntot ko. Dito sa sulok ng eskinita 'di kalayuan sa tirahan nila, dito ko siya unang nakilala. Parang ako ang pulubi rito ngayon, madungis, mabaho, gutom, mag-isa, at walang nagmamahal. Sana lang hindi siya maulanan para hindi siya magkasakit.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mukhang uulan pa naman ngayon." sabi ni Aboy nang makita akong nakatitig sa matanda. "Tara, isama natin siya." aya niya sa akin. Sabay naming nilapitan ang matanda upang yayain. Muli kong winasiwas ang buntot ko para maipakita sa pulubi na hindi kami masamang tao. Nais lang namin siyang isama sa isang tahanan na magpaparamdam sa kanya na may taong handa siyang tanggapin kahit ano at sino pa siya. Winawagayway ko pa ang buntot ko para ipakitang masaya ako at napabilang ako sa pamilyang ito, na kaisa ako sa tahanan na kanilang binuo gamit ang kabutihang loob.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Manong..." nakangiting sabi ni Aboy. "`Yan po si Batik. Noong tuta pa lamang `yan, diyan din siya natutulog. Walang nag-aalaga sa kanya, nagugutom, nilalamig at naghahanap ng alaga. Alam ko hindi kayo hayop pero may pakiramdam rin kayo. Nangangailangan ng atensyon, pagkain, kaibigan, ginhawa, kasiyahan at tahanan. Gusto ho sana namin kayong maging parte ng tahanan namin. Ituturing namin kayong isang kapamilya, kaugnay ng puso at kapatid. Tara na." sabi niya at hinila ang maduming kamay ng matanda. `Di niya alintana ang masangsang nitong amoy at marungis na itsura. Alam ko, nakikita ko rin ang nakikita ni Aboy. Mabuting tao si Manong na nangangailangan lamang ng kaunting pag-aalaga.<br /></span><br />
<div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
~</div>
</div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"></span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">Ang kwentong ito ay opisyal na lahok sa <a href="http://www.saranggolablogawards.com/">Saranggola Blog Awards 5.</a></span></div>
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="http://www.saranggolablogawards.com/2013/09/2013-saranggola-blog-awards.html"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAHme-EmV4PATV6iZ6wNwRObaoUSNURcFBN3DGpmV7KfW70lXc17mUFEO7ZRnPjjBBs9p3oVIj0RFT1oECn6bhlabORb0yVh_c_eYmmuWRppCCKtK3HHHfnNLLlfnUAa2NkIxh2iA5FXU/s1600/Saranggola+336x280.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">ay inilunsad sa pakikipagtulungan ng</span></div>
<div class="" style="clear: both;">
<span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 21.59375px;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcAMgQxwqb3-kZarRAdBlBYoLce6VNZMJYR1UOqEOTkl5pXxAFC7xcXwxkbxpq0gfbKqfOOZed9b5x8Kk_PpQ5peaOCZiWGd68RYFykz1JrWY6oRnd9EH5Vxvty0aiy6qUHUa9Pjw3Ts/s1600/dmci+homes+logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcAMgQxwqb3-kZarRAdBlBYoLce6VNZMJYR1UOqEOTkl5pXxAFC7xcXwxkbxpq0gfbKqfOOZed9b5x8Kk_PpQ5peaOCZiWGd68RYFykz1JrWY6oRnd9EH5Vxvty0aiy6qUHUa9Pjw3Ts/s1600/dmci+homes+logo.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/XTJ4b3zMStw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Auoq29asiP0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div>
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/EmnN1tBiFoA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/2nKRyuEGU1k?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
</div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-78120812074931500962013-10-10T07:28:00.003-07:002013-10-13T02:05:30.327-07:00Tatlong Uri ng Tahanan<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Wala pa'ng aking kapanganakan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ni hindi pa nga nahahalikan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ako'y mahal na't inalagaan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dito ako no'n panandalian.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dito ako'y `di pinabayaan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bago niluwal sa'ming tirahan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ang tawag dito'y sinapupunan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ito ang aking unang tahanan.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pagmulat nitong aking paningin,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Paligid ay `pinakita sa'kin,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">`Tong mundong ipinahiram sa'tin,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Paglaki ko'y aking inaangkin.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kagandaha'y 'di ko maisoli,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mga puno't halama'y sobrang panghi,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dahil sa'king bastusang pag-ihi,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa pangalawang tahana'y mali.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dahil dito, `di ko na mawari,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kung `ko'y Kanya pang papapasukin,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa pinto ng kwartong pinaputi,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Para sa tapat N'yang panauhin.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sana ang aking pangatlong tahana'y</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Langit at mga mabuti'y kahanay,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ayoko ng impyernong maapoy,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Puro pagsisisi ang panaghoy.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bahay, pamilya at sarili lang,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Wari nati'y itong tahanan lang,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dito natin ayusin ang lahat,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kung pagmamahal ay `di pa sapat.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ang sarili'y ituwid ang lakad.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa'ting kapwa tayo'y magpatawad.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa kalikasan, `tama ang asal.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa Diyos, taimtim na magdasal.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Marami tayong aalagaan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Upang buo nating mahawakan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ang tatlong tahanang inilaan,</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Para sa'tin mula kalangitan.</span></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
~</div>
</div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Ang tulang ito ay opisyal na lahok sa <a href="http://www.saranggolablogawards.com/">Saranggola Blog Awards 5.</a></div>
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="http://www.saranggolablogawards.com/2013/09/2013-saranggola-blog-awards.html"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAHme-EmV4PATV6iZ6wNwRObaoUSNURcFBN3DGpmV7KfW70lXc17mUFEO7ZRnPjjBBs9p3oVIj0RFT1oECn6bhlabORb0yVh_c_eYmmuWRppCCKtK3HHHfnNLLlfnUAa2NkIxh2iA5FXU/s1600/Saranggola+336x280.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;">ay inilunsad sa pakikipagtulungan ng</span></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="background-color: white; color: #333333; line-height: 21.59375px;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcAMgQxwqb3-kZarRAdBlBYoLce6VNZMJYR1UOqEOTkl5pXxAFC7xcXwxkbxpq0gfbKqfOOZed9b5x8Kk_PpQ5peaOCZiWGd68RYFykz1JrWY6oRnd9EH5Vxvty0aiy6qUHUa9Pjw3Ts/s1600/dmci+homes+logo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizcAMgQxwqb3-kZarRAdBlBYoLce6VNZMJYR1UOqEOTkl5pXxAFC7xcXwxkbxpq0gfbKqfOOZed9b5x8Kk_PpQ5peaOCZiWGd68RYFykz1JrWY6oRnd9EH5Vxvty0aiy6qUHUa9Pjw3Ts/s1600/dmci+homes+logo.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/XTJ4b3zMStw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Auoq29asiP0?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/EmnN1tBiFoA?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/2nKRyuEGU1k?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-73615926147229353552013-09-28T05:07:00.000-07:002013-10-03T05:48:39.492-07:00Her<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna see her smile,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna see her laugh,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna see her face,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna see her now.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna kiss her lips,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna stare in her eyes,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna brush her hair,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna see her now.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna hold her hand,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna poke her toes,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna pinch her cheeks,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna see her now.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I want her emotions,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I want her actions,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I want her attention,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I want her now.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna express my heart,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna cry out loud,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I wanna tear myself,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">All I want is her right now.</span></div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-1286359484970964432013-09-17T08:19:00.003-07:002013-09-18T04:32:06.852-07:00Mind And Now<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRo0zUlkUXmZL7Gd2MfDCtbJ4h-_qr661IYzz7QyC-LvPWn4GFI" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRo0zUlkUXmZL7Gd2MfDCtbJ4h-_qr661IYzz7QyC-LvPWn4GFI" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"May isang batng nakatira sa isa sa mga bahay sa Zamboanga City ang nagdadasal matapos lang kumain. Nagpasalamat siya sa mga taong tumutulong sa kapwa nila, pinagdasal niya ang kaligtasan ng kanyang pamilya at ng mga sundalo, at pinanalangin na magiging maayos din ang lahat. Dinig niya ang putok ng mga baril, ang amoy ng usok sa malapit na bahay na sinunog at kita ng mga inusente niyang mga mata ang mga iba't-ibang kalibre ng baril at mga sundalo. Nagpasya ang kanyang magulang na lumipat sa evacuation center para na rin sa kanilang kaligtasan. Tinahak nila ang daan patungo sa mga sundalo at nang makita sila ay agad silang kinoberan. Alam ng mga sundalo na ang daang iyon ay target area ng mga rebeldeng grupo kaya pinatakbo nila ng mabilis ang pamilya kasabay ng kanilang pagyuko upang hindi matamaan ng bala.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi nga nagkamali ang mga sundalo. Pinaputukan sila ng mga rebelde, madapa-dapa nang hinila ng ama ang batang lalake habang ang kanyang asawa ay kanyang yakap upang protektahan. Hawak ang kanilang natitirang damit sa maliit na bag at ang konting de lata ay susuungin nila ang daan papunta sa kanilang kaligtasan. Walang kaalam-alam kung saan pupunta ang bata, basta na lamang siya sumusunod kung saan siya hilain ng kanyang mga magulang. Kapag narinig nila ang mga putok ng baril ay agad silang dadapa. Minsan pa ay papasukin nila ang mga kanal para lang hindi matamaan. Ang hirap na ito ay isang sugal ng kanilang buhay. Kung hindi sila lilikas ay aabutan sila ng mga rebelde at maaari pang gawing pananggalang ng mga ito na maaari nilang ikamatay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Matapos ang ilang dapa at takbo ay naabot nila ang evacuation center. Puno na ito kaya kumuha na lang sila ng pwesto sa malapit sa pinto upang hindi na rin makisiksik sa iba. Pagod, takot at gutom ang naramdaman nila pero walang kaunting pagsuko ang kanilang naisip. Binuksan ng bata ang kanyang kendi. Lumuhod at pumikit.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Lord, sana po maging ligtas po lahat ng mababait na tao. Sana po mabigyan ng pagkain ang mga nagugutom. Sana po makauwi kami agad sa bahay namin. Lord, patawarin niyo po sila sa mga maling ginagawa nila. Sabi po ni tatay, may dahilan ang lahat ng tao sa paggawa ng masama. Lord, please, itama niyo po ang mga mali nila. Sana po-</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ito ang mga huling salita na nanggaling sa puso ng bata bago tamaan ng ligaw na bala sa ulo. Ang evacuation center na inaakala nilang magliligtas sa kanila sa kapahamakan ay hindi pa pala gano'n kaligtas. Dead on the spot ang bata."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>What?</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Daig ko pa ang narinig ang salitang "tae" habang kumakain nang makita kong tumatakbo ang mga tao palayo sa putukan at barilan. Nawalan ako ng gana sa pagkain ng paborito kong Sinigang na Baboy habang pinapanood ang balita sa tv lalo na ang mga walang muwang na bata na wala pang kamalay-malay sa nangyayari sa paligid nila. Basta lamang sila sumusunod kung saan sila hilain o itulak ng kanilang mga magulang para lang hindi matamaan ng ligaw na bala.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ilang araw na rin ang nakakalipas mula noong magsimula ang tensyon sa Zamboanga City sa Mindanao at ito rin ang simula ng pakikinig ko sa mga AM Radio Stations. "Goooood GooGooGoood Goood Morning!!!" sigaw ng boses mula sa radyo na nakasanayan ko na ring gayahin kapag may tumawag agad sa telepono ko. Wala pa sa kalingkingan ng pagkadismaya ko kapag may tambak akong trabaho kaysa ang makarinig ng Good Morning at maya-maya ay sasabihin kung ano ang hindi maganda sa morning mo ang pakiramdam ko kapag naririnig ang pangalang Napoles. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>How?</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Paano ba nila naatim na makita ang takot sa mga mata at sa puso ng mga tao? Paano nila nagagawang manakot gamit ang karahasan, baril at kamatayan? Paano nila natitiis pagnakawan ang mga taong nagpapakahirap magtrabaho ng matino? Kung ang halos 13% na VAT ay napunta sa higit 400 na bank accounts ng isang tao, na sana'y nakapagpakain na ng isang batang nagugutom sa kalsada, nakapagpatayo ng isang simbahan at nakapagpasweldo ng isang manggagawa. Kung ang bala na sana'y nangalawang na lamang sa taguan ay madungisan ng dugo ng kapwa nila Pilipino. At kung ang isang paa ay napakalapit na sa hukay; karahasan ba ang sagot upang makuha ang gusto mo? Pagnanakaw ba ang makakapagpasaya sa'yo? Bala ba ang gagamitin mong letra, pera ba ang dahilan ng iyong ngiti?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mas masaya pa ang pakiramdam ng makitang ligtas ang iyong mahal sa buhay kaysa makapasa sa Physics Exam at walang hanggang pasasalamat ang matatanggap ng Panginoon dahil dito. Naranasan na kaya ninyo ang kumain sa Jolibee pero hindi available para sa'yo ang order mo? Ang bumyahe sa daan dis-oras ng gabi habang nagkukwentuhan ang mga kasama mo tungkol sa patayan? Eh ang lumikas sakay ng trak ng militar, naranasan niyo na ba?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>When?</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kailan ba nagsimula itong mga kaguluhan ay hindi rin alam ng lolo ko sa tuhod dahil nakausap ko siya kanina sa panaginip ko. Hindi na mahalaga kung gaano na katagal nagsimula ang kaguluhan, ang importante ay mahalaga. Ang mahalaga ay kung kailan ito matatapos? Kailan ba mamumuhay ang mga tao sa Mindanao ng tahimik? Kailan ba mawawala sa isip ko ang karahasan sa Mindanao? Kailan ba mauubos ang supply ng mga armas ng mga militanteng grupo? Kailan ba matitigil ang korapsyon? Kailan ba maglelevel-up ang Pilipinas? Napako na tayo sa pagiging 3rd world country. Kailan tayo magkakaisa?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi ako naghihintay ng kasagutan, ang hinihintay ko ay aksyon. Hindi ang news segment sa TV5 kundi ang gawa. Hindi lang sana puro salita, sana'y magagawa rin. Simula sa sarili natin, pagkatapos sa pamilya, at susunod na ang kinabukasan.</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-84654081666109427362013-09-13T06:28:00.000-07:002013-09-13T06:30:04.307-07:00Secret<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/p320x320/1239666_4685876404058_373034391_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="http://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/p320x320/1239666_4685876404058_373034391_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>We live two different lives just like two lines that never cross.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kanina pa ako naiiputan ng ibon dito sa park kung saan tayo unang nagkita. Pilit na hinihintay kang bumalik dito at nagbabaka-sakaling mapadaan ka man lang. Alam kong minsan lang tayo nagkita pero ang buong araw na pinagsamahan natin ay alam kong tumatak sa puso mo. `Yung Magnum Ice Cream na natapon dahil sa paghila ko sa'yo upang magdikit ang katawan natin. Nagpapaturo ka kasing sumayaw sa akin. Niyaya kita kahit alam kong wala namang tugtog dahil akala ko iyon na lang ang pagkakataon na makikita kita kaya nagulat ka nang hilain kita at hinapit sa baywang mo. Hindi pa nabubura sa alaala ko ang ngiti mo, `di gaya ng bakas ng paa natin dito sa buhanginan ay nabura na.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>And here we are together standing closer than we are. But we're still standing here, untouched. Too scared to make a move.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Akalain mo nga naman umuulan na nang dumating ka. Sa totoo lang hindi ko talaga inexpect na makikita kita pagkatapos ng mga araw na palihim tayong nagkikita. Hindi man lang ako makasilong diyan sa payong mo. Napangiti na lang ako dahil sobrang lapit mo na, gaya ng dati. Minsan ka lang lumayo hindi ka na bumalik. Kung may lakas ng loob lang ako para hapitin kang muli sa bisig ko, sana ginawa ko na. Pero wala akong nabiling kumpyansa kanina bago ako pumunta rito kaya pasensya na kailangan ganito muna tayo. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>We want so much to touch, we can wait forever. We know it's dangerous for us to be together.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Gustung-gusto kitang yakapin. Hagkan. Pero ang tanging nagagawa ko lang ay titigan ang mga labi mo. Alam kong kaya mong maintindihan ang mga matang ito. Ilang taon na rin akong hindi umuuwi, umaasang pagbalik ko, tayo naman. Hindi ako makakapaghintay ng isa o lima pang taon para lang maramdaman ang pagmamahal mo. Sobrang nangulila ako. Hindi sa yakap mo, hindi sa mga halik mo at lalong hindi sa paghampas mo sa balikat ko. Namimiss ko ang ngiti mo na nagpapatulala sa akin. Namimiss ko ang pagtingin mo ng patagilid na nagpapalingon sa akin. Namimiss ko ang jokes mo, hindi dahil corny kundi dahil ito ang mga alaalang gusto kong bumalik na.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>I watch you coming to me, walking in the pouring rain.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagpatuloy ka sa paglalakad at wala akong imik dahil hindi ako dapat gumawa ng kahit anong reaksyon. Alam kong basa na ako, ramdam ko ang lamig ng tubig at hangin na dumadampi sa balat ko. Pangarap ko na lang ba na maramdaman ang init ng yakap mo? Halata ba ang mga luha sa mga mata ko? Ito lang ang hindi ko mapigilang reaksyon eh. Pasensya na.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>I can't help looking at you, wishing I could stay away.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kahit na linagpasan mo lang din ako hindi ko mapigilang hindi ka lingunin. Pinapalangin ko na lingunin mo rin ako pero naghihintay ako sa wala. Parang kumunoy ang inaapakan ko dahil unti-unti akong nilalamon ng lupa dahil sa sobrang bigat ng nararamdaman ko, hindi ko maialis ang paa ko dahil gusto kong dito lang ako habang nakikita pa kita. Dahil kapag lumayo akong muli, hindi na ako umaasang makikita pa kita.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>So many times I've tried in vain. To close my eyes and pray.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bar. Beer. Babae. Buwisit! Kahit anong bisyo ko ikaw pa rin ang pinakakinalokohan ko! Huli akong nagdasal noong namatay si Mama pero gagawin ko uli baka sakaling ako naman ang mapagbigyan. Pwede bang ibalik ang panahon? Gawin ulap muli ang ulan at gawin itlog muli ang piritong manok? Kung pwede sana hindi na lang namatay si Mama, sana hindi na kita nakilala.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>It goes away well I can't stop myself from feeling. To let you go, would be too much for me to take.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Walang taong walang pakiramdam. Pero sa pagpaparaya at sa paglayo ko ay naranasan kong maging mandhid. Isa lang ang pakiramdam ang hindi ko naialis, ito ay ang pagmamahal sa' yo. Ang pagpukpok ng bote sa ulo ay hindi ko naramdaman, ang sampal ng iba' t-ibang babae ay hindi ko naramdaman, at siguro pati kamatayan ay hindi ko mararamdaman pero hindi ko kaya. Ikaw lang ang makakapatay sa akin.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>I can't help thinking, when I look into your eyes. How much I need you, its so hard to hide.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi ako marunong ng self defense o kahit anong martial arts kaya hindi na lang ako gagalaw. Ayoko ng sakitan at ayokong makita mo akong bugbog sarado ng tatay ko dahil hindi rin naman ako lalaban. Ako ang wala sa posisyon. Pero alam mo? Mas masakit pa dito sa puso ko ang nararamdaman ko kaysa ang mabugbog at matanggalan ng isang ngipin. Uulitin ko, halata ba ang mga luha na pumapatak sa mga mata ko kasabay ng pag-ulan?</span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>How do ever keep this secret? How do we keep it in the dark? And if we dare to taste our weakness, how do we tear ourselves apart? Why do we keep this love together? Didn't we know right from the start? That we would have to keep this secret, or forever stay apart.</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bakit ba kasi natin kailangang itago ang pagmamahalan natin? Nauna man kayong nagkakilala pero nauna tayong nagmahalan. Oo nga't ama ko siya pero bakit ako ang kailangan magparaya? Bakit pa natin itatago kung nakikita ko naman sa mata mo ang pangungulila sa akin? Bakit pinili mong itago ang mas magapapasaya sa'yong pagmamahalan natin? Bakit mo piniling mapalayo tayo ng tuluyan sa isa' t-isa? Bakit ka nagpakasal sa kanya? Ngayon kailangan natin itago ito habambuhay upang makapiling lang kita. Upang hindi na ako lumayo. Kakayanin ko kaya nang hindi nagkakagulo?<br /><br />~enD</span><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Inspired by the song "Secret by Heart"</span></div>
<br />Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-62666112770849811522013-08-29T09:44:00.002-07:002013-08-29T09:52:27.121-07:00Noong Bata Ako Book 2 Chapter 2<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1170848_656475157697536_36278598_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1170848_656475157697536_36278598_n.jpg" width="204" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Chapter 2</b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Noong bata ako, sabi ni lola kapag nakabitin raw ang paa mo sa kama kapag natulog ka, hihilain raw ito ng multo. Nagtataka ako noon kasi si nanay laging nakabitin ang paa kasi maliit lang ang papag namin. Hindi naman kasi kami ganon kayaman, sakto lang para sa'ming dalawa ang mga padala ni tatay. Kaya kailangan kong mag-aral ng mabuti para hindi na nakabitin ang paa ni nanay sa kama. Baka kasi hilain siya ng mumu. Ewan ko lang kung matutupad ito kasi baka kapag tumanda na ako, magbabago na ang mga paniniwala ko.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">5 am na at kasabay ng pagtilaok ng mga tandang ang pagbangon ko. Kailangan ko na kasing pumasok sa school. Grade 5 pa lamang ako ganitong oras na ako nagigising dahil ayoko ng naleleyt. Laging sinasabi ni nanay sa akin noong bata ako na paluluhurin ako ng titser ko sa asin kapag naleyt ako. Masakit kaya 'yun! Kaya maaga lagi ako pumapasok dahil ayaw kong maranasan ang lumuhod sa asin. Hinihintay kong gisingin ako ng tandang ng kapitbahay namin at saka ko naman gigisingin si nanay.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngayon umaga ay kailangan ko munang umihi. 'Di ko na kayang tiisin, siguro hindi ko muna gigisingin si nanay ng maaga ngayon. Kinapa ko ang switch ng ilaw dahil natatakot ako sa dilim. Pinagdasal ko muna kay Papa Jesus na sumindi ang ilaw. Mabuti naman at narinig at tinupad niya ang panalangin ko. Hindi naman gaanong malayo ang banyo namin sa kwarto kaya konting lakad lang maabot ko na ang ginhawa. Sinindi ko rin ang ilaw pero nakakabingi ang katahimikan. Parang naririnig ko ang paghakbang ng ipis sa tabi ko, naging creepy rin para sa akin ang tunog ng mga kuliglig dahil tanging ito lamang ang ingay na naririnig ko. Nakakatakot rin ang sobrang tahimik, buti na lang hindi ko sinara ang pinto para madali akong makatakbo kapag may multo.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maya-maya, parang biglang lumamig ang hangin. Kinilig-kilig tuloy ako sa pag-ihi, dati napipigilan ko ito kasi gusto ko, kikiligin lang ako kapag nakatingin sa akin si Gel-gel. Nakakakilig kasi ang bawat ngiti niya sa'kin, kapag sinasabi niya ang palayaw ko at kahit nakatulala lang siya. Ewan ko, lahat na lang sa kanya cute. Hihihi. Kapag nakapikit ako, gaya ngayon, minsan naiisip ko na yakap yakap ko siya tapos nagkukwentuhan kami sa ilalim ng puno ng mangga. Nakangiti siya sa akin habang hawak ko ang kamay niya.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napatigil ako sa pagpapantasya nang lumangit-ngit ang pinto. Patapos na rin ako kaya agad kong itinago ang alaga ko. Hindi pa ako nakakalabas ay nakarinig ako ng katok sa pinto. Paglingon ko, sarado pala ang pinto. Siguro si nanay 'yun, "Tapos na ako `nay sandali lang." sagot ko naman.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Binuksan ko yung pinto pero wala si nanay. Inaasahan ko na nasa labas lang siya, pupungas-pungas at hinihintay akong lumabas. Pinatay ko ang ilaw sa banyo, naka-isang hakbang pa lang ako, hindi pa ako nakakalayo pero narinig ko uli yung pagkatok sa pinto ng banyo. Dito mismo sa tabi ko ang pinto, tutok na tutok ang tainga ko sa katok pero hindi ko malingon. Kaiihi ko lang pero parang maiihi nanaman ako. Napakabilis ng tibok ng puso ko. Parang nasa kabila lamang ng pinto ang kumakatok, ano ba ang gusto niya? Kahit na ano naman ang mangyari ay hindi na ako babalik sa loob para umihi ulit. Meron kayang ibang tao sa likod ng pinto?</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hinawakan ko ang pinto para isara ito pero ito yata ang pinakamaling nagawa ko sa siyam na taon kong pamamalagi sa mundo. May malamig na kamay ang humawak sa kamay ko kaya agad akong nagtatakbo papunta ng kwarto. Hinihingal ako at mulat na mulat ang mga mata. Kinikilabutan pa ako, pati ang mga balahibo ko yata ay kinikilabutan din. Nandito si nanay, nakahiga pa at mahimbing pang natutulog.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nay, gising na." sabi ko habang pilit na pinapakalma ang sarili. "Nay..." naiiyak na ako sa sobrang takot. Ayokong lumingon dahil baka paglingon ko sinundan pala ako ng mumu. Baka nakatutok na ang mukha niya sa likod ko. Bakit ba nangyayari sa akin 'to?</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Uhmmm..." sagot lang ni nanay at unti-unting nagmulat ng mata. Hinihintay ko ang reaksyon niya kung may iba pa ba kaming kasama rito sa kwarto. Mabuti naman at wala siyang reaksyon. Bagkus ay hinila lang niya ako para yakapin. Napangiti lang ako.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nay, kain na tayo." sabi ko sa tainga niya. Napakalambing talaga ni nanay. Sana lang talaga nandito si tatay para maranasan din niya ang paglalambing ni nanay.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Bakit? Nagluto ka na ba?" tanong niya. Ang saya sigurong pagmasdan ng magulang mo kapag naglalambingan, yakapan at tawanan. Kaso wala dito si tatay.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi pa po."</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Anong kakainin natin?"</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"`Yung iluluto niyo." sabi ko at tumawa. Napawi na muli ang takot ko. Sana lang huli ng katatakutan ito.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi na ako naligo noon. Ok lang naman kasi bata pa ako, mabango pa at wala pang putok. Pinilit ako ni nanay pero hindi talaga ako pumayag na pumasok uli sa banyo. Hindi naman ako tinutubuan ng kwintas sa leeg gaya ng sabi ni nanay kay Boy-boy. Siguro nakikita niya sa mata ko ang takot kaya tinigilan niya ako. Gaya ng dati, mag-isa pa rin akong naglalakad papuntang school. Pilit kong pinigilan ang sarili ko na lumingon sa Kalye 19 kahit na alam kong maraming tao rito. Mukhang nakita na nila ang nangyari doon kagabi. Sana lang ay kasabay ng pagligpit ng mga bangkay doon ay ang paglaho sa alaala ko ng mga nakita ko doon.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Habang naglalakad ako, malayo pa lang naririnig ko na ang mga pusa sa bakod na naglalampungan. Ewan ko lang pero parang hindi sila naglalampungan para sa akin, parang nananakot sila kasi parang batang umiiyak ang boses nila. Palapit ako ng palapit sa mga pusa, lalong lumalakas ang ingay nila. Maya-maya ay tumahimik. Bumebuwelo lang pala sa isang malakas na panggulat sa akin. Tinakbo ko na ang kantong yun para lang makalayo na. Hindi ko alam kung bakit ako tinatakot mula noong nakita ko ang Kalye 19? May sumpa na kaya ang kalyeng 'yun?</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Aaaaahh!" napasigaw ako ng konti nang may parang kumagat sa paa ko. (Konti lang). Paglingon ko, si Boy-boy pala. Kinurot niya ang binti ko kaya parang nakagat. Akala ko tuloy sinundan ako ng mga pusa. Napalingon nga ako sa mga pusa kanina, nakakapagtaka pero wala na sila. Wala na rin ang ingay na ginagawa nila. Tumibok nanaman ng napakabilis ang puso ko. Ayoko ng mag-isip ng nakakatakot!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Uy! Bakit mo kami iniwan kagabi?" pagbasag ni Boy-boy sa katahimikan. Medyo nagulat pa ako dahil hindi ko inaasahan ang pagsasalita niya. Hindi naman ako mahilig magkape sa umaga pero talagang naging magugulatin at nerbyoso na ako. `Di ako agad nakasagot kasi ang alam ko lang ay hindi ko sila nakita sa taguan nila kaya dumiretso ako sa Kalye 19. Muling nagflashback sa akin ang mga nangyari, ang mga nakita ko sa kotse doon.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napatigil ako sa paglalakad kaya nagtaka si Boy-boy. "Nanay mo lang ang nagpauwi sa amin eh." sabi niya. Napatingin ako sa kanya. Ibig sabihin, nauna pa silang umuwi sa akin. Gaano ba ako katagal nanatili sa Kalye 19? "Ang tagal ko kayang nagtago, akala ko hinahanap mo pa kami, `yun pala umuwi ka na."</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maaari kayang alam ni nanay ang nangyayari sa akin noon? `Sing-lalim ng Philippine Deep ang iniisip ko para pansinin pa si Boy-boy pero talagang makulit siya. "Huy!" aniya at nagpatuloy kami sa paglalakad.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Wala. Tinawag na kasi ako ni nanay." pagsisinungaling ko. Mabuti na lang at hindi na niya ako kinulit.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Buong araw ay parang wala ako sa sarili ko. Normal na tao naman ang lahat ng kasama ko, ewan ko lang ang terror naming adviser pero sobra akong kinikilabutan. Lahat ng oras parang napakalamig gayong hindi naman tag-ulan at wala namang aircon ang classroom namin. Baka lalagnatin lang ako. Mamaya sasabihin ko kay nanay ang nararamdaman ko.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"`Nay, parang lalagnatin ako, kasi malamig ang pakiramdam ko buong araw." sabi ko pag-uwi. Inabutan ko si nanay na nagluluto.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige. Pagkatapos kumain, paiinumin kita ng gamot tapos, matutulog na tayo." sagot ni nanay.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Agad akong umupo sa hapag at sumandok sa naihanda na ni nanay. Ang sarap magluto ni nanay, paborito ko yung <a href="http://www.tuyongtintangbolpen.com/2012/01/chicken-adobo-love-story.html">Chicken Adobo</a> niya kasi, uhmm, basta! Masarap kasi eh.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Natapos kaming kumain ni nanay ng masaya. Hindi ko alam na dito na pala magsisimula ang isang linggo kong puno ng kababalaghan. Dito ko naalala ang mga paalala ni nanay sa akin noong bata ako, ang magdasal lagi bago matulog at magpasalamat na nagising kang muli. Napakahirap ng bangungutin at mahirap makatulog kapag may alaala kang nakakatakot na pilit bumabalik sa isip mo. Nakakabaliw, hindi na alam ng isip ko kung saan lulugar.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~itutuloy</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-87295284629595391602013-08-28T08:09:00.002-07:002013-08-28T08:12:32.944-07:00Ang Miradin<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa isang liblib na baranggay sa Pampanga, may isang kakaibang uri ng nilalang ang nakikita. Sabi-sabi na sa bawat gabi na may namamatay na ang tama ng bala ay sa ulo, siya ang may gawa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Del Carmen, Lubao, Pampanga kung saan isang manggahan ang pinaniniwalaang binabantayan ng isang matandang lalake. Ang pagkakakilanlan raw rito ay ang kanyang mahabang balbas. Ayon sa nakakita, isa siyang maliit at matabang matanda na sa tantya nila ay isang metro lamang ang taas. Hindi siya mukhang tao, mas mukha siyang elf ngunit walang makasiguro nito dahil sa takot na wakasan ng Miradin ang kanilang buhay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Miradin ang tawag ng mga matandang taga-roon sa nilalang na ito. Isang daang taon na raw pinoprotektahan ng Miradin ang manggahan dahil dito siya nakapagtago at namatay noong panahon ng mga Hapon. Makalat na nga rito, puno ng mga mukha ng pulitiko, mga tuyong dahon, at mga diaper na hinahagis. Gabi ng Hulyo ika-13 taong 2012 muling nabuhay ang alamat ng Miradin, may isang bata na pumuslit sa kanyang magulang upang manungkit ng mangga mula rito at nabalitaan na lamang siyang patay kinabukasan sa 'di kalayuan sa manggahan na may tama sa ulo. Ayon sa imbestigasyon ay binaril siya gamit ang isang lumang baril, na malamang ay naimbento noong panahon ng mga Hapon. Hindi naniniwala ang mga pulis sa Miradin kaya pinuntahan nila ang manggahan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Gabi ng ika-14 ng Hulyo taong 2012, binalaan ang mga pulis ng mga nakatirang malapit rito na huwag nang tumuloy ngunit tinawanan lamang sila. Hindi pa man nakakalayo ang mga kumausap sa mga pulis ay nakarinig na sila ng malakas na kalabog. Agad kinilabutan ang mga ito at nagtatakbo, hindi na nila naisipan pang balikan ang mga pulis dahil ang tanging naisip nila ay pagligtas sa kanilang sarili. Sunud-sunod na putok ng baril ang narinig bago tuluyang tumahimik ang lugar.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ika-15 ng Hulyo, natagpuang basag ang bungo ng mga pulis. Ang isa ay lumuwa ang mata dahil sa pagitan ito tinamaan ng bala. Tatlong pulis ang kumpirmadong patay at tadtad ng bala ang kanilang sasakyan, mga bala mula sa hanay ng pulis. Ang pagkakahiga nila at talsik ng dugo ang nagsasabi na galing sa manggahan ang bumaril sa kanila ngunit ipinagtataka kung bakit puno ng butas ang kanilang sasakyan. Maaari bang dito nila nakita ang Miradin? O walang habas lamang silang nagpaputok dahil hindi nila nakikita ang kanilang kalaban? Mas pinaniniwalaan na ginawa itong pananggalang ng Miradin. Inangat niya ito sa lupa ng hindi hinahawakan at ihinarang sa mga balang ipinapaputok ng mga pulis dahil ayon sa mga huling kumausap sa mga pulis ay hindi nila doon nakitang nakapwesto ang sasakyang ito. Gaya ito ng nangyari noon ayon sa kwento ng matatanda.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Sa kasalukuyan ay binabakuran ito ng may-ari sa tuwing umaga, ngunit kinabukasan ay makikita nilang wasak at natibag ang kanilang ginawa. Isinumbong nila ito sa baranggay ngunit ang sabi lamang ng mga opisyal, "Hindi 'yan gawa ng tao. Gawa 'yan ng Miradin." at ipinakita sa kanila ang artist sketch ng mahiwagang nilalang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdUy2r5vn8xh6idQmlz4Ag_8qg2AbdNJxAvDjr8dGU-3Xfl3Z0TbWwnndvVz_YT7QV8veHefLkJw6l4wpRgr2gIPHNKnOdOJEMzsfuL5aavdkbjRIQKGjKS2mFxIS6a2lntzqPLd07iw/s1600/kardel_sharpeye__dota_by_lolomatapang01-d4qlchy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdUy2r5vn8xh6idQmlz4Ag_8qg2AbdNJxAvDjr8dGU-3Xfl3Z0TbWwnndvVz_YT7QV8veHefLkJw6l4wpRgr2gIPHNKnOdOJEMzsfuL5aavdkbjRIQKGjKS2mFxIS6a2lntzqPLd07iw/s320/kardel_sharpeye__dota_by_lolomatapang01-d4qlchy.jpg" width="232" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /><br />~enD</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-5839597731040483322013-08-20T05:53:00.000-07:002013-08-20T05:53:08.108-07:00Noong Bata Ako Book 2 - Chapter 1<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Chapter 1</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1170848_656475157697536_36278598_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/1170848_656475157697536_36278598_n.jpg" width="204" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /><br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Noong bata ako, pakiramdam ko sinusundan ako ng buwan kahit saan ako magpunta. Bawat tingin ko kasi sa buwan lagi siyang nandoon sa pwesto niyang yun. Mula noong makita ko ang Kalye 19, pagdating ng 11pm ay nagigising na lamang ako noon sa kalyeng yun at may hawak na patalim na puno ng dugo. Minsan may dugo ang damit ko at minsan may hawak pa akong putol na kamay. Mapapatakbo na lamang ako pauwi at hindi na makakatulog. Sana lang nababantayan ako ng buwan sa mga ginagawa ko para kapag tinanong ko ang buwan, masasagot niya kung ano ang nakita niya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Noong bata ako, tumakas ako sa amin para maglaro sa labas (pasaway ako noon eh). Hinihintay kasi ako ng mga kalaro ko noon kaya kahit binawalan ako ni nanay na lumabas ng bahay ay tinakasan ko siya. Daig ko pa si Lupin sa pagtakas noon, minsan ginagaya ko rin ang mga ginagawa niya. Nasa ten o'clock na yata noon pero naisipan pa naming maglaro ng taguan. Ang ingay pa nga ni Boy-boy kaya noong taya si Leni, una niya akong nakita. Hindi ko malilimutan ang mga panahong naglalaro kami ng taguan dahil kahit gabi ay hindi kami natatakot kung saan man kami magtago. Mas mahirap ngang maghanap kapag gabi dahil sa dilim. Parang 'Hide and Clap'.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pagbilang ng tatlo, nakatago na kayo." wika ko habang nakatakip ang mata sa bakod nina Aling Marta. Oo nga naging taya ako pero hindi ako magpapaburo. "Isa... Dalawa - "</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Wala! Sumisilip ka Pido eh!" angal ni Gel-gel na nagpatigil sa akin sa pagbibilang. Natatawa na lang ako kapag naaalala ko yung ganoong alibi namin kapag hindi pa kami nakapagtago sa bilang na tatlo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi naman kita nakikita Gel-gel." sabi ko at kunwaring sumisilip nga sa mga palad ko. Pinagbigyan ko na lang siya kasi, uhm, crush ko kasi siya. Ang ganda ni Gel-gel kasi kahit na payat siya kapag gumagalaw ang kanyang buhok, hindi ko mapigilan ang mailang sa kanya. Nahihiya ako kaya kapag nagkalakas ako ng loob, pinapangiti ko siya lagi.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Dali na! Ulit!" paglitaw naman ni Boy-boy. Panira talaga siya ng magandang mood. Nginingitian na ako ng Gel eh. Tsss.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Muli akong tumalikod sa kanila, "Pagbilang ng tatlo-" napatigil ako sa pagsasalita noon kasi parang may malamig na hangin ang humaplos sa likuran ko papunta sa direksyon ng Kalye 19. Napalingon tuloy ako doon at nakita kong may dumaan na kotse. Binale-wala ko lang yun at itinuloy ang pagbibilang. "... nakatago na kayo! One!" medyo malayo pa naman ang Kalye 19 sa amin pero kita mo ang mga dumadaang sasakyan papunta dito. Naalala ko na hindi pala ako pinapayagang pumunta ni nanay malapit doon at bawal ring dumaan doon ang mga sasakyan kapag gabi. Kahit sino pala bawal pumunta doon, hindi ko alam kung bakit.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Two!" mukhang wala ng kumokontra. Sisilip sana ako pero may bumubulong sa tainga ko na hindi ko naman naiintindihan kaya kahit na gusto kong sumilip hindi ko nagawa. Hindi ako natatakot pero parang nacurious ako sa Kalye 19 kaya parang gusto kong dumiretso doon pagbilang ng tatlo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Three!" pagtingin ko sa likuran ko, wala na ang mga kalaro ko. Dilim ng langit, mga sumasayaw na puno, mga hollow blocks at ang nakakatakot na anino ng mga ito ang nakita ko. Mukhang mahihirapan ako sa paghahanap ngayon, maganda yata ang mga nataguan nila dahil wala sila sa mga dati na nilang pinagtataguan. Sana naman hindi pa sila nagsiuwian, kung hindi maghahanap ako rito ng walang hinahanap. Talagang parang may kung anong humihila sa akin para pumunta sa Kalye 19. Parang tinutulak ang likod ko ng dalawang pares ng kamay papunta rito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Isang liko na lang at makikita ko na ang buong kalye. Doon sa isang poste napatigil ako nang makita ang isang kotse sa hindi kalayuan, may ibinaba silang babae na nakapiring pa ng panyo. Ito yung kotse na dumaan kanina, dapat mabawalan sila dahil bawal ang tao doon kapag ganitong oras ng gabi pero natameme lang ako. Tahimik lang akong nakatago doon, hindi ko alam kung bakit parang ayoko silang pigilan. Curious ako, parang gusto kong makita kung ano ang itinatago ng kalyeng ito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nakikita ko ang buong pangyayari. Mabilis na humarurot ang kotse papunta sa akin kaya napatakbo ako, baka makita nila ako. Sa aking pagtakbo, nakita nga nila ako (ang tanga ko talaga) at muntik na nila akong masagasaan. Naiiwas nila ang kotse at bumangga sa posteng kinatatayuan ko kanina. Kung hindi pala ako umalis doon ay baka nabangga nila ako. Hindi ko alam kung ako nga ba ang dahilan ng pagkabangga nila dahil pagewang-gewang na ang kotse noong tumakbo ako. Walang lumalabas mula sa loob ng kotse. Patay na yata sila.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naagaw ang atensyon ko ng mga boses mula sa pinagbabaan sa babae. Nakakatakot yung itsura nung isang babae. May hawak siyang gunting na malaki, tapos yung bibig niya may hiwa na malaki. Sa bakod naman ako sumandal ngayon, hindi ko maigalaw ang mga paa ko. Parang ang bigat nila. Parang may nakahawak na mga kamay at pilit hinihila pababa ang paa ko. Ayokong tignan kasi parang naiihi na ako sa takot. Ngayon lang ako nakaramdam ng takot habang naglalaro kami ng taguan ng gabi. Dati rati, kahit na magtago pa ako sa ilalim ng trak o sa loob ng mga nakaparadang jeepney na sobrang dilim ay seryoso kong aabangan ang paa ng taya pero ngayon, nanginginig ako.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Unang beses kong maihi sa salawal ko. Unang beses ko ring makakita ng tao na transparent. Dalawang babae sila. Tinitignan nila yung kotse. Tapos, pumasok sila doon ng hindi binubuksan ang pinto. Multo ba ang mga ito? Grabe, nakakatakot pero wala akong magawa kundi ang manood. Buhay pa ang dalawang lalake sa kotse pero inumpisahan silang saktan ng dalawang babae. Naroon na iuuntog ang ulo sa manibela. Yung isa naman ay pilit binabali ang ulo. Iniikot nila ang mga ulo hanggang sa likuran nila. Parang pinapakita sa kanila ang nangyayari doon sa babaeng ibinaba nila. Gusto ko man silang tulungan, ano ba ang magagawa ng isang batang paslit na gaya ko? Imbes na mabuhay sila at makatakbo palabas ay hindi na nila nagawa. Kita ng dalawang mata ko kung paano lumuwa ang mata nung lalakeng nakaikot ang ulo hanggang sa mamatay siya. Pati ang isa na halos gripo na tumulo ang dugo mula sa kanyang noo, parang balat lang ng itlog na butas ang kanyang noo. Bumabaligtad ang sikmura ko. Uuulllgggkkk!!!</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napatingin muli ako doon sa babae. Bumagsak siya bigla. Paghiga niya, kita ko ang malaking gunting kanina na hawak ng babaeng may malaking pilat sa mukha na nakasaksak na sa dibdib nung babaeng nakapiring. Mulat na mulat ang mata ko sa nakikita ko. Hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam ko. Wala naman akong hika pero parang napakahirap huminga lalo pa noong makita ko yung babaeng may malaking pilat na lumitaw sa malapit sa akin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Doon na talaga lumabas. Hindi ko na napigilang maihi sa short ko. Kita ko ang mukha niya na parang sariwa pa ang sugat sa pisngi niya. Nagtatakbo na ako pabalik sa mga kalaro ko. Paglingon ko, unti-unting nawawala yung babae. "Asan na sila... asan na sila..." pabulong kong sabi. Talagang nagpapanic ako at tulo ang uhog ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Waaaaaaaaaaaaaahhhh!!!" napasigaw ako nang may mabangga ako sa harapan ko. Napapikit ako at hinarang ko ang mga kamay ko sa mukha ko. Ayokong makita, ayokong makita, ayokong makita, ayokong makita, ayokong makita.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hoy Pido! Saan ka ba nanggaling? Kanina pa kita hinahanap!" sigaw ng nasa harap ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nay?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oh bakit parang -"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Uwi na tayo nay. Uwi na tayo. Huhuhu." iyak ko kay nanay. Lahat ng takot ko nailabas ko na. Nandito na si nanay. "Nay pramis! Hindi na ako tatakas." alam kong nagtataka si nanay pero niyakap niya lang ako. Doon mismo sa yakap niya, narelax na ako. Tumahan na ako sa pag-iyak. Malamang alam na niya ang nakita ko dahil hindi niya ako pagbabawalan doon kung hindi niya alam ang nangyayari sa Kalye 19.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tara na. Baka makita ka pa ng mga kalaro mo na naihi sa salawal mo." kaya napatingin ako sa shorts ko. Doon ko lang ito napansin, nakakahiya baka makita ako ni Gel-gel.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">> </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pag-uwi ko naisip ko kung ano na ang nangyari sa mga kalaro ko. Nakatago pa rin kaya sila? Hindi talaga mawala sa isip ko. Nagsisisi ako na sana hindi na lang ako sumilip doon. Sana sinunod ko na lang ang bilin ni nanay. Sana lang makatulog ako ngayong gabi. Kahit na katabi ko pa si nanay, natatakot pa rin ako. Nine years old pa lang ako noon, kaya ok lang na magkatabi kami ni nanay. Si tatay kasi nasa Saudi nagtatrabaho at bihira siya umuwi. Hindi pa nga pala siya umuuwi mula noong ipanganak ako. May picture siya dito sa amin pero hindi ko pa siya nakikita ng personal. Nakakausap ko rin siya sa telepono pero hindi ako masaya doon. May kulang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Si tatay ang iniisip ko nang makatulog ako. Sabi nila, kung ano ang iniisip mo bago ka matulog ay iyon ang mapapanaginipan mo. Kung mapanaginipan ko man si tatay, sana yakapin niya ako. Gaya ng pagyakap ni nanay sa akin kanina para mawala ang takot ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napamulat ako ng mata dahil biglang sumingit sa iniisip ko ang babaeng may pilat ang mukha. Nakakatakot talaga ang makita ang mukha niya. Hindi naman ganoon kainit ang panahon pero sobra ang pagtulo ng pawis sa noo ko. Kinuha ko ang kamay ni nanay at iniyakap ito sa akin pero bakit ganoon? Hindi nawala ang takot ko. Pilit akong sumiksik kay nanay at alam kong naramdaman niya ito. Hinaplos niya ang noo ko. Parang magic, gumaan muli ang pakiramdam ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Good night." bulong niya sa tainga ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"I love you nay." sabi ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~itutuloy</span><br />
<br />Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-40519705532798661612013-08-17T04:10:00.002-07:002013-08-17T04:14:07.718-07:00Noong Bata Ako 8 - End<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://24.media.tumblr.com/tumblr_mc86k6dd6e1qlo16do1_400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://24.media.tumblr.com/tumblr_mc86k6dd6e1qlo16do1_400.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Noong bata ako, higit sa sampung taon na ang nakakalipas ay piso lang ang pamasahe sa jeep noong pumapasok ako sa elementarya pero ngayon ay may plano pang gawing sampung piso ang pamasahe. Nangunguna ako noon sa listahan ng pinakamagagaling sa klase pero ngayon ay nawala na ang inaasahang henyo ng pamilya. Parang bansa natin, dati'y nasa mga bansang nangunguna tayo sa ekonomya panahon ni Diosdado Macapagal pero ngayon pinagdidiskitahan na lamang ang kanyang anak na ayaw ipahalata. Ngayon nasa mga nangunguna ng pinakacorrupt na bansa ang ating inang bayan, dapat proud tayo doon. Bakit nga naman tayo magiging proud? Hindi lahat ng topnatcher ay ipinagmamalaki.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"In China, everything is prohibited including those permitted. In Singapore, everything is prohibitted except those permitted. In America, everything is permitted except those prohibited. Eh sa Pinas, everything is permitted especially those prohibited." Narinig ko kung saan ang mga katagang ito. May punto ito, dito sa Pinas kahit bawal ginagawa. Kailan ba tayo magkakaroon ng tamang disiplina?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Exciting `yon Dang! Bisita ka ulit kay Ed." tawa pa nito kahit pareho naming hinahabol ang tumatakbo pa naming hininga. "Alam ko gusto mo rin." ngiti pa niya sa akin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"`Wag ka ngang mag-isip ng ganyan!" pasigaw kong sabi.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Denial pa `to." bulong niya sa hangin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tinignan ko siya. "Tina..."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oh?" sabay ngiti.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sa... tingin... mo..." mabagal kong sabi. "May gusto na ba ako kay... Ed?" kung paanong pahina ng pahina ang boses ko sa pagkasabi nito ay gano'n naman kabilis ang pagtibok ng puso ko, hindi naman dahil sa pagod pero hindi ko alam ipaliwanag.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hihi." bungisngis niya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagtataka akong tumingin sa kanya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sabi mo eh." nagpatuloy siya sa paglalakad. "`Yan ata ang nararamdaman saka naiisip mo eh."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Malayo na siya ng ilang hakbang sa akin nang mapagtanto ko. "Teka hintayin mo `ko."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kaya nga tinatanong kita eh." sabi ko uli.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kasi hindi mo maintindihan?" pagpapatuloy niya. "Ganyan talaga Dang!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napaisip ako. May mga nanliligaw sa'kin pero hindi ko naramdaman sa kanila ito. Ang matuliro at matulala dahil sa kanya. Ang mapagod at maging masaya para sa kanya. Malapit na pala kaming maghiwalay ng landas nang bigla niya akong tapikin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Uh."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Dang, ingat! Dito na lang ako." </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige. Ingat ka rin." pagkasabi nito ay sabay kaming tumalikod sa isa't-isa. Nakapaglakad ng konti at lumiko ng kanto. Ito lang ang huli kong naaalala bago may nagtakip ng panyo sa mukha ko at nakaamoy ng hindi pamilyar na amoy saka ako bumagsak.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Heto ako ngayon, madilim ang nakikita dahil sa piring sa mga mata ko. Hindi ko alam kung anong oras na o kung gaano katagal ba akong nakatulog, kung nasaan ba ako o kung sino ang nagdala sa akin dito ay wala akong alam. Gusto kong sumigaw pero may panyo na nakatali sa mukha ko para pigilan ang paggalaw ng bibig ko. Gusto ko ring tumayo pero napakasikip ng hinihigaan ko habang nakatali ang dalawa kong kamay at ang mga panglakad ko. "Aray!" salitang gustong kumawala pero walang madadaanan matapos mapatalon ang madilim kong kinalalagyan. Pakiramdam ko nasa isang kotse ako o kung anong sasakyan. "Tulungan niyo ako." sigaw ng isip ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Gelo, puntahan niyo ako ni Reden. May sasabihin ako." kalakip nito ang pangalan ng ospital at room number para kay Gelo. Ito lang ang sinabi ni Ed sa sulat, malamang dahil pribado ang pag-uusapan nila at baka mabasa ni Tina ito kaya personal na lamang silang pinapapunta ni Ed.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Huwag na nating sisihin si Naida." mahinang sabi ni Gelo at naupo na sa kanyang upuan. Parang sunud-sunuran lang si Reden dito at umupo na rin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ano'ng balak mo Ed?" tanong ni Gelo sa sarili.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dumating ang hapon at agad na umalis si Gelo kasama si Reden para puntahan si Ed.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Den, hindi ka ba nagtataka?" ani Gelo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Huh? Saan? Ah! Kay Naida? Oo naman lagi nga-"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi. Kay Ed." putol ni Gelo sa sinasabi ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Anong meron kay Ed?" taka namang tanong ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Bakit niya tayo pinapabisita sa kanya."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ha?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Wala. Bobo mo."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mabuti na ang bobo kaysa tanga." bawi naman ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nakarating na sila ng ospital at hinanap ang Room 201.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Eto siguro `yon." sabi ni Reden at tumapat sa 201.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Natural! 201 nga eh. Bobo!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Binuksan na ni Reden ang pinto. "Bobo ka talaga. Bakit hindi ka kumatok." sabi ni Gelo sabay batok dito. Bungisngis lang ang sagot ni Reden at kamot ng ulo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oh kaibigan ba kayo ni Ed?" tanong ni Aling Rina.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> sa dalawa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ah opo. Mano po." magalang na sabi ni Gelo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige sige. Pakiramdam ko ang tanda ko na."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi naman po. Mukha kayong 35." sabat ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"35 nga ako."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Haha. Magaling pala akong manghula." yabang ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Chamba." bulong nito. "Ed, bakit mo kami pinapunta?" ani Gelo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"O sige. Bibili ako ng mamimiryenda." sabi ni Aling Rina at lumabas.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige po." sagot naman ni Reden. Napansin niyang nakatingin sa kanya ang dalawa. "Baket?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sinenyas ni Ed ang papel at bolpen sa katabing mesa. Naintindihan naman ito ni Gelo pero kung si Reden baka hindi. Inabot ito ni Gelo at nagsimulang magsulat si Ed.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi siya nagpaligoy-ligoy. "Gusto kong kidnapin niyo si Naida."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Gulat ang dalawa nang mabasa ang gustong sabihin ni Ed. "Pero bakit?" tanong ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kasalanan niya kung bakit ako nagkaganito." at itinuro ang benda sa mukha at nagdrawing ng mukha na pwedeng idescribe ang itsura niya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mulat na mulat ang mata ni Gelo bago siya kalabitin ni Ed para sa susunod na instruction. "Hindi niyo naman siya papatayin. Iiwan niyo lang siya sa Kalye 19 ng 11pm."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Parang gano'n na rin `yon." sabi ni Gelo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kung hindi natin gagawin `yon baka magdala pa siya ng iba pang tao doon at mamatay."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Biglang naalala ni Gelo ang mga sinabi niya kanina. Tama nga kaya ang hinala niya? Kung gano'n kailangan niyang iligtas ang buhay nila.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige." nakayukong sagot ni Gelo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Gagawin talaga natin Lo?" tanong ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kung gusto mo ng mamatay, hayaan natin siyang mabuhay." singit ng papel ni Ed sa mukha ni Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"May plano na `ko. Sa makalawa o kaya bukas ay dadalaw dito si Naida, syempre kasama si Tina at kayo. Alam kong binawalan siyang bumisita sa akin pero gagawin pa rin niya kaya `yun ang chance niyo. Kunin niyo siya `pag pauwi na siya at mag-isa na lang. Siya mismo ang gagawa ng paraan para lumapit sa patibong natin."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nga pala, para hindi kayo mapahamak. Kapag may nagtanong sa inyo na babae kung maganda ba siya, ang isasagot ninyo ay medyo. Pagkatapos no'n, tumakas na kayo. Delikado ang babaeng `yun, may takip ang mukha niya. Dalin niyo ang papel na ito at sunugin para walang bakas ng pinag-usapan natin. Tandaan niyo, para sa lahat to."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi lamang umiimik ang dalawa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi ko kayo hahayaang mapahamak, magtiwala lang kayo. Alam ko Reden may kotse ka, pwede nating gamitin `yun basta siguraduhin niyo na walang makakakita sa inyo. Gelo, iwanan niyo siya sa Kalye 19 na nakatakip ang bibig at nakatali ang paa at kamay pero nakakakita kaya kailangan niyong takpan ang mga mukha niyo. Gaya ng sinabi ko kanina, 11pm dapat ang oras para sigurado. Kayo na ang bahala, nasa inyo ang kaligtasan ng lahat."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige. Una na kami." sabi ni Gelo kay Ed. Tumango lamang si Ed at nilamukos ni Gelo ang mga papel na ginamit ni Ed sa pakikipag-usap at ibinulsa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oh. Magmiryenda muna kayo." sabi ni Aling Rina dala ang isang bote ng softdrinks at hamburger. Nagulat pa ang dalawa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi na po. Pauwi na rin po kami." ani Gelo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Dalhin niyo na. Hindi rin naman namin makakain `yan." ngiti nito sabay abot ng mga ito kay Reden.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sige po. Balik na lang po kami uli." sabi ni Gelo at binuksan ang pinto ng kwarto. Dito na magsisimula ang kanilang misyon.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napakatahimik ng dalawa habang naglalakad pauwi. Pawang napakalalim ng iniisip, konti na lang mabangga sa poste o kaya ay biglang mahilo dahil sa lula sa lupa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kaya ba natin?" basag ni Reden sa katahimikan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ewan ko. Pero kailangan nating gawin." sagot ni Gelo. Nakangisi naman si Reden, parang naglikot ang pag-iisip nito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi nila alam, pinaglalaruan lang ni Ed silang lahat. Galit na si Ed sa mundo. Nawala na siya sa katinuan pero tinatago niya ito. Gusto niyang makita ng iba na normal siya. "Madami talagang mga tao na hindi na kailangang mabuhay at may mga tao ring hindi nararapat pang mabuhay, `di ba Mica?" sabi ng isip ni Ed paglabas ng dalawa sa ospital. Tuluyan na siyang nademomnyo ng mapaghiganting kaluluwa, ito marahil ang maaring mangyari kapag nabahiran ka ng kalawang mula sa gunting ni Mica na nababalot ng tuyong dugo. Dugo ng iba't-ibang tao. Napakahina ng pananampalataya ni Ed kaya siya nadali. Ngayon bihag na siya ng babae at maaring maging alay para sa marami pero bago siya mawala ay isasama niya si Naida, ang salarin at pasimuno ng mga pangyayaring ito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tumigil ang sinasakyan ko pero wala akong makita, nakalimutan ko nakapiring pala ako. May nagbukas ng pinto at nagsara, ngayon alam ko na na kotse nga ito. Napakatahimik. Walang ingay na maririnig kundi ang mga yabag napapalapit sa kinaroroonan ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">May humawak sa katawan ko at pinasan ako sa balikat niya. Nagpupumiglas ako pero hindi ako binibitawan, parang inilalayo ako sa kinaroroonan ng kotse. Nakakapagod ang magpumiglas, lalo lang humihigpit ang hawak niya sa akin na bahagya pang dumidiin sa pwetan ko. Wala akong magawa, kulang ang lakas ko pero hindi ako tumigil sa pagpalag hanggang sa binitiwan ako sa isang mabatong lugar. Napakasakit ng katawan ko at parang ngalay ang balakang at likod ko sa pagkakabaluktot at sa pagpasan sa akin. Nagsasalita ako, "Nasaan ako? Sino kayo? Anong kailangan niyo sa`kin? Pakawalan niyo ako. Please." ito sana ang mga salitang gusto kong ilabas pero walang matinong boses ang kumakawala.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nag-umpisa akong kabahan nang may nagbukas ng blusa ko. Naihi pa ako sa suot ko dahil sa sobrang takot. Wala akong magawa dahil nakatali ang mga kamay ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naramdaman kong tinatanggal ang piring sa mga mata ko. Nagmulat ako pero parang sobrang dilim pa rin. Maya-maya ay nakarecover na ang mga mata ko at nakakita ng konting puno. Ano?! Bakit nila ako dinala sa Kalye 19?! Hindi ako pwedeng magkamali, Kalye 19 ito at gabi na. Nagpalinga-linga ako, nakita ko ang dalawang lalake. Ang isa sa kanila ay humawak sa dibdib ko pero agad siyang sinaway ng kasama niya. Hindi sila gumagawa ng hindi karapat-dapat na tunog. Kita kong umiling lamang ang isa habang makitang nakahiga ako at pilit itinatago ang aking sarili.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hoy! Ano'ng ginagawa niyo dyan?!" sigaw ng isa pang lalake at tahol ng isang aso ang narinig ko kasunod nito ang pagtakbo ng dalawang lalake.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"George?" sabi ng isip ko. Ililigtas nanaman niya ako.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Naida?" sabi ni George pero nakatingin lamang siya sa'kin pati si Rex. "Pasensya na hindi kita matutulungan ngayon."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Taka ang mukha ko sa sinabi niya. Paano? Bakit?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bakit?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bakit?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Paulit-ulit na mga salita sa isip ko. Sinubukan niya akong hawakan pero tumagos lang ang kamay niya sa'kin. Napatingin ako sa kanya at nag-umpisang tumulo ang luha. Marahil ito ang panahon kung kailan mahina siya. Ano na ang gagawin ko ngayon?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pero `wag kang mag-aalala, hindi ako aalis sa tabi mo." napalunok ako sa sinabi niya. Parang nagagalak ako sa sitwasyon ngayon kahit alam kong hindi ito dapat. Nasaan si Ed ngayong kailangan ko siya?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Si Ed ang dahilan kung bakit ka nandito." sabi niya. Paanong-</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naputol ang pag-iisip ko nang makitang palapit sa akin ang isang babae. Isang pamilyar na babae. Napamulagat ako dahilan para mapalingon si George. Papalapit na si Mica sa amin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mica! Please huwag ka nang manggugulo." sabi ni George habang hinarangan si Mica. Wala akong magawa kundi manood.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tinignan lang siya ni Mica. "Maganda ba ako?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ilang beses na kitang kinakausap pero bakit hindi ka matahimik? Ano pa ba ang kailangan mo?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Maganda ba ako?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Alam mo ang sagot dyan Mica!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Maganda ba ako?" at inalis niya ang maskarang nakatakip sa mukha.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mica! Kailangan mo ng matahimik! Tapos na ang buhay mo pati ang buhay ng mahal mo! Pero hindi lahat ng tao kagaya niya na kayang manakit ng babaeng katulad mo! Please Mica, hindi lahat ng tao kailangan mong patayin dahil may mga taong nabubuhay dito para sa mahal nila! Para sa pamilya! Para sa asawa at anak! Mica!!!" sabi ni George na parang gustong pumatak ng luha. Niyugyog niya si Mica baka sakaling magising ito sa mundong ginawa niya para sa sarili.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Maganda ba ako?" sagot na tanong nito at ihinilig ang ulo na parang walang naiintindihan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mica! Noon pa mahal ko na si Naida pero bata pa kami kaya hindi ko alam ang pakiramdam na 'yun. Lagi kaming naglalaro, masaya kami noon pero dahil kinausap kita, napatay mo ako. Hindi ko sinasabing pinatay mo ako dahil alam ko na ng kwento mo, hindi mo gustong pumatay, nadepress ka lang Mica. Lagi ko siyang binabantayan mula noong mapatay mo ako. Kailangan na nating magpahinga Mica." nagulat ako sa mga rebelasyon ni George. Kung buhay lang sana siya. Sana masaya kaming naglalaro mula noon hanggang ngayon dahil may gusto rin ako sa kanya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Maganda ba ako?" pagkasabi nito ay iwinasiwas niya ang hawak na gunting para masaksak si George sa leeg pero tumagos lamang ito. Hindi pa siya tumigil at isa pang saksak sa dibdib ni George pero hindi ito iniinda ng nakayukong si George.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mica... Tama na... Pakawalan mo na ang sarili mo..." sabi ni George habang patuloy siyang sinasaksak ni Mica. Ewan ko lang kung bakit ganito si Mica, kahit hindi na nasasaktan ang target niya ay patuloy pa niya itong sinasaktan. Gustong iparanas ni Mica ang sakit na naranasan niya. Kahit kanino kaya kahit si George na patay na ay gusto niyang saktan ng pisikal.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bigla na lang tumigil si Mica sa ginagawa siguro dahil ang inaasahan niya ay patay na ang kanyang sinasaksak. Para akong kiti-kiti na naglikot nang makita kong papunta siya sa akin pero hindi ako umaalis sa kinalalagyan ko. "George, tulungan mo ako." pilit kong pinapadala sa kanya ang mensahe ko gamit ang isip ko kung sakaling makakagamit ako ng mental telepathy.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Malapit na si Mica sa'kin. Ano na ang gagawin ko? Kung tatanungin niya ako at hindi ako makasagot, papatayin kaya niya ako? Nakabusal pa rin ang bibig ko, hindi ko masasabi ang tamang sagot, hindi ako makakasagot! Paano na? Mamamatay na ba ako? Nanginginig ang katawan ko sa takot, natataranta na ako sa pag-iisip, hindi na gumagana ng mabuti ang isip ko. Paano na? Ano na ang gagawin ko? May makakatulong pa ba sa'kin?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Lalo na akong nanginig at nagpanic nang tanungin na ako ni Mica, "Maganda ba ako?" </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ano na? Ano na? Ano na? Pati ang isip ko nakagawa na rin ng paulit-ulit na tanong dahil hindi ako makasagot sa paulit-ulit niyang tanong. Ganito na ba ako mamamatay? Nakatali, nakabusal ang bibig at `walang magawa?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"George..." bulong ng damdamin ko matapos maramdaman ang yakap niya. Oo naramdaman ko. Tumatagos ang ibang parteng magkadikit kami pero nararamdaman ko ang lamig ng hangin sa paligid ko. Napakalapit namin ngayon sa isa't-isa parang noong bata kami. Noong naghahabulan kami. Noong binaril ako ng sago gamit ang straw. Noong tinulak ko siya sa bakuran nila. Noong binigyan niya ako ng kwentas ng santan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napatigil ako sa pag-aalaala ng nakaraan nang makaramdam ako ng saksak sa dibdib ko. Dahan-dahan kong tinignan ito. Kita kong tumagos ang saksak sa katawan ni George diretso sa dibdib ko. Nag-uunahang makalabas ang pulang likido mula rito, napakabilis nila, napakamapusok, at nagtutulakan. Pakiramdam ko nakasara ang pinto palabas kung saan nagkastampede sa daan. Napakakirot lalo na noong bumukas na ang pinto, hinila ni Mica ang gunting na naksaksak sa'kin.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nakita ko sa mukha ni Mica na malungkot siya. Hindi siya nakangisi na nanlilisik ang mata gaya noong una namin siyang nakita ni Ed. Binaling ko ang tingin kay George na nakayakap pa rin sa'kin. Nakayuko siya, hindi ko makita ang mukha. May emosyon ba ang kaluluwa? Kung meron, ramdam kong malungkot din siya. Nararamdaman ko ang paghina ng katawan ko. Bakit parang walang hangin? Parang may kung sinong pinipilit akong pumikit. "Napakadilim, George..." sabi ng isip ko. Bago ko namalayan, nakapikit na pala ako. Ramdam kong bumabagal ang pagtibok ng puso ko pati ng paghinga ko. Sumisikip ang baga ko at hindi ko na maramdaman ang dibdib ko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: large;"><b>..the end..</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Epilogue</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Magkasama na kami ni George. Parang nasa isang kwarto ako na puro pangyayari sa mundo ang nakikita ko.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa harapan namin, nakikita ko ang katawan kong duguan sa lupa.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Si Mica, nasa tabi ko.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ano'ng ginagawa niya?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napaluhod siya.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Umiiyak ba siya?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Parang nga.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Patawad sa lahat." sabi ni Mica habang lumilingon sa akin.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Unti-unti siyang nawawala.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naglaho na siya.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi na raw siya babalik sabi ni George.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa kaliwa, si Ed.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tumatawa. Katabi si Aling Rina na umiiyak.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Katabi ang isang nurse tinuturukan siya ng gamot.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagwawala siya.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bakit?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nabaliw daw siya sabi ni George. Siguro sa trauma.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa likod, sina Gelo at Reden.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naaksidente, bumangga sa truck sa highway.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa kanan, ang pamilya ko.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi pa nila alam ang nangyari sa akin. Sigurado akong malulungkot sila. Ayoko pa silang iwan pero nangyari na ang lahat. Wala na ako, `di ba?</span><br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
</div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-12923758567784571362013-08-05T05:07:00.000-07:002013-08-05T05:07:55.857-07:00Si Loonie Langgam at ang Modernong Teknolohiya<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/379965_408820239216057_1565480834_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" height="320" src="https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/379965_408820239216057_1565480834_n.jpg" width="240" /></span></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tag-ulan nanaman at namimili nanaman ang mga tao ng ipapangalan sa mga bagyong darating. Kung pwede lang ay mga pangalan ng mga kinamumuhian nilang pulitiko ang mga ibibigay nilang mga pangalan." Inaaccess ngayon ng isang tao ang kanyang bagong computer at inaabangan ni Loonie ang balita mula sa atin, sa PAGASA nating mga tao. Hindi man nila maintindihan ang ating mga salita pero nakagawa ng paraan si Loonie kung paano maiintindihan ito ng kanyang kapwa langgam. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span></div>
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Si Loonie ay isang matalinong langgam, siya ang unang nakaimbento ng unang computer para sa mga langgam. Gawa lang ito sa kanyang pinag-tagpi-tagping kusot ng bakal na masipag niyang inipon sa garahe na kanyang tinitirhan. Siya ay maituturing na imbentor ng mga langgam. Nakakagawa siya ng mga simple machines gaya ng pulley at levers para makatulong sa kanyang kapwa langgam. Sa edad na 40 days ay kilala na siya sa kanilang kolonya na pinakamatalinong langgam na nabuhay, pinakamasipag siya noong kabataan niya at hindi maitatagong may angking kasikatan sa mga babaeng langgam.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Namulat siya sa kanyang katalinuhan noong may nakita siyang mansanas sa gitna ng tubig at palutang-lutang. "Makakagat lang ako sa mansanas na ito, naku! Masaya na ako." sabi nya noon sa sarili. Tumingin siya sa paligid at nakakita ng isang dahon. Idinikit niya ang isa pang dahon dito gamit ang pagkagat sa mga ito. Kung titignan mo ay nakagawa siya ng isang bangka na may layag. Kinokontrol niya ang dahon para sumabay sa ihip ng hangin palapit sa mansanas. Nakita siya ng ibang mga langgam at binalaan.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oy! Ikamamatay mo yan! Tulungan natin!" wika ng kaibigan niyang si Abra.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngunit pawang nakatitig lamang ang kanyang mga kasama sa ginagawang pagkontrol ni Loonie sa bangka. "Napakatapang niya at paano niya nagawa yan?" tanong ng isa.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi ko alam, hindi na kasi ako lumalapit sa tubig mula noong namatay ang mga kasama ko dahil naabutan kami ng rumaragasang tubig sa kanal."</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sumikat si Loonie noon at gumawa ng maraming bangka. Tinuruan niya kung paano gamitin ito at sa kanilang kolonya ay bihira ang namamatay dahil sa rumaragasang tubig. Noong minsan ay naipit ang kanyang mga kaibigan kasama si Abra sa kanilang imbakan ng pagkain habang pumapasok ang tubig. "Loonie! Tulungan mo kami!" tawag ni Abra habang unti-unting pinapanood ang pagtaas ng tubig. "O mahal kong Buko Girl, mukhang katapusan ko na. Hindi na yata tayo magkikita ulit." sabi niya habang ang iba niyang mga kasama ay unti-unti nang inaanod ng tubig. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngunit bago pa mahuli ang lahat ay isang buhok ng mais ang nahulog mula sa itaas. Unahan lahat sa pagkapit rito hanggang sa makalabas na ang lahat. Konti lang ang namatay sa kanila at naiwasan ang maraming nasawi. Mula noong ginawan ng mga pulley, at mga push cart ang kanilang imbakan para hindi malagay sa panganib ang kapwa niya, mas napapadali pa ang kanilang trabaho. Hindi na rin napapagod ang mga langgam sa kanilang lugar, at malaki ang pasasalamat nila kay Loonie.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">At dahil sa itinuturing na bayani si Loonie ng kanilang kolonya, hindi maiiwasang mapag-usapan siya nga mga kababaihan. "Uy, sana pansinin ako ni Loonie para naman balang araw kapag reyna na ako, siya ang magiging hari ko." wika ng isang dilag.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ikaw Denise? `Wag mong sabihing hindi mo pinangarap maging asawa si Loonie. Bagay naman kayo eh." sagot ng isa nilang kasama.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ok lang din." tipid niyang sagot. Lingid sa kaalaman ng lahat, si Denise ang nag-iisang babaeng langgam ang ikinikilig ng mga antena ni Loonie.Kapag nakikita niya si Denise ay parang nabubuhol ang anim niyang mga paa. Hindi siya makakilos at parang pulot pukyutan sa tamis ang kanyang panlasa. Makalalglag ngipin nga naman kasi ang kagandahan ni Denise. Napakaraming nagkakagusto sa kanya at lagi siyang sinasabayan sa paglalakad.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">May isang pagkakataon na nastranded siya at ang kanyang kasama sa isang puno ng mangga. Hindi makaalis doon si Denise dahil tumataas na ang tubig at may taong may dalang insecticide ang papalapit. Napakalakas ng kabog ng dibdib ni Denise ng mga panahong iyon. Nag-umpisang ihanda ng tao ang pag-spray ng insecticide at napasigaw na lang si Denise, "Loonie! Tulungan mo `ko!" isa-isang bumagsak ang kanyang mga kasama habang kita ng mga mata niya kung paano indahin nito ang kanilang naaamoy.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi na niya kaya pang pigilin ang kanyang hininga nang dumating si Loonie. Matapang niyang tinalon ang tao at kinagat sa bahaging hindi niya nanaising makagat. "Sige lang! Kaya niyo yan!" sigaw ni Loonie habang tumatakbo palapit kay Denise. Agad niya itong binuhat at inilayo.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pagmulat ng mga mata ni Denise ay nasa kanilang imbakan siya nahiga. "Hindi man lang ako nakapagpasalamat kay Loonie." sabi nya sa sarili nang bumalik sa alaala ang mga pangyayari.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngunit sa lahat ng mabuting gawain ay may masama ring epekto ang kanyang mga imbensyon. May iilang langgam ang natutulog na lang at inaasa na lang sa kanilang kagamitan ang paghahakot ng pagkain. May mga iilan rin na ginagamit ito para manloko at manamantala. Marami na rin sa kanila ang hindi man lang kayang magbuhat ng isang butil ng bigas, iaasa ito sa kanilang kagamitan.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mayroong panahon noong sinusubukan ni Loonie na gumawa ng computer. Buong araw siyang nakakulong sa kanyang kwarto at walang ibang inatupag kundi ito. Hindi na rin siya nag-iimbak ng kanyang pagkain. Hindi na siya halos natutulog. Ilang linggo rin siyang ganito, hanggang sa dumating ang isang pagsubok na susukatin ang kanyang abilidad.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tag-ulan na muli at hindi pa natatapos ni Loonie ang kanyang computer. "Loonie! Delikado na, kailangan na nating lumikas!" sigaw ng kanyang kaibigan.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sandali na lang ito!" sagot naman niya.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mas mahalaga ang buhay mo kaysa diyan! Halika na! Kailangan pa nating tumulong maghakot, bilisan mo!"</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kaya niyo na yan!" pabalang na sagot ni Loonie habang nakakunot ang noo at tuwid na tuwid ang kanyang antena tanda na naiinis siya. Atat na atat na siyang makita at magamit ang pinakamahalagang tuklas sa lahi ng mga langgam. Alam niyang kapag nagawa niya ito ay maaring simula na ito na kanilang paghahari sa lupa at mas mapapadali ang kanilang mga trabaho lalo na kapag mga ganitong tag-ulan. Pero...</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nagbago ka na Loonie..." pailing na umalis si Abra. Sa kanyang paglabas ay nakita niyang inaanod na ang kanilang mga kasama, mga bata, mga itlog, mga kagamitan at ang kanilang mga pagkain. Patakbong palapit sa kanya si Denise. Hangos na hangos ito at basang-basa, halatang pinilit lang makaabot sa kanyang kinatatayuan ngayon.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Si Loonie?" tanong ni Denise kay Abra.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nandoon! Nakakulong pa rin sa laboratoryo niya." padiin na sagot habang itinuturo ang daan papunta sa kwarto ni Loonie gamit ang kanyang pangharap na paa. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Bakit hindi mo siya tawagin? Delikado na ang magpatuloy pa siya sa eksperimento niya." alalang sabi ni Denise.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nagbago na si Loonie..." at patakbong tinulungan ni Abra ang isang kapwa langgam na inaanod na ng tubig.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tsk!" walang magawa si Denise kundi ang puntahan si Loonie.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi pwedeng basta na lang niya iwan si Loonie. Naging kaibigan na rin niya ito at malaki ang utang na loob niya dito, hindi lamang siya kundi pati ang kanilang buong kolonya. Pagdating niya ay agad siyang kumatok. "Busy ako! Kaya niyo na yan!" sabi ni Loonie sa tonong parang nakukulitan.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Si Denise to." mahinahon niyang sabi.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pinagbuksan siya ng pinto ni Loonie, "Oh napadaan ka? Kailangan mo ng tulong?" sarkastikong sabi niya.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kailangan mo ng umalis. Kung lalabas ka, makikita mo ang sitwasyon sa labas." nakakatakot ang itsura ni Loonie. Nakangiti ito na parang nababaliw pero kailangang kumbinsihin niya ito.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi ko maaaring iwan itong imbensyon ko lalo pa't magagamit na natin ito." ngiti niya.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sa laki niyan hindi natin iyan maililikas, iwan mo na yan at gumawa na lang ng bago!"</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi talaga ito maililikas dahil nakakonekta ang mga kable nito sa taas. Konting eksperimento pa at mapeperpekto ko na ito-" napatigil sa pagsasalita si Loonie nang masampal siya ni Denise. Para siyang nagising sa isang malalim na panaginip. Pakiramdam niya ay matatanggal ang kanyang ulo sa lakas nito. Mabagal siyang tumingin muli kay Denise habang hinahaplos ng kanyang antena ang kanyang pisngi.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nagbago ka na nga. Hindi ikaw ang Loonie na nakilala ko. Naging sakim ka Loonie! Hindi na kita nakikitang tumutulong sa mga kapwa langgam na naghahakot ng pagkain. Wala ka na rin kapag may panganib na nangyayari. Hindi ka na namin nakakasama. Oo, makakabuti sa atin ang ginagawa mo at oo ikaw lang ang makakagawa niyan, pero sana huwag mo kaming kalimutan. Para sa ating lahat 'yan diba? Bakit nagpakalulong ka sa paggawa niyan? Ano ba ang kayang gawin niyan? Hindi ko man alam ang sagot, alam ko naman na importante sa ating mga langgam ang magkaisa, at magtulungan. Hindi ka na gano'n eh."</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maya-maya ay pumasok ang rumaragasang tubig sa kanilang daan. Tinangay nito si Denise, kasunod noon si Abra, at sumunod pa ang iba pang mga imbensyon niya kasama ang iba pang mga langgam. Sa harap niya mismo ito dumaan na para bang ipinamukha sa kanya na ang kanyang katalinuhan na noo'y nagagamit niya sa kabutihan ay naglalaho na. Ang natira ay ang kanyang eksperimento na maaaring makabuti at sa kabilang banda ay maaari ring makasama para sa kanila. Nakakapit si Loonie sa kanyang mga kable at tulala pa rin habang unti-unting pinupuno ng tubig ang kanyang kwarto.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tulong...!" boses ni Denise ang nagpagising kay Loonie sa kanyang pagkakatulala. At kahit na masisira ang kanyang kompyuter ay walang alinlangan niyang hinugot lahat ng kable dahil magiging dahilan ito ng pagkakuryente ng lahat. Inilayo niya lahat ng mga langgam sa tubig katulong si Abra at dali-dali niyang sinaklolohan si Denise. Buhat niya ito gamit ang kanyang dalawang paa habang nakatingin siya sa mga mata nito. "Salamat Denise." sabi niya at ihinagis ito papunta kay Abra. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Huwag na huwag kayong aapak sa tubig!" sigaw niya. Tanging siya na lamang ang nasa tubig nang tuluyang mapuno ng tubig ang kanyang kwarto. Mabilis na dumaloy ang kuryente sa mga kableng nabasa ng tubig at agad rin itong naramdaman ni Loonie. Kita niya ang pagbukas ng labi ni Denise at ang paghangos ng iba pang mga langgam. Wala na siyang naririnig. Unti-unti na ring lumalabo ang kanyang paningin. Ilang segundo lang ay nilubog na siya ng tubig at sumama sa agos nito.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Walang natirang umaandar sa mga imbensyon ni Loonie upang kanilang magamit. Balik muli sila sa panahong wala silang mga kagamitan at ang tanging pinanghahawakan nila ay ang kanilang sipag at tiyaga. Wala na ring Loonie na mag-eeksperimentong muli pero ang kanyang alaala at karanasan ay tumatatak sa puso ng bawat langgam at naikukwento nila sa susunod pang henerasyon.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Malay mo, may isang henyong langgam muli ang kanilang ipanganak. Malay mo, yung natapakan mong langgam kanina ang ama ng henyong langgam na ipinangingitlog. Magugulat na lang tayo, mayroong mga hightech na kagamitan ang mga langgam. Ang teknolohiya ay gawa ng kyuryosidad ng tao, ang malikot nating pag-iisip. Sana di tayo matulad sa mga langgam sa kwentong ito na nagbago hindi patungo sa ikauunlad ng kanilang kolonya. Kundi maging masipag tayo at gamitin ang ating talino upang pahalagahan ang mga bagay na naririrto sa mundo natin. Maraming kagaya ni Loonie ang nabubuhay sa katawan ng mga tao, nawa'y ang kanyang kasipagan at pagiging matulungin ang ating gayahin huwag ang kanyang pagiging lango sa teknolohiya.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
~<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">enD</span><br /><br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"With fame I become more and more stupid, which of course is a very common phenomenon." - Albert Einsten</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<br />Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-46893825945529843492013-08-04T13:23:00.000-07:002013-08-04T13:25:21.140-07:00Alaala<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO7E3_LWDck9rWllrJe4F9Q9rFajjXZK73REeM_OZm2uF6vzkit9jkdo5Hmiic2NqmC9nvLVX9d9zRWOIYlw_kwzZ5G7LPiw9na2yYEcDXnaejLl0KY4cI2GZ9Vc6pxHoYPPkrf64qPg/s1600/Alaala.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjO7E3_LWDck9rWllrJe4F9Q9rFajjXZK73REeM_OZm2uF6vzkit9jkdo5Hmiic2NqmC9nvLVX9d9zRWOIYlw_kwzZ5G7LPiw9na2yYEcDXnaejLl0KY4cI2GZ9Vc6pxHoYPPkrf64qPg/s320/Alaala.jpg" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Parang letchon na buhat ng isang ama ang anak niyang pasaway sa kanyang balikat. Kita sa mga mata nila na masaya sila basta kasama nila ang isa't-isa. Nakangiti ang dalawa na halatang nag-aasaran. Nasa edad sampu na siguro ang bata habang ang tatay ay nasa kulang-kulang na 40 sa itsura. Maganda pa sa isang kumekembot na tsiks ang scenariong ito para sa akin habang naglalakad ako pauwi.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Parang nakita kong nakatingin si tatay sa `di kalayuan. Baka guni-guni ko lang yun dahil naalala ko siya. Kamusta na kaya siya sa bahay? Sana hindi siya naiinip habang wala pa ako. Hindi ko malilimutan kung gaano ako kakilalang-kilala ni tatay. Minsan kapag nakangiti ako sa kanya alam niya kung alin ang peke sa tunay. Alam niya kapag may problema ako. Sa mga panahong pinaniniwala ko ang ibang tao na masaya ako, bigla niya akong lalapitan at tatanungin kung ano ang problema ko. Mas kilala pa nga niya ako kaysa sa pagkakakilala ko sa sarili ko. May pagkakataon rin noong nagkaroon ako ng girlfriend, alam niyang hindi ko talaga ito mahal at nachachallenge lang ako pero 'di ako naniwala, alam kong mahal na mahal ko ang girlfriend ko. Isang taon akong nabuhay sa kasinungalingan, tama pala si tatay. Sabi niya, wala ng iba pang makakakilala sa isang tao kundi ang kanyang magulang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pinasan ka na ba ng ama mo sa balikat niya? Ito ang alaala ng isang ama sa kanyang anak. Kaya ka ring pasanin ng iyong ina pero iba kapag balikat ni tatay ang pumapasan sa akin. Pakiramdam ko napakataas na ng kinalalagyan ko. Pakiramdam ko ako na ang pinakamatangkad na tao. Pakiramdam ko matatag ang pamamalagi ko sa itaas. Sa mga panahong hindi mo makita ang dinadaanan mo o ang nasa harapan mo, nandyan si tatay nahanda kang pasanin sa balikat niya at ipakita sa'yo ang hinaharap na nais mong makita. Tutulungan at aalalayan ka niyang umabot sa tamang taas na kailangan mo para hindi ka naman sumobra at maging mapagmataas. Parang gusto ko tuloy magpapasan muli kay tatay, kaso malaki na ako, nakakahiya na at mabigat na ako.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nawawala nanaman si tatay. Nakikipagtaguan nanaman yata siya kay nanay. Nakakainis na ito ang laging nangyayari pag-uwi ko galing sa eskwela. Tumalikod ka lang kasi, mawawala na siya. May sakit si tatay na isang uri ng demensya, may isang oras ng araw ng nakaraan ang lagi niyang nauulit maalala. Marahil dahil tumatanda na rin siya pero kapag ako naman ang kasama ni tatay, hindi naman siya nawawala. Bakit ba kasi siya iniiwan ni nanay? Alam na niyang nasa ganito siyang sitwasyon, bibigyan pa niya ng pagkakataong mawala sa paningin niya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Isang natural na reaksyon ko ang ibato ang bag ko sa kama at lumabas ng bahay upang hanapin si tatay. Halos araw-araw ko na itong ginagawa at hindi pa nga ako nakakapagbihis man lang. Hinarang ako ng imahinasyon ko na sumilip muna sa salamin bago lumabas. Umarte na rin ako ngayong teenager na ako, baka nagulo ang buhok ko o may mantsa o lukot ang damit ko pero may iba akong nakita. Nakita ko si tatay sa likuran ko na inayos ang bag ko na ihinagis kanina.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nandyan lang pala-" nahimasmasan ako nang mapagtanto na sarado ang pinto, paano siya makakapasok ng hindi ko napapansin gayong nasa tabi lang ng salamin ang pintuan? Mabilis akong lumingon pero walang alikabok ang gumalaw sa posisyon pwera sa aking bag. Naayos ito ng pagkakalagay pero wala ni isang bakas ni tatay. Paanong...?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Oy! Ben! Hanapin mo nga muna ang tatay mo!" sigaw ni nanay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi na niya kailangan pang sumigaw. Napatigil lang ako saglit, lalabas na dapat ako. Baka imahinasyon ko lang 'yon... Pero imposible eh.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dali-dali akong tumakbo papalabas ng daan. Buti na lang at hindi na ako pinahirapan ni tatay dahil patawid na siya at nakangiti sa akin nang masulyapan ko. Pagdaan ng isang jeep, wala si tatay sa kinatatayuan niya kanina. Nawala rin ang ngiting sumilip lang sandali sa mga labi ko. Napalitan ng pangingilabot dahil pangalawang beses na ito sa maiksing panahon lamang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ilang minuto rin akong tumitingin sa kaliwa at kanan bago tumawid nang marinig ko ang boses ni nanay. "Nakita mo na ba siya?" tanong ni nanay mula sa likuran ko. Nilingon ko siya, sasagot sana ako pero muli siyang nagsalita. "Ayan na pala siya eh. Aaaaaaaaaaaayyyy!!!" tili niya kasabay ng isang kalabog na nagpabalik sa ulo ko sa pagtingin sa daan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kita ko ang pagsugod ni nanay sa nakaparadang van. Bakit? Napatingin ako sa mamang nakahiga sa gitna ng daan. Ilang segundo matapos tumakbo ni nanay ay sumunod ako na may hindi mapigilang patak ng luha sa mga mata. "`Tay..." hindi siya sumasagot. Inalog ko ang katawan niya pero parang lantang gulay lamang siya. Hindi pwede `to!</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Alam mo ba ang pakiramdam ng namatayan ng minamahal? Tagusan sa puso ang tinik na pati ang kaluluwa mo ay parang natusok ng thumbtacks at konting galaw lang ay masakit. Sa lahat pala ng pagkakataon isa lang ang dahilan ng paglabas o pagtakas ni tatay. Ito ay ang alaala noong ginabi akong umuwi noong sampung taong gulang pa lamang ako. Naglalaro lang ako noon pero nang makita niya ako, hindi man lang niya ako pinagalitan, bagkus, niyakap lang ako ng sobrang higpit. Hanap pala siya ng hanap sa akin. Kaya pala kapag wala ako saka lang din siya nawawala. Bakit hindi ko man lang alam? Bakit hindi ko man lang naisip? Bakit hindi nila sinasabi sa'kin? Bakit hindi niya sinasabi sa'kin? Bakit kailangan pa niya akong hanapin? Bakit araw-araw na lang siyang ganito? Bakit gano'n siya mag-alala sa'kin? Bakit siya nagpakita bago siya mawala? Bakit nakangiti pa rin siya sa kanyang kabaong habang kami rito ay umiiyak? Bakit hindi na niya ako naririnig ngayong sasabihin kong mahal na mahal ko siya? Bakit hindi na niya ako pinapansin? Hindi na ba niya ako papasanin? Bakit hindi niya ako pinagalitan noon? Bakit kailangang mangyari ito ngayon? Bakit?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~enD</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-82347525350848534622013-07-29T06:00:00.002-07:002013-07-29T06:02:01.383-07:00Umuuga Ang Kama Last Chapter<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Epilogue</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Gulat ang maraming tao nang makita si Anjo sa wheel chair suot ang barong sa gitna ng simbahan. Ang concept ng kasal ay surprise, ang groom ay maghihintay agad sa simbahan bago pa dumating ang lahat. Hindi man lang nila malapitan si Anjo upang tanungin, maging ang mga magulang niya ay hindi na rin lumapit. Kita naman kasi sa mga mata ni Anjo ang saya, ligaya at kagalakan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Unti-unti nang napupuno ang simbahan at malapit na ring mag-umpisa ang kasal.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ilang linggo rin ang lumipas matapos matahimik ang lahat. Itinakbo silang dalawa ng isang ambulansya mula sa bahay nina Benjie at pilit nagrekober si Anjo habang si Arianne ay nawalan ng malay ng higit sa isang araw.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nakapag-usap kami ng sandali ni Marielle." wika ni Arianne habang nakangiti.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ano'ng sabi niya?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Gusto lang raw niyang malaman mo ang nararamdaman niya."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Gano'n." Anjo felt really guilty. Buong buhay ng isang babae ay sa kanya umiikot ng hindi man lang niya nalalaman.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ang itanong mo kung ano ang sinabi ko sa kanya." singit ni Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ok. Ano ba ang sinabi mo sa kanya?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Gumalaw ang mga labi ni Arianne pero walang boses. Ngumiti siya at pati si Anjo. Hinawakan ni Anjo ang kamay ni Arianne at hinalikan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mahal na mahal rin kita." sagot ni Anjo. Love is in the hospital. Love is in the air.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pero tinanong niya ako ng napakahirap na tanong." sabi uli ni Arianne habang nakatitig sa mga mata ni Anjo. Ang mga titig nila ay parang garden ng bulaklak, napakatingkad at nakakaakit. Nakakarelax at nakaka-inlove. Sweet and caring. Parang lahat ng dapat iparamdam na pagmamahal ay naipaparamdam nila sa isa't-isa sa pamamagitan lamang ng mga titig na iyon.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ano naman 'yun?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ano raw ba ang pag-ibig?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Walang sagot ang dalawa kundi isang napakatamis na halik. Matamis na parang lahat ng pangungulila at pagsubok na dinaanan nila ay magagamot nito. It's just so perfect. I just can't describe it. I just can't.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pagtunog ng dambana ay yun din ang paglabas ni Arianne mula sa bridal car. Diretso ang tingin niya sa mga mata ng kasintahan, o mas tama na tawaging asawa? Kahit na malayo pa lamang ay walang multo o kaluluwa na nakaharang sa kanilang mga titig. Mga titig na kagaya ng araw-araw nilang pagpaparamdam ng puso ng bawat isa sa kanila.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mabagal na naglakad si Arianne sa pulang karpet kagaya ng karpet sa bahay nila Marielle at Benjie. Kasabay ng tugtog ang bawat hakbang ni Arianne na parang sinusulit ang mga oras ng araw na ito. Ngunit sa ayaw at sa gusto nila, ang araw na ito ay matatapos rin at ang kinabukasan ay panibagong pahina ng libro. Ang sususnod na pahina ng kanilang libro ay ang buhay nila magkasama, mag-asawa, habambuhay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pretty." single word na nasabi ni Anjo nang makita si Arianne sa kanyang harapan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sabi ko na nga ba mauubusan ka ng salita ngayong kasal natin eh." sabi ni Arianne sabay kapit sa braso ni Anjo. Palakpakan ang mga tao, halatang excited ang lahat.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Love is pretty." sabi ni Anjo habang nakaharap sa altar at nakangiti. Nilingon siya ni Arianne na namumuo ang luha sa mga mata. "Tinanong mo ako kung ano nga ba ang pag-ibig?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">".." tumango lamang si Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ang pag-ibig ay napakaganda. Napakagandang pakiramdam, napakagandang tanawin, napakagandang pangyayari, at napakagandang karanasan. Kagaya mo, napakaganda." gusto ng hampasin ni Arianne si Anjo sa sobrang kilig na nararamdaman.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Love is unconditional, kahit kamatayan hindi tayo napaghiwalay. Love is blind, noong mga oras na boses mo lang ang naririnig ko, pag-ibig ang naging mata ko patungo sa'yo. Love is sacrifice, ihaharang ko ang buhay ko para lang mailigtas ka. Love is-" pinigilan na ni Arianne si Anjo dahil baka maihi siya sa sobrang kilig at baka hindi na sila makapagsimula pa ng seremonya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ang mga katagang hinihintay na lamang ng mga tao ay ang pagsang-ayon ng dalawa. Ang mahiwagang mga salita na makakapagpaisa sa dalawang taong nagmamahalan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Yes Father." </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Yes."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa loob ng kwarto ay umuuga ang kama sa sobrang bilis at lakas ng ritmo ng mag-asawa. Wala ng alangan pa ang dalawa sa lahat ng kanilang ginagawa. Hindi na nila kailangan pang mag-ingat pa dahil sasadyain na nilang bumuo ng pamilya. Hindi na rin sila kinakabahan na baka umuga muli mag-isa ang kama nila. Ilang buwan rin ang lumipas mula noong hindi na sila ginambala pa ni Marielle, sinulit nila itong panahon na ito para makapagpahinga at makapaghanda sa araw na ito, ang kanilang kasal. Impit na hiyaw pa rin ang pumupuno sa kwarto at tunog ng nagsasalpukang laman.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pretty..." sabi ni Anjo habang nakaibabaw sa kanya si Arianne at hawak ang kanyang buhok. Kahit na madilim ay maliwanag pa rin sa kanilang mga puso ang kanilang ginagawa. Kita ni Anjo kung paano kumilos si Arianne at kung paano siya umindayog sa kanyang katawan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pahinga muna." wika ni Anjo at pumunta ng CR.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Naaalala ni Arianne noong una nilang ginawa ito dito rin sa kamang ito. Kung ano ang pakiramdam, ang sensasyon nito at ang ligayang hatid nito. Mas masarap pa ngayon dahil sa malaya sila sa kanilang ginagawa at walang pumipigil. Mas tama rin ito pero bigla niyang naalala ang kusang pag-uga ng kanyang kama noon. Ang dampi ng malamig na bagay sa kanyang kamay. Pati ang haplos sa kanyang mga paa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maya-maya pa ay pakiramadam niya ay umuuga ang kama. Lumilindol? Hindi. Nakikiramdam siya. Hindi tumitigil ang pag-uga kundi lumalakas pa lalo. Nagpanic na siya at bumangon. "Aaaaaaaaaaahhhh!!!" sigaw niya nang makita ang mukha ni Anjo na hawak ang dulo ng kama at inuuga ito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"I hate you! I hate you!" hampas nito sa dibdib ni Anjo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Don't be scared. I'm right here, always. Right by your side, forever." sabi ni Anjo sa malambing na tono. Muling naglapat ang mga labi nila and nothing can break their vows, even earthquakes, nor ghosts, niether death.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~enD</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-39606904903976636512013-07-29T05:54:00.002-07:002013-07-29T06:03:11.408-07:00Umuuga Ang Kama 17<br />
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br /></b></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/486829_504818786251189_1156837883_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="155" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/486829_504818786251189_1156837883_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br /></b></span>
<b style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Chapter 17</b><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Arianne!!!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nasaan ka?!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Sumagot ka!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Marielle! 'Wag mo siyang idamay!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kung ako ang gusto mo, ako na lang ang kunin mo! Pakiusap! `Wag si Arianne!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mga boses na naririnig ni Arianne mula sa kawalan. Nagpalinga-linga siya na parang hinahanap kung saan siya naroroon. Kita mo sa mga mata niya ang takot, lungkot at pagkagulat. Takot dahil wala siyang makita kung hindi kadiliman, lungkot dahil nahahaplos ni Anjo ang puso niya at nangunuglila siya rito, pagkagulat dahil hindi niya alam kung nasaan na siya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sinusubukan niyang magsalita pero walang boses ang lumalabas sa kanyang labi, bumubukas ito pero walang tunog ang nabubuo. Gusto niyang sagutin si Anjo at humingi ng tulong dito. Gusto niyang magpakita pero hindi niya alam kung saan siya pupunta. Gusto niyang makalabas pero hindi niya alam kung saan ang daan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Pag-ibig." sabi ni Marielle kaya napatingin si Arianne kung saan nanggaling ang boses.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi siya makasagot. Gusto niyang sabihin dito na palayain na siya at `wag sasaktan si Anjo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Ano ba ang pag-ibig?" kita ni Arianne ang mukha ni Marielle. Ito ang normal niyang itsura noong panahon bago siya mamatay. Mahaba ang buhok, makinis at maputing kutis, matangos na ilong, ngunit malungkot ang mga mata. Marahan itong nakatingin kay Arianne habang humahakbang palapit dito. Tatakbo sana siya ngunit nang lumingon siya ay naroon na si Marielle sa harap ng kanyang mukha.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nakanganga lamang si Arianne dahil walang boses ang lumalabas mula sa kanyang pagsigaw. Nagbago ang matino niyang itsura, naging nakakatakot ang mga mata niya at kita ang laman pati ang tumutulong dugo sa kanyang sugat sa mukha.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hinawakan ni Marielle ang noo ni Arianne at doon mismo ay naging mahinahon siya. Para siyang nanonood ng pelikula, kita niya ang pangyayari sa mga mata ni Marielle kung paano niya sulyapan si Anjo noon, kung ano ang mga nangyayari sa kanyang paligid.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Limang taong gulang si Marielle noong una niyang makilala si Anjo, panahon kung saan ang lobo niya ay lumipad sa kisame ng isang waiting shed at hindi niya maabot. Napakasigla ng mga mata ni Marielle noong bata siya, parang isa siyang batang walang kalungkutan. Napadaan lang si Anjo noon at hindi niya matiis makita si Marielle na pilit inaabot ang lobo kaya inakyat niya ito para maiabot kay Marielle. Tanging ngiti lamang ang sagot ni Anjo sa kanya at ito ang pinakamahalagang alaala na hindi niya malilimutan.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Highschool, nasa labing-tatlong taon na si Marielle, nasa iisang eskwela sila ni Anjo at nakasalubong niya ito sa gate. Parang bumagal ang oras noon habang tinititigan niya ang pagdaan ni Anjo. Mula noon ay lagi niyang inaabangan si Anjo sa pag-uwi at tinatanaw sa malayo. Kung may matatawag na secret admirer ay pwede ng itawag sa kanya, pero mas swak sa kanya ang stalker noon pero wala namang ibang nakakaalam ng kanyang ginagawa kaya ok lang ito. May pagkakataong inaabot siya ng gabi sa paghihintay rito pero hindi siya lumilitaw, pati ulan ay sinusuong niya para lang mabigyan ng oras ang pagsilip kay Anjo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mas nakakagulat pa sa kulog ang balitang nasagap ni Marielle, kailangan nilang lumipat ng tirahan at sa kasamaang palad, malilipat rin siya ng eskwelahan. Mula noon naging malungkot ang mga masisiglang mata ni Marielle na hindi man lang napapansin ng kanyang mga magulang. Walang ibang iniisip si Marielle noon kung hindi si Anjo kaya isinusulat niya ang lahat ng nararamdaman niya. Isa sa mga sulat niya ay ipinapangakong malalaman ni Anjo ang lahat ng nararamdaman niya balang araw.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ika-labingwalong taong kaarawan ni Marielle, wala siyang naging boyfriend noong mga panahong nagkalayo sila ni Anjo. Isa sa mga kaklase niya ay kasama ang barkada at isa doon si Anjo. Pakiramdam niya ay pinagkikita sila ng tadhana pero hindi siya makalapit rito. Sobrang nahihiya siya at pinilit niyang magpapansin kay Anjo pero wala siyang napala. Natapos ang gabi at nagkulong lamang siya sa kwarto na ipinagtaka ng kanyang mga magulang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Isang araw ay sinunog niyang lahat ang mga sulat na kanyang ginawa. Nagbabaga ang mga papel na pilit pinapatay ng kanyang tumutulong luha. Sinubukan niyang kalimutan si Anjo, wala siyang itinirang abo sa mga papel na naglalaman ng kanyang damdamin sa pag-asang mawawalang katulad rin nito ang paghanga niya kay Anjo. Nagpaligaw siya at nagkaroon ng ilang mga boyfriend pero hindi siya naging masaya rito. Daig pa ng mga pulitiko kung manligaw ang mga lalake sa kanya noon, marahil dahilan din ito kung bakit hindi siya naging masaya sa mga ito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nasa tamang edad na si Marielle nang mapagdesisyunang hanapin si Anjo. Nakilala niya si Benjie. Naging magkaibigan sila hanggang malaman niya na bestfriend ni Anjo si Benjie. Huli na rin nang malaman niyang may pagtingin si Benjie sa kanya. Pakiramdam niya habambuhay na niyang itatago ang nararamdaman para kay Anjo. Habambuhay na rin niyang dadalhin ang mga malulungkot niyang mga mata.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagkarelasyon sila ni Benjie at handa na niyang isuko ang pag-ibig para kay Anjo. Nagpakalayo sila at namuhay ng masaya. Dumating ang panahon na hindi na maitatago pa ang mga sikreto, ika nga, 'Lahat ng sikreto ay nabubunyag.' Nakita ni Benjie na may isinusulat si Marielle kaya sinalisihan niya ito. Pigil ang luha ni Benjie at pigil din ang pagpunit niya sa mga papel na nabasa niya habang pumupunit ang bawat katagang nababasa sa kanyang puso. Noong gabing iyon ay uminom siya at nagpakalasing. Bawat gabing magkatabi sila ay nararamdaman niya ang sakit ng bawat letrang narehistro sa kanyang memorya mula sa mga sulat ni Marielle. Nakaramdam si Marielle kay pinalitan niya ang baril ni Benjie ng peke.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Isang gabi, umuwi siyang lasing kasabay ang balitang gusto siyang tanggalan ng otoridad na humawak ng baril. Nakita niya si Marielle at pinilit na paligayahin siya. Tumawag naman si Anjo sa kanya at iniwan si Marielle na nakatali at nakaposas. Nagsindi siya ng sigarilyo habang pilit pinahihinahon ang sarili bago lumabas ng bahay. Hawak sa kaliwang kamay ang isang baril at sa kanan naman ang sigarilyo. Namimili siya kung alin ang kanyang bibitawan. Kasabay ng luha niya ay ihinulog niya ang sigarilyo sa carpet. Pagbukas ng pinto ay dali-dali siyang sumakay sa kotse at pinaharurot.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Dinig ni Marielle ang pabagsak na pagsara ni Benjie ng pinto. Sinubukan niyang magpahinga pero bigla niyang naalala si Anjo kasabay ng pag-amoy ng usok sa paligid. Mangiyak-ngiyak niyang hinihila ang kamay mula sa posas, buong katawan niya ay inuuga ang kama para lang makagawa ng paraan. Hindi niya mailabas ang kanyang kamay sa posas ng hindi nasasaktan kaya kahit na masusugat o mababali ang buto ay pilit niyang hinila ang kamay. Nailabas niya ang kanyang kanang kamay ngunit pilay ito. Ganun din ang ginawa niya sa kaliwa, sa lakas ng kanyang paghila ay napapaatras pa ang kama at nawawala ito sa pwesto. Wala siyang pakialam sa sakit na nararamdaman. Kinuha niya ang tunay na baril at inakap sa hubad na katawan. Sinubukan niyang buksan ang pinto ngunit napakainit na ng knob nito. Sinipa sipa niya ito pero hindi man lang natinag. Pinapasok na siya ng usok kaya habang umiiyak ay nagtago siya sa ilalim ng kama. Doon niya niyakap ang sarili kasama ang baril habang unti-unting nahihirapang huminga.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kukunin na sana ni Benjie ang dala nang magkasama na sila ni Anjo ngunit napansin niyang pellet gun ang dala. Laki ng inis niya noon at napagdesisyunang balikan iyon at tapusin ang buhay ni Anjo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagsisising tumakbo si Benjie nang makitang nasusunog ang bahay. Pinigilan siya ng isang kapitbahay na pasukin pa ang bahay. Sa totoo lang ay hindi si Marielle ang babalikan niya kundi ang kanyang baril. Parang tuluyan na siyang nawala sa katinuan. Doon ay nagmamadali muli siyang sumakay sa kotse at pinaharurot. Tanging sinasabi ay "Kasalanan mo 'to Anjo!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ilang segundo matapos makaalis ni Benjie ay may taxi na tumigil sa tapat ng nasusunog na tirahan. Si Anjo, papasukin sana niya ang bahay, nakipagbuno pa siya sa kapitbahay at sa mga bumbero para lang makapasok pero pilit siyang inawat at pinosas sa trak ng mga bumbero. Nag-aalala si Anjo kay Benjie at Marielle, wala siyang kaalam-alam sa buong pangyayari. Pinaalis siya at binantaan pa kaya wala siyang magawa. Si Marielle naman ay tumutulo lamang ang luha habang naririnig ang pagsigaw ni Anjo. Wala na siyang lakas para magmulat noon, tanging pandinig na lang ang kanyang pakiramdam. Walang boses sa labi niya pero ang puso niya ay sumisigaw ng "Anjo, iligtas mo 'ko!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tapos na ang paghihiganti ko at naipahiwatig ko na ang gusto ko. Isang taon rin akong naghintay ng aking pagkakataon. Isang taon akong manhid sa lugar na ito, dilim, pangungulila at lungkot. Gusto ko ng magpahinga, at sa oras na umapak kayo sa dati naming bahay, alam ko na na malapit na akong makapagpahinga. Bumukas ang daan ko mula rito papunta sa mundo. Ang mundo kung saan hindi ko naranasan ang kaligayahan, oo naramdaman ko kung paano maging masaya pero hindi ito ang kaligayahan na hinahanap ko." pagsasalita ni Marielle pagbitaw sa noo ni Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kita lamang sa mga mata ni Arianne ang pagpatak ng luha. Hindi niya ito mapigilan. Bumukas ang labi niya na parang may sinasabi pero walang boses na lumalabas.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngumiti lamang si Marielle.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Mula sa madilim na parte ng kwarto doon bumagsak papunta kay Anjo ang katawan ni Arianne na para bang nahihilo. Agad siyang sinalo ni Anjo at walang pigil na niyakap. Bago pa siya lumuha ay nagsalita si Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Anjo..." sabi nito, parang sinusubukan kung may boses na bang lalabas sa kanyang mga salita.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Nandito ako..." ito lang ang kailangang marinig ni Arianne. Isang ngiti ang ibinigay niya kay Anjo. Ngiti na nagsasabing "Salamat at nandito ka na." at; "Ok lang ako, `wag kang mag-alala."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hinaplos ni Arianne ang mukha ni Anjo. Haplos ng pagmamahal. Ilang sandali ring hawak ni Arianne ang pisngi ni Anjo bago bumasak ang kanyang kamay.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~ itutuloy</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-74335607629020219352013-07-21T03:30:00.000-07:002013-07-21T03:31:17.759-07:00Miyu<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Let me tell you something about Miyu.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It is a cute girl's name by few,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Also a moment of love that flew,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">The time exactly when I met you.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Miyu means happiness to me.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It's the glow in my eyes you see.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It's the smile in my lips I make,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">It's the reason everytime I wake.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Miyu completes my life,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">To protect it is something I strife,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Even if it doesn't mean any sense,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">I can't compare Miyu to anything else.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Miyu is a person too,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">You may not know who,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">But they're in a pair of two,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Now, I'll say it no need for clue.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Miyu stands for me and you,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Me and you sticks like glue,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Me and you in dark and blue,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Me and you forever, yes it's true!</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-18126337016228826112013-07-14T06:54:00.001-07:002013-07-14T06:55:45.934-07:00Umuuga Ang Kama 16<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/486829_504818786251189_1156837883_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="155" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/486829_504818786251189_1156837883_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /><br /><b>Chapter 16</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kinuha ni Anjo ang papel na inihip muli ng hangin. Parang nananadya na mahulog muli upang takutin at pabilisin ang tibok ng kanyang puso. Dahan-dahan pa ang mga kilos niya dahil hinahanda niya ang sarili sa maaring manggulat sa kanya. Maaaring may biglang humawak sa kamay niya o bigla siyang makita sa kanyang pagyuko. Samantalang binuksan naman ni Arianne ang kahon, hinahanda ang sarili sa maaaring makita. Maaaring putol na parte ng katawan ng tao, o isang bagay na hindi inaasahan ngunit parang tinatakot lang niya ang kanyang sarili. Puno lamang ng mga papel ang kahon, mga papel na kinupas na at pinaglumaan na ng panahon. Isa-isang binasa ni Arianne ang mga papel upang marinig rin ni Anjo. Mga sulat ito, love letter na hindi naipadala. Mga laman ng damdamin na hindi naiparamdam. Mga salita ng pag-ibig na hindi masabi ng harapan. Puso na tumitibok lamang sa tulong ng mga sulat.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Sumusulat ako ngayon kahit na alam kong hindi ko maipapadala ito sa iyo dahil sobrang nahihiya akong lumapit sa'yo. Wala akong lakas ng loob kausapin ka kaya susubukan kong makipagkaibigan kay Benjie baka sakaling mailakad niya ako sa'yo tutal bestfriends kayo 'di ba? Mukha namang mabait rin si Benjie gaya mo, hindi ko maikakailang bagay kayong maging magkaibigan pero iba kasi ang dating mo sa'kin eh. Saka alam mo ba 'yang mga mata mo ang pinakagusto kong tinitignan kasi sa bawat pagtingin ko sa mga mata mo, para akong tinitignan ng isang anghel. Oo, 'yung anghel na lalake, 'yung matipuno, makisig, mabait at matapang. Sana lang talaga makatulong si Benjie para lalo pa kitang makilala at makita ko rin ng mabuti ang iba pang bahagi ng mukha mo pati na rin ang pagkatao mo.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Gulat si Arianne sa pangalan na nabasa. Galing ito kay Marielle matagal nang panahon ang lumipas. Paglalahad ito ng lihim na pagtingin ni Marielle kay Anjo. Napatigil siya sa pagbabasa at nakatulala lamang sa hawak na papel.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi ko alam na may itinatago si Marielle noon." sabi ni Anjo nang makuha ang papel na pinupulot. Ipinagpatuloy ni Arianne ang pagbabasa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Iba ang pakiramdam ko kay Benjie, hindi ko tuloy masabi na gusto kitang makilala. Parang nagpapahiwatig kasi siya, nagpapatangay hangin kumbaga. Ayokong masira ang friendship niyo, tutal pareho niyo namang hindi alam ang lahat ng nararamdaman ko, siguro mas mabuti pang itago ko na lang at lumayo sa inyo bago pa lumalim ang nararamdaman ni Benjie. Susulyapan na lang kita mula sa malayo, iiwas na rin ako sa inyo para hindi na lumaki pa ang gulo.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Pasensya na sa malaking space dito sa sulat kong ito. Napatakan kasi ng luha ko yung papel na ito. Masakit kasi Anjo na mapalayo sa'yo lalo na 'yung kalimutan ko ang nararamdaman ko para sa'yo. Napakasakit isipin na mababaon lang ako sa mga alaala mo, na hindi mo na ako maaalalang nakilala mo ako. Hindi ko yata kaya Anjo.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>~</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Pasensya na sa inyo, hindi ko magagawang ilayo ang sarili ko lalo pa't lumalapit pa rin sa'kin si Benjie. Napakahirap ng sitwasyon ko, wala akong ibang masabihan nito dahil alam kong bawat sikretong ilalabas ko ay makakaapekto sa inyo kapag may iba nang nakaalam. Masaya na rin ako ngayon, bahala na sa hinaharap. Kaysa naman masaktan ako at ilang linggo muling umiyak. Ayoko nang umiyak kagaya noong isang araw, namaga ang mata ko kaya hindi muna ako pumasok kasi baka makita niyo ni Benjie pati na rin ng ibang tao. Siguradong tatanungin nila ako, mahirap magsinungaling dahil baka magkamali ako, mahirap na. Hindi naman siguro malalaman ng iba na mahal na yata kita. Itatapon ko rin naman itong mga papel na dapat ipapadala ko sa'yo. Basta ang importante sa akin ngayon ang kasalukuyan. Masaya akong nakikita kita lagi, kahit hindi man kita makausap ng matagal. Nahihiya ako talaga eh. Sana lang ay hindi mo nahahalata.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>~</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Gaya ng inaasahan ko, niligawan ako ni Benjie. Isang linggo pa lamang gusto ko na siyang bastedin pero bawat oras na kasama ka rin niya, parang hinihiling ko na rin na sana tumagal pang ganito ang sitwasyon. Wala akong magawa, kung babastedin ko siya baka lumayo kayo pareho sa'kin. Baka hindi ko kayanin. Kahit kamatayan siguro hindi mapapatay ang damdamin ko para sa'yo.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>~</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Sorry. Sorry talaga. Bakit ba kasi lagi mong sinasabi na mabait si Benjie, na kaya niya akong protektahan, na maganda ang magiging kinabukasan ko sa kanya? Ilang beses ko na ring inulit itong sulat na ito dahil kumakalat ang tinta ng bolpen sa pagpatak ng luha ko. Hindi ko siya mahal, ikaw ang mahal ko Anjo. Pero... pero sinagot ko siya. Natatakot ako na baka lumayo na kayo sa'kin, hindi pa ako handa. Kailangan ko munang ihanda ang sarili ko bago ko kayo kalimutan. Mahirap. Naging komplikado na ang sitwasyon at alam kong wala ng pag-asa pang maging tayo. Kuntento na lang ako sa pagmamasid ng bawat ngiti mo, ang mga simple mong paglalakad at ang pagiging tulala mo. Hindi na rin kita makausap dahil baka magselos si Benjie. Siguro tama lang ito para unti-unti na ring mawala ang pagtingin ko sa'yo. Sorry Anjo.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>~</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Kamusta ka na kaya? Masaya naman ako kasama si Benjie. Oo, masaya naman kung masaya pero hindi pa rin mabura ang kaunti kong nararamdaman para sa'yo. Nakasiksik pa rin sa isang sulok ng puso ko, hindi lang parang bubble gum na nakadikit, mas malaki pa doon. Parang nakabalot na nga yata yung pader ng puso ko ng pangalan mo eh. Medyo matagal na rin pala akong hindi nakakasulat sa'yo kahit hindi ko ipinapadala. Sign na ba 'yun na unti-unti ng nawawala ang nararamdaman ko para sa'yo? Sana nga para maibigay ko ang gusto ni Benjie. Alam mo 'yun kasi lalake ka. Sana magkaibigan pa rin tayo.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>~</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Bumukod na kami ni Benjie at alam ko na lalong kokonti ang oras na makakasama ka pa namin. Natututunan ko na ring mahalin si Benjie at dahil dito na may sarili na kaming tirahan, mawawala na rin ng kumpleto ang nararamdaman ko para sa'yo. Parang hindi ko na nga nararamdaman eh. Saka may Arianne ka na, maganda pa siya sa'kin. Nakakainis ka kaya pala hindi mo ako pinapasin kasi mataas ang standards mo. Higit siya lahat sa'kin kaya wala akong laban sa kanya. Malamang kung naipadala ko sa'yo 'tong mga sulat ko, baka sinaktan mo lang ako, malamang nga nagpakamatay na ako noon pa. Pwede kaya na ikaw naman ang makasama ko sa susunod kong buhay? Joke lang.</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>~</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Nagpropose si Benjie. Nagulat talaga ako pero bakit ganoon, ikaw ang naisip ko noong nakita ko ang singsing nahawak niya. Parang may bahagi pa rin ng puso ko na hinihiling na sana ikaw ang makasama ko. Mali 'yun 'di ba? Saka wala na akong pag-asa sa'yo. May iba ka ng mahal. Kung dati na wala ka pang girlfriend, hindi na kita malapitan ngayon pa kaya ako makikipagkompitensya kung kailan lalo akong walang laban? Huli na ang lahat para umatras, nasagot ko na kasi ng oo si Benjie. Magpapakasal na kami pero itago muna raw namin tapos kapag ok na ang lahat saka namin kayo sasabihan. Kayo ni Arianne ang unang makakaalam, best man ka nga eh sana ikaw na lang ang groom. Ang lalakeng aakay sa akin sa altar, ang lalakeng makakasumpaan ko ng panghabambuhay, ang lalakeng ipapangako kong mamahalin hanggang wakas at ang lalakeng magiging kaisa ko sa lahat ng bagay. Pero bakit ko nga ba pinasok ang gulo na ito? Bakit ko pinahihirapan ang kalooban ko na kalimutan kong minahal kita kahit minsan sa buhay ko? Bakit ako nagmamahal ng pilit? Bakit hindi ikaw ang kapiling ko?</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>~</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Iba ang kinikilos ni Benjie, nakita kaya niya ang mga sulat na ito? Parang mula noong isang linggo lagi na siyang lasing umuuwi. Kinakabahan na ako sa kanya, ano na ang gagawin ko? Mahal ko na rin siya pero bakit pa ako sumusulat sa'yo ngayong matagal na tayong hindi nagkikita. Bakit pa ako ngumungiti kapag naaalala kita? Umaasa pa ba ako? Naghihintay pa rin ba ako sa isang bagay na imposible nang mangyari? Wala ka namang alam sa nararamdaman ko. Sana lang maging maayos pa ang lahat. </i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nagkatinginan lamang si Anjo at Arianne nang mabasa ang lahat ng papel sa kahon. Walang alam rito si Anjo. Iling lamang ang isinagot niya sa tingin ni Arianne na parang nagtatanong at nanghihingi ng paliwanag. Ngayon si Anjo naman ang babasa sa papel na kanyang hawak.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Anjo,</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Ang sakit. Gano'n pala kapag una. Siguro nabasa niya na ang mga sulat na ito. Siguro nalaman na niya ang nararamdaman ko para sa'yo. Masakit rin sa puso ko na hindi mo man lang ako minahal. Habang nangyayari ito, ikaw ang iniisip ko Anjo. Sana ikaw na lang ang nakauna sa'kin pero hindi na maibabalik ang lahat. Isang taon na ang lumipas, wala na ang puso ko, wala na rin ang utak ko pero ang alaalang mahal kita nandito pa rin sa kaluluwa ko. Kasama ng galit sa mga taong dahilan ng pagkamatay ko. Isa-isa ko silang pinahirapan kagaya ng paghihirap kong mailigtas ang kahon na ito. Anjo, papatayin ka niya. Nagmamadali lang siyang umuwi para kunin ang baril niya. Napakahinang nilalang lamang ni Benjie kapag hindi niya hawak ang kanyang baril. Kinutuban ako kaya nagpumilit akong makawala sa posas niya kahit dahilan pa nito ang pagkapilay ng kamay ko, itinago ko ang baril niya sa ilalim ng kama. Doon binantayan ko ito at kahit na nasusunog na ang bahay ay hindi ko ito iniwan. Hanggang ngayon umaasa akong mabasa mo ang mga sulat ko, siguro matatahimik lang ako kapag nalaman ko ang sagot mo. Kukunin na sana kita noon pero bakit pati buhay mo ihinarang mo para lang maprotektahan si Arianne? Pilit kitang kinakausap sa panaginip mo pero bakit boses lang ni Arianne ang naririnig mo? Ngayong dapat ikaw lang ang nandito dahil nabangga dapat kayo sa trak pero bakit may kung ano na nagliligtas sa inyo? Ganyan niyo ba talaga kamahal ang isa't-isa? Paano kung patayin ko si Arianne?</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>Marielle</i></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pagkabasa nito ay biglang nawala sa tabi ni Anjo si Arianne. "Arianne?!"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Arianne!!!" sigaw ni Anjo umaasang sumagot ang kanyang hinahanap. Hindi rin tumagal ay naramdaman niyang parang basa ang papel na hawak niya, parang dinadaluyan ito ng kung ano. Pagtingin niya sa papel at sa kamay niya ay puro dugo nanggagaling mismo sa papel. Bigla niyang binitiwan ang papel at ibinato palayo na parang nakahawak ng tae.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~itutuloy</span>Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5470801274717434759.post-54128209995477613602013-07-13T06:05:00.000-07:002013-07-13T06:11:56.519-07:00Umuuga Ang Kama 15<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/486829_504818786251189_1156837883_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="155" src="https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc1/486829_504818786251189_1156837883_n.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b>Chapter 15</b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Have you dreamed of what happened to Marielle?" biglang tanong ni Anjo habang nakayuko.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Do I have to answer that question?" sagot ni Arianne habang nakahawak pa rin sa manibela.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hula ko tama ako." sabi nito sa mahinang boses. Ngumisi lang si Anjo, alam niyang nakita siya ni Arianne pero ano ba ang ibig sabihin ng ngising ito? May papigil pigil pa siyang tawa na parang nadedemonyo. Nakakatakot ang ikinikilos niya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Yes I dreamed of it but - " biglang naalala ni Arianne, hindi buo ang kanyang mga nakita. Scenario lang ang nakita niya, ano ba ang karapatan niyang magsabi ng ganoon sa nobyo? Hinuhusgahan niya ito sa mga bagay na alam niyang hindi naman nito magagawa. Oo posible para sa isang lalake pero para kay Anjo na wagas ang pagmamahal kay Arianne. Mukhang hindi posible.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Hindi mo alam ang buong pangyayari `di ba?"</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi lamang makasagot si Arianne. Daig pa niya ang estudyanteng biglang tinanong dahil natutulog na sa klase. Wala siyang maisagot kay Anjo, wala siyang madukot na sagot upang maitama ang kanyang mali. "Malalaman natin ang lahat sa bahay ni Benjie." sabi na lang ni Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Nakayuko lang si Anjo at parang natutulog, hindi mo alam pero parang sinasapian siya. "Arianne..." pagsasalita ni Anjo habang nakayuko. "Lahat ng sinasabi ko ay katotohanan." pag-angat ng mukha niya ay pumatak ang luha mula sa mga mata niya. "Hindi ko akalain na mapag-iisipan mo ako ng masama, parang lahat ng effort ko para makabalik sa'yo ay nawalan ng saysay. Pakiramdam ko, aso ako na tumatahol sa amo dahil may ahas na tutuklaw sa kanya pero imbes na mapansin ang ahas, hindi mo ako naiintindihan, ako ang pinalo mo at ang paggalaw mo ang naging dahilan ng pagtuklaw sa'yo ng ahas."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Arianne, mahal na mahal kita at hindi ko kayang magsinungaling sa iyo. Sa ganitong sitwasyon tayo dapat matibay, pero parang bumibitiw ka na. Kung alam mo lang, ang pagmamahalan natin ang nagiging pananggalang natin sa mga kapahamakan na nangyayari sa'tin. Sa oras na mapatid ang sinulid na nag-uugnay sa'tin, doon tayo parehong mawawalan ng buhay. 'Yun ang pagkakataon niya para makuha ang isa sa atin." pagpapatuloy ni Anjo. "Please Arianne, huwag kang bibitaw." pagkasabi nito ay inangat niya ang ulo at humarap kay Arianne. "Ikaw ang dahilan ng buhay ko. Nangako ako, walang anuman o sinuman ang makakapigil sa kasal natin. Tutuparin ko 'yon at kahit si kamatayan hindi ako kakayaning pasukuin at ipabitaw ang pagmamahal ko sa'yo. Arianne, if you'll ask me why do I love you, my lips won't search for words or sentences that will express my feelings, I'll just move my lips closer to yours and kiss you while pouring my heart out hoping you'll understand the feeling how I want to be one with you."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Anjo..."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tara..." akay ni Anjo kay Arianne. Baligtad, dapat si Arianne ang aakay kay Anjo dahil may pilay siya pero bakit siya pa mismo ang umaalalay kay Arianne. Maaari kayang narinig niya ang sinabi ni Arianne habang tulog siya? Na kailangan niya si Anjo upang umalalay sa kanya kapag nanghihina siya? </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Kaya ko na..." sabi ni Arianne. Ang bilis ng tibok ng puso ni Arianne. Hindi niya malaman kung dahil ba sa takot o sa pakiramdam ng sinseridad mula sa mga salita ni Anjo kanina.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Tama ka. Malalaman natin ang sagot sa mga tanong mo at para na sa ikatatahimik ng pagdududa mo sa'kin pagdating sa bahay ni Benjie."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tanaw na nila ang bahay ni Benjie at doon pa lamang sa labas ay parang may pumupigil na sa kanila na lumapit. Patay-sindi ang ilaw sa pasilyo papunta sa pintuan, mga tahol ng aso sa 'di kalayuan at ang bilog na buwan na siyang pinakamaliwanag na ilaw noong gabing yon, ngunit walang takot nilang nilapitan itong bahay kung saan masasagot ang kanilang katanungan. Tinahak nila ang pasilyo at pag-apak ng paa ni Arianne sa semento ng pasilyo ay namatay na ng tuluyan ang ilaw. Napakadilim ng tanging daan dahil ang bakuran lamang ang naiilawan ng napakabilog na buwan patungo sa katahimikan ng kanilang buhay. Kakayanin kaya nila ito?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hinawakan ni Arianne ang kamay ni Anjo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napalingon si Anjo sa kanya.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ngumiti lamang si Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hinigpitan ni Anjo ang hawak sa kamay ni Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kita sa mga mata nila na ipinagkakatiwala nila ang mga buhay nila sa isa't-isa. Na walang kahit ano o kahit sino ang makakapaghiwalay sa mga kamay nilang nagkokonekta sa kanilang mga puso. Mga ngiting nagsasabi na hindi kailanman mapapatid ang sinulid ng pagmamahal sa kanilang mga puso.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sabay nilang hinakbang ang kanilang mga paa palapit sa pinto.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pagtapat nila sa pintuan ay kusa itong bumukas. Dinig ang langitngit ng nangangalawang na pinto na halatang ilang taon ng hindi nalalangisan. Naalala ni Anjo na pundido ang ilaw sa loob ng bahay ni Benjie. Mababalot ng kadiliman ang kanilang mga mata ngunit hangga't hawak nila ang kamay ng bawat isa, walang anumang kulay ang magpapalabo ng liwanag ng pagmamahalan nila.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Saan tayo magsisimula?" tanong ni Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Magsimula tayo sa paghahanap ng ilaw." sagot ni Anjo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bawat paghakbang ng kanilang mga paa ay may tinatamaan. Paano ka maghahanap ng isang bagay na hindi mo alam kung ano, sa isang bahay na puno ng basura at kalat? Bahay na iniwan ng isang taong nababalot ng hiwaga at kalungkutan ang pagkatao.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa may bintana kung saan sumisilip ang mga mata ng buwan, nakakita si Arianne ng isang papel. May kung anong nakasulat doon na parang pamilyar sa kanya, pilit siyang nahihila nito para lapitan at damputin ang papel. Akmang lalapitan niya ito ngunit nilipad ito ng malakas na hangin nang biglang bumukas ang bintana. Napakalamig ng hangin na iyon na parang yumakap sa kanya mula katawan hanggang kaluluwa.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Alam mo ba?..."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Napaigtad si Arianne at lumingon sa gawi ng boses pero wala siyang nakita.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Noon pa..."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Sa gawing kanan naman nanggaling ang boses pero wala siyang makita kahit anino man lang.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Aaahh!" maiksing tili ni Arianne nang may kamay na humawak sa kanyang balikat. Kasabay nito ang biglang pagkislap ng isang flashlight. Habol ang hininga niya at parang gustong lumabas ng kanyang puso sa kanyang bibig sa sobrang bilis ng tibok ng kanyang puso.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"May problema ba?" tanong ni Anjo hawak ang flashlight.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"M-may nakita akong papel, parang nakasulat ang pangalan mo." habol hininga pang sagot ni Arianne. "Kaya lang nilipad eh."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Mahirap maghanap ng papel dito sa bahay na 'to, hindi natin alam na baka basura lang yon."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">"Iba ang pakiramdam ko sa mga papel dito eh." ani Arianne.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Pilit inalala ni Anjo noong huli siyang bumisita rito. "Parang wala nga ang mga ito dati."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maya-maya ay dahan-dahang bumukas ang pinto ng kwarto ni Benjie. Doon ay may ilaw na parang iniwang nakasindi, o kusa muling sumindi? Pinasok nila ang nasabing kwarto at sa drawing table ay may isang kahon na parang lalagyan ng mga iniingatang mga regalo ng magsyota dahil sa design nito.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Hindi na sila nag-atubili na buksan ito ngunit unihip muli ng parang humahaplos ang hangin. Dala nito ang papel na nakita kanina ni Arianne. Parang hawak ito ng hangin at kusang pumatong sa kahon na nasa mesa. Ito na ba ang sagot?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ano ba ang laman ng papel? Ano ba ang laman ng kahon?</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">~itutuloy</span><br />
<div>
<br /></div>
Drei dela Cruzhttp://www.blogger.com/profile/15209224628162363490noreply@blogger.com0