This story is a sequel of my first short love story (Isang Araw Lang Naging Kami)
Napakalakas ng ulan noong umupo ako sa isang duyan at pinatugtog ang gitara. Napatigil na lamang ako sa pagkanta, nang may isang babae ang lumapit sa akin at pinayungan ako. "Wag ka ngang magpaulan." wika ng di kilalang babae.
Nag-angat ako ng ulo at nagpakita ng malungkot na mukha, mga matang lumuluha at tumutulong sipon. "Sino ka ba?" hagulgol na boses ang lumabas mula sa akin.
Tumayo ako at lumakad palayo. Napakabagal. Dinadama ang ulan na pumapatak sa aking katawan. Iniwan ang di kilalang babae, tinanggihan ang alok na silong mula sa lungkot aking nararamdaman.
Hawak ang gitara na basa sa ulan. Tumingala ako sa kalangitan, hindi ako makatitig sa itaas dahil sa bumabagsak na patak ng ulan sa mga mata.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.